TURKEY ANGRY AT USA ARMENIAN «GENOCIDE VOTE».

http://islamizationwatch.blogspot.com/2010/03/turkey-angry-at-us-armenian-genocide.html
Sadly in Turkey that is the only thing you are allowed to say!! No genocide committed here!! And as PM Erdogan would add ~ No Muslim could commit a genocide!!

Armenian orphans are seen in this undated handout photo taken by John Elder as he travelled throughout Armenian populated regions between 1917 and 1919.Turkey has reacted angrily to a U.S. congressional panel's resolution branding the World War I-era mass killings of Armenians by Ottoman Turks as "genocide." Turkey recalled its ambassador to the United States for consultations after the House Foreign Affairs Committee narrowly approved the resolution on March 4. In a written statement, Prime Minister Recep Tayyip Erdogan said the resolution accused Turkey "of a crime that it has not committed." He also expressed serious concerns that the nonbinding resolution would harm Turkish-U.S. ties and efforts by Muslim Turkey and Christian Armenia to bury a century of hostility. Foreign Minister Ahmet Davutoglu said Turkey would press ahead with those efforts, stemming from an October 2009 accord aimed at normalizing bilateral relations. But he also said parliamentary ratification of that agreement was now at risk."Rapprochement needs political will," Davutoglu said. "This is hard to reach, but if we work together it's not an unreachable goal."Davutoglu also said Ankara was "seriously disturbed" by the measure and warned of a breakdown in Turkish-U.S. ties.
Murat Mercan was part of a Turkish parliamentary delegation that had gone to Washington to try to persuade members of the House of Representatives committee to reject the resolution.
Giving his reaction after the vote, he warned that Ankara doesn't "bluff.""We are a big very important country. We don't bluff. Whatever we said in the past will come true," Mercan said. "You will all see the government, the prime minister, the foreign minister working on possible reactions and consequences."

'Important Step'

The White House had also urged the U.S. lawmakers not to pass the resolution, saying it would offend NATO member Turkey at a time when relations with Ankara are crucial for U.S. Middle East policy.
Armenia, however, described the vote as a boost for human rights.

In Yerevan, Armenian Foreign Minister Eduard Nalbandian said the vote was "another proof of the devotion of the American people to universal human values" and was "an important step toward the prevention of crimes against humanity."Armenian-American groups have sought congressional affirmation of the killings as genocide for decades and welcomed the March 4 vote -- despite expressing disappointment at the Obama administration's efforts to block the measure. The Armenian Assembly of America told RFE/RL's Armenian Service it was satisfied with the vote, which it said came "in the face of extreme tactics."And Kenneth Hachikian, chairman of the Armenian National Committee of America, denounced the "incredible pressure from the Turkish government" on U.S. lawmakers. He told reporters that the committee's vote showed that "Turkey doesn't get a vote or a veto in the U.S. Congress.""We are very gratified that the House Foreign Affairs Committee chose to prevent Turkey from imposing a gag rule on U.S. foreign policy," Hachikian said, "and decided to stand up for peace and justice and to bring forward the truth of the Armenian genocide."In Turkey ally Azerbaijan, the executive secretary of the ruling Yeni Azerbaijan Party, Ali Ahmadov, expressed regret and denounced a"falsification of history."The resolution now goes to the full House of Representatives, where it is unclear whether it will pass. In 2007, Ankara recalled its ambassador after the U.S. committee approved a similar bill. Then President George W. Bush warned against passage and the measure never came to a vote on the House floor. The ambassador returned to his post after one week.
Ankara this time, too, has urged the U.S. administration to block the resolution. Armenia wants Turkey to recognize the killings of up to 1.5 million Armenians as an act of genocide and has campaigned for them to be recognized as such internationally. But successive Turkish governments have refused to do so. Turkey accepts that many Armenians were killed in 1915 during the war and the break-up of the Ottoman Empire but argues that many Turks were casualties, too. It also argues that the death toll has been inflated and says there was no systematic attempt to exterminate the empire's largest remaining Christian community.

Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΘΑ ΕΦΟΔΙΑΣΕΙ ΤΟ ΝΑΤΟ ΜΕ ΚΡΥΠΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΣΥΣΚΕΥΕΣ

http://www.hurriyetdailynews.com/np..are-2009-09-03

http://spynews-gr.blogspot.com/

Η στρατιωτική συμμαχία του ΝΑΤΟ θα αρχίσει να χρησιμοποιεί μια κρυπτογραφημένη συσκευή αποθήκευσης δεδομένων τύπου USB που αναπτύχθηκε στην Τουρκία, στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών Ηλεκτρονικής και Κρυπτογράφησης, (UEKAE).

Το UEKAE παρουσίασε το NOLCE1, το μόνο κρυπτογραφημένα USB το οποίο εγκρίθηκε να χρησιμοποιηθεί από την συμμαχία από το Στρατιωτικό Συμβούλιο του ΝΑΤΟ, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που πραγματοποιήθηκε στο Kocaeli.

Το NOLCE1 είναι το πέμπτο τουρκικό προϊόν υψηλής τεχνολογίας το οποίο υιοθετείται από το ΝΑΤΟ και είναι σε θέση να κρυπτογράφηση μια ποικιλία διαβαθμισμένων πληροφοριών και παράλληλα να εξασφαλίζει την ασφαλή αποθήκευση των δεδομένων. Εάν η μονάδα έχει χαθεί, τα δεδομένα που είναι αποθηκευμένα καθίστανται απρόσιτα και κάθε προσπάθεια να ανακτηθούν προκαλούν την αυτόματη διαγραφή.

Το ΝΑΤΟ αρχικά παρήγγειλε 602 δίσκους NOLCE1, που δεν είναι μεγαλύτερα από μια πιστωτική κάρτα, πάχους 14 χιλιοστών και βάρος 90 γραμμαρίων.

Το προσωπικό του ΝΑΤΟ θα αρχίσει να τις χρησιμοποιεί από τον Σεπτέμβριο. Το μικρό μέγεθος της μονάδας την καθιστά ελκυστική. Ο δίσκος θα χρησιμοποιηθεί για την εξασφάλιση της προστασίας και αποθήκευσης δεδομένων είπε ο Διευθυντής Έρευνας και Ανάπτυξης της UEKAE, Koray Arikan. «Δέκα χρόνια πριν η Τουρκία έπρεπε να καταβάλει μεγάλα χρηματικά ποσά για την εισαγωγή κρυπτοσυσκευών, σήμερα όμως η Τουρκία έχει αρχίσει τις εξαγωγές τους."

Η UEKAE είναι θυγατρική εταιρία του Επιστημονικού και Τεχνολογικού Συμβουλίου Έρευνας, της Τουρκίας TUBITAK, που παράγει και εφαρμόζει επιστημονικές και τεχνολογικές λύσεις στους τομείς της ασφάλειας των πληροφοριών, των επικοινωνιών και των προηγμένων ηλεκτρονικών ειδών.

