ABYSSUS ABISSUM INVOCAT (ΑΒΥΣΣΟΣ ΑΒΥΣΣΟΝ ΕΠΙΚΑΛΕΙΤΑΙ)

PATRIA, Τεύχος 20 Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2009

Του Κ. Κεφαλά

Δεν θα μπορούσε καμία άλλη φράση να περιγράψει πληρέστερα την κατάσταση του χάους και της σύγχυσης που η ΝΔ επέφερε στην πολιτική, κοινωνική, και αξιακή δομή της χώρας τα τελευταία χρόνια. Η άβυσσος καλεί την άβυσσο. Η κόλαση. Ο γεννήτορας του μηδενός είναι το μηδέν Το χάος γεννά και διαιωνίζει το χάος. Μηδέν στην ανάπτυξη της χώρας, αρνητικοί δείκτες σε όλους τους παραγωγικούς τομείς. Βάσει των στοιχείων της «διεθνούς διαφάνειας» η χώρα είναι πρωταθλήτρια στην διαφθορά την τελευταία πενταετία. Οι επιδόσεις στην παιδεία κατέστησαν τους Έλληνες μαθητές τελευταίους μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ στην κατανόηση κειμένου και στα μαθηματικά. Εδραιώθηκε την τελευταία πενταετία η υπεροχή ανύπαρκτων γειτονικών βαλκανικών μορφωμάτων, με μηδενική κρατική υπόσταση μέχρι πρότινος, στους διεθνείς οργανισμούς, στην μάχη των εντυπώσεων, στην αρένα της διπλωματίας. Αμαχητί παρέδωσε η χώρα την ιστορία της στους διεθνείς πλαστογράφους και συνωμότες και συνεπώς έχασε για πάντα την ψυχή της. Ο αφελληνισμός της χώρας υπήρξε συστηματικός και μεθοδικός. Ποτέ δεν καλλιεργήθηκε συστηματικότερα ο πνευματικός ευνουχισμός, η απώλεια της κριτικής σκέψης του λαού, ο ηθικός αμοραλισμός. Το δίκαιο του ισχυρού μετασχηματίσθηκε σε νομιμότητα και ηθική. Η έννοιες αλλοιώθηκαν αφού η παρανομία εξελίχθη σε «φιλοξενία», η κλοπή του δημοσίου πλούτου σε κοινωνική επιτυχία, οι βίλες σε αναψυκτήρια. Το «κέντρο της πόλης», το «θέατρο», η «βιβλιοθήκη» και η «αγορά» πυρπολήθηκαν και χάθηκαν για πάντα. Εκεί που κάποτε υπήρχε χρώμα, ζωή, μεσογειακή αισθητική και φινέτσα, ο τριτοκοσμικός εφιάλτης εδραιώθηκε. Μετέτρεψαν τις πόλεις μας σε γκέτο όπου οι μεσαιωνικές σκοτεινές φιγούρες κυριαρχούν στα κάποτε κοσμοπολίτικα μονοπάτια των παιδικών μας χρόνων. Μετέτρεψαν την ζωή μας σε κόλαση με χιλιάδες στιλέτα να μας καρτερούν στο μισοσκόταδο. Μας έμαθαν ότι η τηλεοπτική και κληρονομική δημοκρατία μας είναι το ύψιστο πολιτικό αγαθό. Μας είπαν ότι όλοι είμαστε ίσοι. Ταυτόχρονα μας δίδαξαν ότι οι συγκλητικοί της Ρώμης πρέπει να έχουν περισσότερα προνόμια από το λαό, πρέπει να «βρίσκονται» λίγο ψηλότερα από τον χύδην όχλο, μας εμπέδωσαν ότι αυτό είναι «και νόμιμο και ηθικό». Προσπάθησαν να μας πείσουν ότι επί της βασιλείας τους έγιναν θαύματα στην μακρινή επαρχία του Grecorum , αφού κατόρθωσαν να αναστήσουν μέχρι και το τυμπανιαίο πράσινο πτώμα του μινώταυρου. Για όλα αυτά και για το τελευταίο, ιδίως για το τελευταίο, μας ζήτησαν να τους φέρουμε πάλι στην εξουσία. Μας ζήτησαν να τους επιβραβεύσουμε για την ανικανότητα τους να κρατήσουν την εξουσία, το υπέρτατο αυτό αγαθό (για αυτούς) μετά την ζωή, και προσπάθησαν να μας πείσουν ότι όλοι αυτοί οι πατρίκιοι του βουλευτηρίου-βολευτηρίου είναι οι άριστοι μεταξύ των αρίστων της πόλης μας για όλα τα παραπάνω επιτεύγματα.