Η UEKAE αναλαμβάνει κοινά έργα με εταιρείες του ιδιωτικού τομέα και των κυβερνητικών αρχών μέσω του δικού της αλγορίθμου κρυπτογράφησης TEMPEST, που περιλαμβάνει την κρυπτογράφηση ακουστικών, ηλεκτρονικών και οπτοηλεκτρονικών συστημάτων, τον σχεδιασμό κέντρων δοκιμών καθώς και την ανάπτυξη προϊόντων, ηλεκτρονικού πολέμου.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ

Μπροστά στις κρίσιμες εξελίξεις του Δεκεμβρίου για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που αφορούν ιδιαίτερα την Ελλάδα και την Κύπρο, η Ένωση για την Διαφύλαξη της Ευρωπαϊκής Ταυτότητας σας προσκαλεί σε συγκέντρωση την Τρίτη 1^η Δεκεμβρίου 2009 και ώρα 7:00 μ.μ. στο Μέγαρο της Παλαιάς Βουλής, Εθνικό και Ιστορικό Μουσείο (οδός Σταδίου 13) με θέμα:

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ

Ομιλητές θα είναι οι: Νικόλαος Τ. Παπαδόπουλος, αντιπρόεδρος ΔΗΚΟ Κύπρου ,Πάνος Παναγιωτόπουλος, τ. Υπουργός. Γιώργος Καραμπελιάς, συγγραφέας, Σταύρος Λυγερός, δημοσιογράφος. Γιάννης Μαρίνος, τ. Ευρωβουλευτής, δημοσιογράφος. Τον συντονισμό θα κάνει ο Γιάννης Τριάντης, δημοσιογράφος

ΟΙ ΕΘΝΙΚΕΣ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΥΣΤΡΙΑΚΑ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ

Καθημερινη 7-1-2001

Του Βλαση Αγτζιδη

Η πρόσφατη αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων από την επιτροπή του αμερικανικού Kογκρέσου, καθώς και η έντονη αντίδραση της τουρκικής κυβέρνησης -με την οποία συμπαρατάχθηκε το πολιτικό κατεστημένο της υπερδύναμης με πρώτους την κ. Ολμπράιτ και τον κ. Kοέν- κάνει εξαιρετικά επίκαιρη τη μελέτη του ομότιμου καθηγητή του πανεπιστημίου της Βιέννης Π. Ενεπεκίδη. Γιατί η γενοκτονία των Αρμενίων αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου του τουρκικού εθνικισμού κατά των χριστιανικών ομάδων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Θύματα της συγκεκριμένης πολιτικής των Νεοτούρκων υπήρξαν πολυάριθμοι Ελληνες, μέχρι και ένα εκατομμύριο, κάτι που κάνει ιδιαίτερα οικεία την προσπάθεια των Αρμενίων. Η διαφορά με την ελληνική περίπτωση ήταν ότι ο πολιτικός κόσμος στην Ελλάδα -στην προσπάθειά του να υπηρετήσει την επιχειρούμενη ελληνοτουρκική προσέγγιση μετά το '22- είχε αποφασίσει τη συγκάλυψη των εγκλημάτων του τουρκικού εθνικισμού. Η Γενοκτονία των Ελλήνων στο μικρασιατικό χώρο αποτελεί μέχρι σήμερα μία από τις λευκές σελίδες της νεότερης ελληνικής ιστορίας και συνεχίζει να είναι ζήτημα ταμπού για την επίσημη ιστοριογραφία.

Kεμαλικός εθνικισμός

Η συγκεκριμένη μελέτη καλύπτει την περίοδο 1909-1918 και χρησιμοποιεί ως αρχειακό υλικό τα αυστριακά διπλωματικά έγγραφα, μιας χώρας που την εποχή εκείνη υπήρξε σύμμαχος της Τουρκίας. Kατά συνέπεια, τα έγγραφα που δημοσιεύονται έχουν ιδιαίτερο ειδικό βάρος, εφόσον κινούνται περισσότερο στην κατεύθυνση της άμβλυνσης της πολιτικής της συμμάχου Τουρκίας και των εθνικών εκκαθαρίσεων που άρχισε να πραγματοποιεί με τη συγκάλυψη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Μία από τις πλέον χαρακτηριστικές σελίδες της Γενοκτονίας των Ελλήνων στο μικρασιατικό χώρο, ήταν τα όσα διαδραματίστηκαν στον Εύξεινο Πόντο την περίοδο 1915-1918. Την περίοδο αυτή πραγματοποιήθηκε η πρώτη φάση της Γενοκτονίας για να ακολουθήσει η δεύτερη την περίοδο 1919-1924, με κύριο υπεύθυνο πλέον τον κεμαλικό εθνικισμό. Μέσα από τον όγκο των διπλωματικών εγγράφων αναδεικνύεται η απόφαση μιας απόλυτης εξουσίας να εξοντώσει τους Ελληνες, κατά το παράδειγμα των Αρμενίων. Ο Αυστριακός πρέσβης στην Kωνσταντινούπολη αναφέρει σε έκθεσή του στις 19 Δεκεμβρίου 1916: «Στο πλαίσιο αυτό γίνεται φανερή η πρόθεση των Τούρκων να εξοντώσουν τους Ελληνες ως ένα στοιχείο εχθρικό προς το κράτος, ακριβώς όπως παλαιότερα τους Αρμένιους.

Αυτό γίνεται κατά τέτοιο τρόπο που, ανεξάρτητα από την καταπολέμηση Ελλήνων ανταρτών, εκτοπίζουν τον πληθυσμό από τα παράλια στα ενδότερα της χώρας, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη αν θα έχει τη δυνατότητα να επιβιώσει. Ετσι, ελλείψει ανάλογων μέτρων εκ μέρους της τουρκικής διοίκησης, οι εκτοπισμένοι είναι εκτεθειμένοι σε μέγιστη αθλιότητα, ακόμα και στον εκ πείνης θάνατο. Τα σπίτια των εκτοπισμένων λεηλατούνται ως επί το πλείστον από τα τουρκικά τάγματα τιμωρίας, πολλές φορές μάλιστα τα καίνε ή τα καταστρέφουν. Επίσης, όλα τα άλλα μέτρα που ήσαν στην ημερησία διάταξη κατά τους διωγμούς των Αρμενίων, επαναλαμβάνονται τώρα στην περίπτωση των Ελλήνων».

Εκτόπιση ίσον σίγουρος θάνατος

Στις 17 Ιανουαρίου 1917, όταν οι εκτοπίσεις κατά του ελληνικού πληθυσμού είχαν κορυφωθεί, ο πρόξενος Ερνέστ φον Kβιατόφσκι ενημερώνει τον υπουργό του Τσερνίν: «Στην παρούσα εποχή του έτους, που στο εσωτερικό της χώρας φτάνει το χιόνι ένα έως δύο μέτρα ύψος, η εκτόπιση σημαίνει για πολλούς το σίγουρο θάνατο. Οι Τούρκοι διαπράττουν, με τα νέα αυτά άκρως σκληρά μέτρα κατά του ελληνικού στοιχείου, ένα μέγα λάθος και κανείς δε λυπάται γι' αυτό τόσο πολύ όσο εμείς οι Αυστριακοί και οι Γερμανοί, στο λογαριασμό των οποίων θα περαστεί και αυτή η τελευταία βαρβαρότητα των Τούρκων».

Ο Πολυχρόνης Ενεπεκίδης αποδεικνύει γιατί οι εθνικές εκκαθαρίσεις στον Εύξεινο Πόντο συνιστούν πράξη γενοκτονίας με βάση τις διεθνείς συμβάσεις και εντοπίζει τις διαφορές μεταξύ ναζιστικής και τουρκικής πρακτικής: «Είναι μια γενοκτονία αλά τούρκα. Δεν έχει καμιά ιδεολογική ή κοσμοθεωρητική ή ψευδοεπιστημονική θεμελίωση περί Homenmenscd ή Rasse, περί γενετικής και ευγενικής αρίας ή σημιτικής φυλής... Η γενοκτονία αλά τούρκα είναι βουβή, πονηρή, ανατολίτικη, δεν έχει θεωρητικά background, αλλά μάλλον πρακτικά, πλιατσικολογικά. Οι καλούμενες εκτοπίσεις, εξορίες των κατοίκων ολόκληρων χωριών, οι εξοντωτικές εκείνες οδοιπορίες μέσα στο χιόνι των γυναικόπαιδων και των γερόντων -οι άνδρες βρίσκονται ήδη στα τάγματα εργασίας ή στο στρατό- δεν οδηγούν φυσικά σε κανένα Αουσβιτς με τους διαβολικά οργανωμένους μηχανισμούς της φυσικής εξόντωσης του ανθρώπου - όχι! Ηταν όμως ένα Αουσβιτς εν ροή, οι άνθρωποι πέθαιναν καθ' οδόν, δεν περπατούσαν για να φτάσουν κάπου. Οχι, περπατούσαν για να πεθάνουν από τις κακουχίες, την παγωνιά, την πείνα, τον εξευτελισμό του ανθρώπινου. Δεν υπήρχε στο τέρμα κανένα Αουσβιτς, γιατί για τους περισσότερους δεν υπήρχε τέρμα. Το ταξίδι προς το θάνατο ήταν ο θάνατος, όχι το τέρμα του ταξιδιού».

AHMET DAVUTOGLU: ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜH ΕΝΤΑΞΗΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΟΤΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΧΕΙ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΤΑ ΤΕΛΙΚΑ ΤΗΣ ΣΥΝΟΡΑ

Ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών κ. Ahmet Davutoglu δήλωσε ότι σε περίπτωση που τον Δεκέμβριο του 2009 δεν αρχίσουν οι ενταξιακές διαδικασίες της Τουρκίας στην ΕΕ, δεν είναι σίγουρος ότι η χώρα του έχει αποκτήσει τα εθνικά της σύνορα όπως αυτά καθορίζονται από την συνθήκη της Λωζάνης το 1923.

http://islamizationwatch.blogspot.com/2009/10/turkeys-european-stalemate.html

The EU commission has this year in its annual progress report on Turkey injected a note of urgency with regard to the main obstacle to Turkish membership – Cyprus.

As a prelude to the start of accession talks in October 2005, Turkey was required to sign an additional protocol to the association agreement extending the customs union to 10 new member states.

However, as Turkey refused to recognise that the sovereignty of the Republic of Cyprus extends to the whole island, Tony Blair had to cajole the prime minister, Recep Tayyip Erdogan, into signing by stating at a joint press conference "the legal fact, which is the signing of the protocol does not involve the recognition of Cyprus". Consequently, Turkey counterbalanced its signature two days later with a declaration that this in no way amounted to recognition.

The EU took a different view, when it in September 2005 declared that Turkey's declaration has no legal effect on Turkey's obligations under the protocol. As a result of Turkey's refusal to open its ports and airports to Cypriot ships and aircraft, in December 2006 the EU council decided not to open eight of the negotiating chapters. As Turkey still fails to honour its commitment, the council will have to decide at the EU summit in December whether it will impose further sanctions.

With the fall of the Berlin Wall and a settlement in Northern Ireland, Cyprus is the longest-lasting European conflict to be resolved. Like Ireland – with the Plantation of Ulster in 1611 – the Cyprus question is both colonial and a consequence of its strategic position. As the Arab geographer Al-Muqaddasi noted in 985: "The island of Qubrus is in the power of whichever nation is overlord in these seas." For this reason, the island was occupied by the crusaders in the 12th century and later by the Venetians. With the Turkish conquest of Famagusta in 1571 by the Ottomans the island's fate was sealed. But 3,000 years of Hellenic civilisation was not to be denied. The Greek revolt in 1821 against Turkish rule was supported by Greek Cypriots and the beginning of British rule almost 60 years later sharpened national awareness. This culminated in a terrorist campaign in 1955 for enosis (union) with Greece, which was met with a demand for taksim (partition) by the Turkish-Cypriot minority. Ultimately, the cold war and Cyprus's strategic importance was the deciding factor, and a shaky constitution was brokered by Greece and Turkey with Britain's assent in 1959.

The collapse of this "constitutional oddity" four years later led to inter-communal fighting and the threat of Turkish intervention. This – and war between Greece and Turkey – was warded off by a stiff warning from US President Lyndon Johnson to Turkey, but the threat remained.

However, in 1974 the boot was on the other foot, and the Turkish invasion in response to a coup organised by the Greek junta has resulted in – until now – the division of the island into two zones. Since then UN efforts for reunification have proved to be a political graveyard for four secretaries-general and countless envoys, and the question is whether the final effort led by the leaders of the two communities, Demetris Christofias and Mehmet Ali Talat, will succeed. Turkey's prospects of EU membership depend on the answer but although there is general agreement by the two leaders on the parameters for negotiation – a federation consisting of two constituent states with a single sovereignty – there is considerable divergence in interpretation. The main obstacles to an agreement – and which torpedoed the Annan Plan in 2004 – are Turkey's insistence on maintaining a military presence on the island and Turkey's policy of colonisation with mainland Turks. Indeed, the indigenous Turkish Cypriot population that remain – an estimated 89,000 out of a total 260,000 in the Turkish Cypriot area – complain of cultural oppression by Turkey.

Another obstacle is restitution of Greek Cypriot property in the Turkish Cypriot zone, but a further complication is that a great deal has been sold off, also to foreigners. As the Turkish Cypriot daily Afrika put it recently: the Turkish Cypriot state has been founded on plunder. In the event that no solution can be found, Turkey has struck an ominous tone. Erdogan has indicated his patience is exhausted and the foreign minister, Ahmet Davutoglu, has stated that he cannot say whether Turkey has reached its final borders as established by the 1923 Lausanne Treaty.

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΣ ΘΕΜΑΤΟΦΥΛΑΞ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΕ Η ΒΡΕΤΑΝΙΑ

Η «Καθημερινή της Κυριακής» (11 Οκτωβρίου 2009), δημοσιεύει επιστολή του Πρεσβευτού της Βρετανίας στην Αθήνα κ. David Landsman στην οποία επιβεβαιώνεται για μíα ακόμη φορά η εξυπηρέτηση των Τουρκικών συμφερόντων στην περιοχή της νοτιοανατολικής Ευρώπης και στην ΕΕ από την πολιτική της χώρας του. Η επιστολή του κ. Πρέσβη, επιβεβαιώνει ότι η πολιτική της Βρετανίας στην περιοχή παραμένει αμετάβλητη τα τελευταία 200 χρόνια. Ο κ. Πρέσβης όμως δεν αναφέρεται στο γεγονός ότι το 2% του Κυπριακού χώρου αποτελούν Βρετανικό έδαφος, όπως δεν εξηγεί τι θα γίνει με τις Βρετανικές βάσεις σε περίπτωση επίλυσης του Κυπριακού. Επίσης δεν αιτιολογεί επαρκώς την υψίστη πολιτική αρχή η οποία επιβάλει την είσοδο στην ΕΕ μίας μουσουλμανικής Ασιατικής χώρας με διαφορετικό πολιτιστικό υπόβαθρο, καθώς και το γεγονός ότι η σχεδιαζόμενη Ευρωπαϊκή πολιτική των «προσαρμοσμένων αναγκών » για συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές θα περιορίζουν τα Τουρκικά στίφη των μεταναστών «κάτω από τον Δούναβη».

Γράφει ο κ. Πρέσβυς

Η θέση της Βρετανίας για Κυπριακό και Τουρκία

Κύριε διευθυντά

Τρέφω από πολλών ετών βαθύ σεβασμό στην «Καθημερινή» ως εφημερίδα ειδησεογραφίας και γνώμης. Οι αναλύσεις των διακεκριμένων συνεργατών σας αποτελούν απαραίτητο ανάγνωσμα για κάθε διπλωμάτη. Δεδομένου του ειδικού βάρους αυτών των αναλύσεων, έχει, πιστεύω, σημασία να προσθέσω και το δικό μου σχόλιο στο άρθρο του κ. Σταύρου Λυγερού με τίτλο «Τα διλήμματα της Αθήνας και τα παιχνίδια της Αγκυρας στην Ε.Ε.» που δημοσιεύτηκε στο φύλλο της 4ης Οκτωβρίου. Ο κ. Λυγερός υποστηρίζει πως η Βρετανία δεν ενδιαφέρεται για τη λύση του Κυπριακού αυτού καθαυτού, αλλά μόνο για τη διατήρηση της ενταξιακής προοπτικής της Τουρκίας πάση θυσία. Προσθέτει επίσης πως η βρετανική στήριξη της τουρκικής υποψηφιότητας είναι «άνευ όρων». Θα ήθελα να διευκρινίσω στους αναγνώστες σας ότι η θέση της χώρας μου είναι στην πραγματικότητα πολύ διαφορετική. Για την ακρίβεια, θα έλεγα πως οι επίσημες θέσεις Ελλάδας και Βρετανίας βρίσκονται πολύ κοντά σε αυτά τα σημαντικά θέματα.

Οπως και η Ελλάδα, η Βρετανία είναι ένθερμος υποστηρικτής της ευρωπαϊκής διεύρυνσης. Η Ευρωπαϊκή Ενωση αφήνει σαφώς ανοιχτή την προοπτική της ένταξης, τόσο για την Τουρκία όσο και για τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων με την προϋπόθεση ότι πληρούν τα κριτήρια της Κοπεγχάγης σε θέματα εκδημοκρατισμού, σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οικονομίας ελεύθερης αγοράς και δυνατότητας εκπλήρωσης των υποχρεώσεών τους ως κράτη-μέλη. Για προφανείς λόγους, οι χώρες των δυτικών Βαλκανίων και η Τουρκία είναι σημαντικές για την Ε.Ε. Θα είναι για όλους μας καλύτερο να συνεχίσουν την πορεία τους προς την πλήρη ένταξη.

Για μας είναι σαφές πως το συνολικό πάγωμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία δεν είναι προς το συμφέρον της Ευρώπης, εν μέρει επειδή θα δυσχέραινε τη μελλοντική πρόοδο σε θέματα όπως οι σχέσεις καλής γειτονίας, οι θρησκευτικές ελευθερίες και η λύση του Κυπριακού. Ομως, σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί δώρο «άνευ όρων». Αντίθετα, αυτή μας η δέσμευση για την ευρωπαϊκή διεύρυνση είναι μια πρόταση με πολύ συγκεκριμένους όρους με τους οποίους έχουν συμφωνήσει όλα τα κράτη-μέλη. Οπως κάθε χώρα που επιθυμεί να ενταχθεί στην Ε.Ε., η Τουρκία οφείλει να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της προς την Ε.Ε. Οι θύρες της Ευρώπης πρέπει να είναι ανοιχτές εφόσον οι υποψήφιες χώρες επιχειρούν τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. Η Βρετανία πιστεύει πως η διατήρηση αυτής δέσμευσης είναι σίγουρα προς συμφέρον της Ευρώπης, αλλά και προς το συμφέρον των υποψήφιων κρατών.

Οσον αφορά την Κύπρο η Βρετανία στηρίζει απόλυτα την εξεύρεση λύσης του Κυπριακού, η οποία όπως δήλωσε κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα τον περασμένο Μάιο ο υπουργός Εξωτερικών Ντέιβιντ Μίλιμπαντ, πρέπει να προέρχεται από την Κύπρο και όχι να επιβληθεί έξωθεν. Ο στόχος της επανένωσης της νήσου δεν συνδέεται με την ένταξη της Τουρκίας. Η λύση του Κυπριακού είναι εξαιρετικής σημασίας για την ασφάλεια και τη σταθερότητα της ίδιας της Κύπρου, της ευρύτερης περιοχής, αλλά και της Ευρώπης. Τα οφέλη, πολιτικά και οικονομικά, θα είναι τεράστια. Δεν τίθεται θέμα συγκεκριμένου χρονοδιαγράμματος ή επιδιαιτησίας, όμως πιστεύουμε πως υπάρχει μια μεγάλη ευκαιρία την οποία πρέπει να αξιοποιήσουν όλα τα εμπλεκόμενα μέρη.

Η επίλυση του Κυπριακού θα συμβάλει στο κλείσιμο ενός θλιβερού κεφαλαίου της Ιστορίας της Κύπρου που εμείς οι Βρετανοί γνωρίζουμε πολύ καλά. Θα ήταν επίσης επιθυμητό και από ανθρωπιστική άποψη να μπορέσουν οι Κύπριοι που ακόμα υφίστανται τα συναισθηματικά και οικονομικά τραύματα της περιόδου 1963-1974, να κλείσουν επιτέλους αυτό το κεφάλαιο της ζωής τους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο στηρίζουμε τους Κυπρίους στην προσπάθειά τους για εξεύρεση λύσης και χαιρετίζουμε τη δέσμευση της νέας ελληνικής κυβέρνησης να πράξει το ίδιο.

Dr David Landsman - Βρετανός πρεσβευτής στην Αθήνα

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ Ο ΑΞΟΝΑΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ-ΙΣΡΑΗΛ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑ

Αναδημοσίευση (http://strategy-geopolitics4.blogspot.com/2009/08/blog-post_8498.html)

Ο άξονας Τουρκίας-Ισραήλ δημιουργήθηκε με την υπογραφή 8 συνολικά συμφωνιών πολιτικοστρατιωτικού χαρακτήρα και μιας συμφωνίας ελευθέρου εμπορίου με την αποφασιστική υποστήριξη των ΗΠΑ. Η στρατιωτική συμμαχία των δύο πιο σημαντικών συμμάχων των ΗΠΑ στην περιοχή άλλαξε άρδην τα γωπολιτικά δεδομένα στη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου (βλέπε περίπτωση Συρίας το 1999). Τα πεδία συνεργασίας αφορούν μεταξύ άλλων την ανταλλαγή πληροφοριών, την πώληση στρατιωτικού υλικού για τα μεγαλεπήβολα εξοπλιστικά προγράμματα της Άγκυρας μέχρι κοινά γυμνάσια των ΕΔ των δύο χωρών. Οι συμφωνίες αυτές, που υπογράφηκαν από τους πρωθυπουργούς της Τουρκίας Mesut Yilmaz και του Ισραήλ Benjamin Netanyahu ήταν οι εξής:
1. Αεροπορική συνεκπαίδευση Τούρκων και Ισραηλινών χειριστών F-16 και F-4E. Η εκπαίδευση των Τούρκων χειριστών θα γίνεται στο Ισραήλ και η πρακτική τους εκπαίδευση στο πεδίο βολής του Ικονίου (ασκήσεις Anatolian Eagle). Tον Ιούνιο του 1998 υπήρξαν έντονες φήμες για μετάβαση έξι τουρκικών μαχητικών F-16 στην έρημο Νεγκέβ για εκπαίδευση σε τακτικές προσβολής και αντιμετώπισης των κυπριακών αντιαεροπορικών συστημάτων S-300. Παράλληλα υπάρχουν ενδείξεις για πτήσεις Ισραηλινών χειριστών με τουρκικά μαχητικά πάνω από το Αιγαίο.
2. Συνεργασία της Τουρκίας με το εβραϊκό λόμπυ σε Ευρώπη και ΗΠΑ για την προώθηση των εθνικών θεμάτων των δύο χωρών. Τούρκοι διπλωμάτες πρόκειται να επισκεφθούν τις ΗΠΑ και να πραγματοποιήσουν επαφές με τους ηγέτες του εβραϊκού λόμπυ, ενώ Αμερικανοεβραίοι θα προσκληθούν στην Αγκυρα, όπου θα ενημερωθούν από τα υπουργεία Εξωτερικών και Αμυνας, και θα έχουν συναντήσεις με τον πρόεδρο και τον πρωθυπουργό της χώρας.
3. Οι δύο χώρες αποφάσισαν να στηρίξουν με όλα τα μέσα την κατασκευή του αγωγού Baku-Ceyhan. Τον αγωγό τον θεωρούν νευραλγικό σημείο στις οικονομίες των δύο χωρών.
4. Πλήρη συνεργασία στην ανταλλαγή στρατιωτικών πληροφοριών και ηλεκτρονική παρακολούθηση της ευρύτερης περιοχής της Κεντρικής Ασίας. Η πολύ σημαντική αυτή συμφωνία μεταξύ των υπηρεσιών πληροφοριών των δύο χωρών φαίνεται πως απέδωσε στην περίπτωση της σύλληψης του Κούρδου ηγέτη Abdullah Ocalan (βλ. Η δράση της Mossad σε Ελλάδα και Κύπρο).
5. Οι χερσαίες και οι ναυτικές δυνάμεις Τουρκίας-Ισραήλ εφ' εξής θα συνεργάζονται κατά το πρότυπο της συνεργασίας της Αεροπορίας των δύο χωρών. Η Τουρκία διεξήγαγε με το Ισραήλ για πρώτη φορά την άνοιξη του 1999, ναυτική άσκηση στην Ανατολική Μεσόγειο, κοντά στα χωρικά ύδατα της Κύπρου με τη συμμετοχή αεροναυτικών δυνάμεων και από τις ΗΠΑ. Πρόκειται για τη γνωστή άσκηση με την επωνυμία "Reliant Mermaid Χ" («Αξιόπιστη Γοργόνα»).
6. Η Τουρκία, το Ισραήλ και η Ιορδανία συμφώνησαν Ιορδανοί πιλότοι αεροσκαφών F-16 να εκπαιδευθούν στην Τουρκία. Επίσης, στην Τουρκία, θα εκπαιδευθεί μονάδα του ιορδανικού στρατού, επιπέδου τάγματος, και αντίστοιχα στην Ιορδανία μονάδα του τουρκικού στρατού. Στο μέλλον, θα υπάρξουν κοινές στρατιωτικές ασκήσεις Ιορδανίας, Τουρκίας και Ισραήλ, με πιθανή συμμετοχή των ΗΠΑ.
7. Οι αμυντικές βιομηχανίας των δύο χωρών θα συνεργασθούν για την ανάπτυξη νέων οπλικών συστημάτων, στους τομείς των πυραύλων αέρος- αέρος, στην κατασκευή Μη Επανδρωμένων Αεροσκαφών, στον εκσυγχρονισμό των αεροσκαφών F-4E και F-5A/B και των αρμάτων μάχης Μ-60, στον τηλεπικοινωνιακό τομέα, στον ηλεκτρονικό πόλεμο και στα συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης.
8. Το Ισραήλ θα ενοικιάσει από την Τουρκία εδάφη της για αγροτική εκμετάλλευση. Η συμφωνία αυτή θα πρέπει να εγκριθεί από το τουρκικό Κοινοβούλιο και παρέχει τη δυνατότητα στις δύο χώρες στενής συνεργασίας για το πρόγραμμα GAP- Ανάπτυξης της Νοτιοανατολικής Τουρκίας. Η Τουρκία ως αντάλλαγμα θα έχει ισραηλινή τεχνική βοήθεια στους τομείς της γεωργίας, της κτηνοτροφίας και των ιχθυοκαλλιεργειών.

Ο Σουηδός ΥΠΕΞ κολαούζος της Τουρκίας

Η εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος» δημοσίευσε στις 18 Αύγουστου 2009 το εξής άρθρο για τον Σουηδό ΥΠΕΞ κ. Καρλ Μπιλντ:

O Σουηδός Υπουργός των Εξωτερικών Καρλ Μπιλντ μας έριξε την ευθύνη για το Κυπριακό! Λίγο καιρό πριν, ο Σουηδός ΥΠΕΞ, είχε προκαλέσει και τον ίδιο τον Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί, προκαλώντας την αναβολή της επίσκεψής του στη Σουηδία. Φυσικά, τίποτα δεν είναι τυχαίο. Σύμφωνα με την κυπριακή εφημερίδα «Σημερινή», σε άρθρο που υπογράφει ο Γιάννος Χαραλαμπίδης, ο Καρλ Μπιλντ «έχει δεθεί με την Τουρκία μέσω επενδύσεων εκατομμυρίων. Σε τέτοια έκταση, που ο σουηδικός Τύπος ζητούσε, λίαν προσφάτως, ακόμη και αυτή την παραίτησή του». Σύμφωνα μάλιστα με την εφημερίδα «Dagens Nyheter», «ο κ. Μπιλντ προωθούσε επενδύσεις στην Τουρκία, μέσω σουηδικού ταμείου. Πρόκειται για το Ταμείο East Capital, στο οποίο ο Σουηδός ΥΠΕΞ έχει, κατά άμεσο ή έμμεσο τρόπο, προσωπικά κεφάλαια.

Τα εξωφρενικά
Κι εδώ φτάνουμε στα πλέον εξωφρενικά, για ΥΠΕΞ ευρωπαϊκής χώρας. Ο Μπιλντ είχε αναλάβει τη διαφημιστική προβολή της σημασίας των επενδύσεων στην Τουρκία. Και το έπραξε επιτυχώς. «Τα σουηδικά κεφάλαια του Επενδυτικού Ταμείου για την Τουρκία απορροφήθηκαν και από εταιρεία του τουρκικού στρατού! Συνολικά οι επενδύσεις στη χώρα αυτή, λόγω της δράσης του Μπιλντ, φθάνουν το ένα δις κορόνες (105.898.329 εκατομμύρια ευρώ).Μεταξύ των συμφωνιών τις οποίες προώθησε, περιλαμβάνεται και αυτή με εταιρεία του τουρκικού στρατού, ιδιοκτησίας του ΟΥΑΚ (Ordu Yardimlasma Kurumu). Δηλαδή του τουρκικού «Armed Forces Pension Fund» (Ταμείο Συντάξεων των Ενόπλων Δυνάμεων). Το ΟΥΑΚ έχει υπό τον έλεγχό του περί τις 40 εταιρείες και συνιστά μέρος του τουρκικού οικονομικού κατεστημένου». Μία από αυτές, η Adana Cimento είναι μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες παραγωγής τσιμέντου στη Μεσόγειο.

Σουηδός κακοποιός και... ΥΠΕΞ!
Οι επενδύσεις του Ταμείου East Capital με την εταιρεία του τουρκικού στρατού θεωρούνται «κόκκινη κηλίδα» για τη σουηδική πολιτική ζωή. Σε σχετικό με το θέμα άρθρο, που δημοσιεύτηκε στο σουηδικό Τύπο, και πιο συγκεκριμένα στην εφημερίδα «Expressen», οι επενδύσεις προς την εταιρεία του τουρκικού στρατού χαρακτηρίζονται ως «ματωμένες μετοχές». Και δόθηκε αυτός ο χαρακτηρισμός, διότι προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι εκείνοι οι οποίοι διοικούν την τουρκική εταιρεία Adana Cimento χρηματοδοτούσαν 12 μέλη της τουρκικής μυστικής αστυνομίας, που κατηγορούνταν για βασανιστήρια και δολοφονίες οκτώ αντικαθεστωτικών Κούρδων, μεταξύ των οποίων και ο συγγραφέας Musa Anter.

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ

Με την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) μέρος του πληθυσμιακού όγκου της Τουρκίας θα εποικίσει την Ελλάδα, αλλοιώνοντας την πληθυσμιακή σύνθεση σε διάστημα μίας μόνο δεκαετίας, αφού πλήρης ένταξη σημαίνει ελεύθερη διακίνηση πληθυσμών, το ίδιο βεβίως θα ισχύσει και στην Κύπρο. Τυχόν μεταβατικές διατάξεις δεν πρόκειται καν να αγγίξουν και να λύσουν το πρόβλημα. Στην ανθρωπογεωγραφία ισχύει πάντα η θεωρία της «όσμωσης», όπου ο λιγότερο πυκνοκατοικημένος χώρος εποικίζεται μέχρι να επιτευχθεί ισορροπία αν δεν υπάρχουν μεμβράνες φραγμού.

Στα πλαίσια της ΕΕ, η χώρα μας θα συνεισφέρει οικονομικά στην ανάπτυξη του θηρίου, δημιουργώντας το σουρεαλιστικό παράδοξο «να πληρώνουμε εμείς τις σφαίρες που θα σκοτώσουν τα παιδία μας».

Μέχρι σήμερα έχουν ανοίξει μερικά μόνο κεφάλαια από τα 35 περίπου που χρειάζονται μέχρι την πλήρη ένταξη. Ένα από αυτά είναι και αυτό της επιστημονικής έρευνας όπου η Τουρκία έχει πλήρες δικαίωμα συμμετοχής στα ερευνητικά ευρωπαϊκά προγράμματα. Δοθέντος ότι οι διαθέσιμοι οικονομικοί πόροι είναι «μηδενικού αθροίσματος», η πλήρης συμμετοχή της Τουρκίας στέρησε από την χώρα μας περίπου 20 εκατομμύρια Ευρώ το 2008. Επίσης έλαβε δάνειο για ανάπτυξη υποδομών ύψους 400 εκ. Ευρώ από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα, έναντι μηδενικού της Ελλάδος. Τι θα συμβεί όταν θα ανοίγουν σιγά –σιγά και τα υπόλοιπα κεφάλαια;

Λαμβάνοντας υπ΄όψιν τον όγκο και το μεγέθος της, η πλήρης ένταξη της θα σημάνει τον οικονομικό μαρασμό της χώρας μας, αφού η τελωνιακή απελευθέρωση τον αγαθών θα δώσει την χαριστική βολή στην ήδη προβληματική παραγωγή μας.

Πλέον όμως του οικονομικού και εθνολογικού θανάτου της χώρας μας, η ένταξη θα αυξήσει την αλαζονεία και την αυτοπεποίθηση της γείτονος, αυξάνοντας έτσι την επιθετικότητα της αντί να την εξαλείψει όπως νομίζουν οι αφελείς Έλληνες πολιτικοί. Οι Τούρκοι πολιτικοί έχουν δηλώσει πολλές φορές: «Η Ευρώπη θα προσαρμοσθεί στις ανάγκες και επιταγές της Τουρκίας και όχι το αντίθετο».

Το Ευρωπαϊκό χαρτί παίζεται από την Τουρκική ελίτ αποκλειστικά και μόνο για την εκτόνωση της εσωτερικής κατάστασης κατά πρώτον, και κατά δεύτερον, για εγωιστικούς και υπαρξιακούς λόγους, αφού την ενοχλεί, το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή κοινή γνώμη τους θεωρούν «βάρβαρους και ασιάτες». Όσο και αν φαίνεται αυτή η παράμετρος ασήμαντη, είναι καθοριστική στον σχεδιασμό της στρατηγικής της γείτονος, αλλά ταυτόχρονα είναι και το αδύνατο σημείο της αν το εκμεταλλευθεί κάποιος σωστά την κατάλληλη στιγμή. Ο τρόπος που φέρθηκε ο πρωθυπουργός τους στον πρωθυπουργό του Ισραήλ στην Ελβετία και τα τεράστια ποσά που ξοδεύουν στην Ευρώπη για την βελτίωση της πολιτιστικής εικόνας τους συνηγορεί υπέρ αυτής της προσέγγισης.

Οι περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες ανησυχούν για την περίπτωση ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, και πολλές έχουν δηλώσει ότι θα εμποδίσουν την πλήρη ένταξη της. Η Ελλάς τι έχει να κερδίσει στρατηγικά και σε βάθος χρόνου από την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ;

ΕΧΕΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΕΙ ΠΥΡΗΝΙΚΑ ΟΠΛΑ;

Ο προβληματισμός που προκύπτει από το άρθρο «Seven Questions: Will Turkey Join the EU... Or Go Nuclear?» στο Foreighn Policy (http://www.foreignpolicy.com/story/cms.php?story_id=3677) και που παρουσιάσθηκε για πρώτη φορά από τον STRATEGY AND GEOPOLITICS (http://strategy-geopolitics4.blogspot.com/2009/06/blog-post_5792.html) περιστρέφετε γύρω από δύο θεμελιώδη ερωτήματα. Εάν η Τουρκία έχει την τεχνογνωσία να κατασκευάσει πυρηνικά όπλα και αν ναι πότε.

Για να δυνηθεί μία χώρα να αποκτήσει πυρηνικά όπλα πρέπει να μπορεί σαν κοινωνία συνολικά να πληρεί τις εξής προϋποθέσεις: (1) Να είναι χώρα με επίφαση δημοκρατίας για να μπορέσει να καταστείλει τις όποιες αντιδράσεις στο εσωτερικό της. (2) Να διαθέτει σημαντικά γεωπολιτικά και στρατηγικά ερείσματα για να καταστείλει τις εξωτερικές αντιδράσεις. (3) Να διαθέτει συνολική πολιτική βούληση από όλες τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας. (4) Να υπάρχει γειτονική της χώρα με πυρηνικό οπλοστάσιο. (5) Να διαθέτει την απαιτούμενη τεχνογνωσία. Χώρες με βιομηχανική υποδομή σε αυτοκινητοβιομηχανία, χημική βιομηχανία και βιομηχανία ηλεκτρονικών, δυνητικά μπορούν να αποκτήσουν πυρηνικά όπλα σε 2-5 έτη.

Η Τουρκία ικανοποιεί όλες τις παραπάνω προϋποθέσεις και συνεπώς είναι σε θέση εάν το αποφασίσει να αποκτήσει πυρηνικά όπλα. Η προσπάθεια της Τουρκίας για την απόκτηση πυρηνικής τεχνογνωσίας ανάγεται στην δεκαετία του 1970. Την εποχή αυτή οι Βρετανικές εφημερίδες ανέφεραν την σύλληψη του υπευθύνου κάποιας εταιρίας με έδρα το Λονδίνο. Η εταιρία αυτή είχε ως δραστηριότητα την αγορά λυχνιών Krytron, οι οποίες είναι απαραίτητες για την πυροδότηση μίας πυρηνικής συσκευής πλουτωνίου 239 τύπου implosion. Οι λυχνίες εν συνεχεία αγοράζονταν από άλλες εταιρείες στην Λιβύη, το Πακιστάν και την Τουρκία. Σημειωτέον ότι την εποχή εκείνη μία λυχνία Krytron είχε κόστος 20 Αγγλικές λίρες και ήταν ελευθέρα διαθέσιμη στην αγορά αφού εχρησιμοποιήτο σε ένα ευρύ φάσμα ειρηνικών τεχνολογιών. Ο διευθυντής της εταιρείας απεκαλύφθη ότι ήταν πράκτορας της ΜΙΤ, προκαλώντας τότε δήλωση του Α. Παπανδρέου ότι η Τουρκία επιχειρεί να κατασκευάσει πυρηνικά όπλα. Το γεγονός αυτό θεωρήθηκε τότε πολύ σοβαρό και έκτοτε οι λυχνίες Krytron υπόκειται σε αυστηρό έλεγχο θεωρούμενες πυρηνικό υλικό πρώτης διαβάθμισης.

Φαίνεται λοιπόν ότι η Τουρκία ήμερα διαθέτει την υψηλή και δύσκολη τεχνολογία πυροδότησης μας πυρηνικής συσκευής implosion . Όσο αφορά το δεύτερο αναγκαίο σκέλος για την κατασκευή πυρηνικών όπλων που είναι το σχάσιμο υλικό, αυτό εύκολα μπορεί να αποκτηθεί από κάποιο πυρηνικό αντιδραστήρα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και η Τουρκία ήδη κινείται προς αυτή την κατεύθυνση.

Όσο για το πότε, αυτό μάλλον θα μπορεί να επιτευχθεί μέσα σε ένα χρόνο από τότε που θα το αποφασίσει με την προϋπόθεση ότι διαθέτει το σχάσιμο υλικό.

.

ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ

Ο ενημερωμένος και έγκυρος δικτυακός τόπος STRATEGY-GEOPOLITICS( http://strategy-geopolitics4.blogspot.com/) στις 23-7-09 παρουσίασε άρθρο σχετικό με την κατασκευή του πρώτου κατασκοπευτικού δορυφόρου της Τουρκίας.

Η ιταλική εταιρεία Telespazio ανακοίνωσε στις 16 Ιουλίου πως υπέγραψε στην Άγκυρα σύμβαση ύψους μεγαλύτερου των €250 εκατ. με την τουρκική Γραμματεία Αμυντικής Βιομηχανίας (SSM) για την προμήθεια του δορυφορικού συστήματος Göktürk, παρουσία του υπουργού Μεταφορών και Επικοινωνιών Binali Yildirim, του υπουργού Άμυνας Vecdi Gönül, του Aρχηγού της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας (ΤΗΚ) Aydoğan Babaoğlu.
Η σύμβαση καλύπτει την προμήθεια ενός δορυφόρου παρατήρησης εξοπλισμένου με οπτικό αισθητήρα υψηλής ανάλυσης, ενός κέντρου ολοκλήρωσης και δοκιμών δορυφόρων το οποίο θα κατασκευασθεί στην Τουρκία και του συνολικού επίγειου εξοπλισμού για το σύστημα, ο οποίος θα ελέγχει την τροχιακή λειτουργία και θα εκτελεί την πρόσκτηση και επεξεργασία δεδομένων.
Υπενθυμίζεται πως την ανάθεση του προγράμματος στην Telespazio αποφάσισε στις 18 Δεκεμβρίου 2008 η Εκτελεστική Επιτροπή Αμυντικής Βιομηχανίας (SSIK) της Τουρκίας. Το σχετικό Αίτημα Προσφορών (RfP) εκδόθηκε στις 14 Ιουλίου 2006, προβλέποντας πολυφασματική διακριτική ικανότητα καλύτερη από 3,2m και παγχρωματική καλύτερη από 80cm. Η παγχρωματική λειτουργία χρησιμοποιεί την ορατή περιοχή του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος, παρέχοντας απεικονίσεις όμοιες με κοινές ασπρόμαυρες φωτογραφίες και είναι γενικά ακριβέστερη από άποψη διακριτικής ικανότητας εδάφους. Η πολυφασματική λειτουργία χρησιμοποιεί πολλαπλές διαφορετικές ζώνες της ορατής ή και της εγγύς υπέρυθρης περιοχής του φάσματος, απεικονίζοντας με διαφορετικά χρώματα ενδείξεις για χαρακτηριστικά της γήινης επιφάνειας όπως βλάστηση, άσφαλτος ή σκυρόδεμα, ορυκτά, υπόγεια ύδατα.

Η Τουρκία μεθοδικά τις τρεις τελευταίες δεκαετίες προσανατόλισε την οικονομική της ανάπτυξη γύρω από την αμυντική βιομηχανία η οποία αποσκοπεί σε βάθος 15-20 ετών, να αποτελέσει τον αποκλειστικό προμηθευτή των ενόπλων της δυνάμεων και να προβεί σε εξαγωγές. Με την εξοικονόμηση συναλλάγματος από τους δύο αυτούς στρατηγικούς στόχους, θα χρηματοδοτήσει την επιστημονική και τεχνολογική έρευνα που χρειάζεται για ένα τέτοιο εγχείρημα. Με γνώμονα τις διαρκώς αυξανόμενες στρατιωτικές δαπάνες, η πολιτική της απόφαση ήταν να αναπτύξει αμυντική βιομηχανία. Για τον σκοπό αυτό ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 70 κινήθηκε προς τις εξής κατευθύνσεις: 1) Δημιούργησε ένα σύστημα εσωτερικής αξιολόγησης για την χορήγηση υποτροφιών για σπουδές στο εξωτερικό σε επιλεγμένους τεχνολογικούς τομείς. 2) Αναβάθμισε τα Πανεπιστήμια της και κατόρθωσε να λειτουργήσει δύο ιδιωτικά Πανεπιστήμια διεθνούς κύρους όπου διεξάγεται επιστημονική έρευνα σε στρατηγικούς τομείς της αμυντικής βιομηχανίας, όπως π.χ φωτονικής ( για την κατασκευή γυροσκοπίων πυραύλων και σταθεροποιητών με συμβολόμετρα laser που λειτουργούν ανεξάρτητα από τα συστήματα κατεύθυνσης GPS) ), νανοτεχνολογίας (για την κατασκευή αισθητήρων και βιολογικών όπλων όπου επένδυσε από το 2000 μέχρι σήμερα πάνω από 1 δις. $), διαστημικής τεχνολογίας, κλπ. 3) Ίδρυσε τον Ερευνητικό οργανισμό TUBIΤΑΚ, η διεύθυνση του οποίου υπάγεται άμεσα στον πρωθυπουργό της χώρας και ο οποίος δεν έχει την γραφειοκρατική δομή του Τουρκικού δημοσίου. Ο ΤUBIΤΑΚ χρηματοδοτεί αποκλειστικά στρατιωτικά ερευνητικά προγράμματα. Ο οργανισμός αυτός το 2007 ίδρυσε γραφείο στις Βρυξέλλες και κατόρθωσε μέσα σε δύο χρόνια να διοχετεύσει στην Τουρκία πάνω από 50 εκ. € υπό μορφή Ερευνητικών προγραμμάτων. Ταυτόχρονα μέσω του γραφείου του TUBIΤΑΚ στις Βρυξέλλες πέτυχε δάνειο με ευνοϊκούς όρους από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα επενδύσεων ύψους 400 εκ € για την ανάπτυξη υποδομών που περαιτέρω θα αναπτύξουν την αμυντική της βιομηχανία, ενώ έχει μία εξαιρετική συνεργασία με την commission μέσω ενός προγράμματος δημοσίων σχέσεων lobbying. Ταυτόχρονα ένας μεγάλος αριθμός από τις βιομηχανίες της συμμετέχει σε διάφορα προγράμματα του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) ο οποίος ουσιαστικά χρηματοδοτεί την ανάπτυξη διαστημικής τεχνολογίας. Έπίσης βελτίωσε την τεχνολογική της υποδομή με την αγορά τεχνογνωσίας και συμπαραγωγές αμυντικών συστημάτων συνάπτοντας στρατηγικές συμμαχίες βάθους με μία σειρά κρατών όπως το Ισραήλ και η Ν. Κορέα. Ενώ η χώρα μας ξεκίνησε με καλλίτερες προοπτικές σε αυτό τον τομέα, ο αριστερός συνδικαλισμός, η διάλυση των πανεπιστημίων, η στελέχωση των Πανεπιστημίων, των ερευνητικών κέντρων, καθώς και νευραλγικών τομέων του δημοσίου με κομματικά στελέχη του Σύριζα, η αναξιοκρατία, η ρεμούλα, και η λειτουργία των κομμάτων με την μορφή λεσχών πλουτισμού των πολιτικών ακύρωσε την όποια προσπάθεια στα σπάργανα της.

Η Ελλάδα είναι αδύνατον να αντέξει οικονομικά σε κούρσα εξοπλισμών με την γείτονα χώρα χωρίς τις υποδομές μίας αμυντικής βιομηχανίας απαλλαγμένης από την κρατική παρέμβαση, όπου θα λειτουργεί με ιδιωτικά κριτήρια μόνο.