Όλοι μας εύλογα διερωτώμεθα πως κατόρθωσε η ΝΔ σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα να εκτελέσει περισσότερους από τους «άθλους» του Ηρακλή. Η απάντηση εστιάζεται στην θλιβερή πραγματικότητα ότι αφενός η ΝΔ ουδέποτε διέθετε έστω και την υπόνοια μιας κάποιας ιδεολογικής πλατφόρμας, πέραν της ψυχρής λογιστικής διαχειριστικής πρακτικής, η οποία δυνητικά θα ενέπνεε τα μέλη της να εργασθούν για την «κοινότητα», για την «πόλη», για την πατρίδα και αφετέρου, ουδέποτε το κόμμα αυτό διέθετε την οργανωτική δομή, η οποία θα της επέτρεπε στο βάθος του χρόνου να διατηρήσει της εσωτερική της συνοχή και να επανδρώσει επιτυχώς την κρατική γραφειοκρατική μηχανή.

Ενώ οι αντίπαλοι τους τροχοδρομούσαν πάνω στις ιδεολογική ράγες του «σοσιαλισμού και της κοινωνικής δικαιοσύνης», αυτοί υιοθέτησαν τον «κοινωνικό φιλελευθερισμό», δηλαδή τον κρατικό σοσιαλισμό που πρέσβευαν και οι άλλοι, διαιωνίζοντας έτσι τις διαλεκτικές αντιφάσεις του κρατικού μορφώματος που υπηρετούσαν. Ταυτόχρονα απεποιήθησαν μετά βδελυγμίας τις αρχές και τις αξίες που δυνητικά υποτίθεται ότι υπηρετούσαν ως κόμμα, δηλαδή την έννοια της πατρίδας και την πολιτική έννοια του έθνους ως υπέρτατης πολιτικής αξίας. Το διάστημα που ευρίσκοντο στην εξουσία, προσπαθούσαν απεγνωσμένα να υιοθετήσουν την ιδεολογική βάση των αντιπάλων τους, αποποιούμενοι τον χαρακτηρισμό του «δεξιού» ενώ ταυτόχρονα ένιωθαν μειονεκτικά για το πολιτικό τους παρελθόν, αισθανόμενοι συνεχώς την ανάγκη να απολογηθούν, οι περισσότεροι βέβαια για κάτι που δεν καταλάβαιναν, δεν ένοιωθαν η δεν γνώριζαν. Λέξεις όπως «Ελλάς» αντικατεστάθη στο λεξιλόγιο τους με την λέξη «τόπος», ενώ η λέξη «πατρίς» εξαφανίσθηκε από προσώπου γης. Ταυτόχρονα η λέξη «έθνος» έγινε συνώνυμη της «συντήρησης και της αντίδρασης», ενώ η λέξη «εθνικιστής» έγινε συνώνυμη του «φασίστα». Ποτέ δεν μπόρεσαν να συλλάβουν την έννοια του «έθνικισμού» ως συνείδηση κοινής πολιτισμικής παράδοσης και συνεπώς ως πολιτικό όρο «υπέρτατης πολιτικής αξίας», η οποία αν μη τι άλλο θα διατηρούσε την συνοχή του κόμματος τους. Και για αυτούς και για το ΠΑΣΟΚ, συμπεριλαμβανομένου και του αριστερού χώρου γενικότερα, η λέξη «έθνος» έχει την έννοια ενός «κοινωνικού συμβολαίου » μεταξύ διοικούντων και διοικούμενων, όπου η κοινή γλώσσα, συνείδηση, πολιτισμός, παραδόσεις και έθιμα, αυτό που γενικά ονομάζουμε «εθνική συλλογική μνήμη» δεν έχει καμία αξία. Στην νέα τάξη πραγμάτων χριστιανοί και μουσουλμάνοι, νομάδες της ερήμου και κοσμοπολίτες της δύσης με την πατίνα αστικής κουλτούρας αιώνων, Ευρωπαίοι και Αφγανοί θρησκόληπτοι του βουνού, όλοι πρέπει να συνυπάρξουν αρμονικά στον ίδιο αστικό ιστό, σε ζωγραφικό πίνακα του jeronymo boss, έστω και με την βία, αρκεί να διοικούνται και να φορολογούνται από μία κληρονομική δυναστεία επαγγελματιών πολιτικών. Αυτή είναι η λογική του μεσαίου χώρου στον οποίο συγκλίνουν υπαρξιακά και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, παραγνωρίζοντας βέβαια και οι δύο το γεγονός ότι ο «μεσαίος χώρος» αντιπροσωπεύει μία πολιτικά νεκρή κατάσταση τα τελευταία 30 χρόνια. Η ιδεολογική έρημος της ΝΔ επέτρεψε στην αριστερά και το ΠΑΣΟΚ να μονοπωλήσει την αντίληψη ότι μόνο αυτοί είναι οι φορείς της κοινωνικής δικαιοσύνης στην πατρίδα μας. Δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν οι μικρόνοες, ότι η αντίληψη της έννοιας του «έθνους» ως υψίστης πολιτικής αξίας κοινής συνείδησης και καταγωγής εμπεριέχει την έννοια της κοινωνικής δικαιοσύνης στην εννοιολογική ουσία της λέξης, αφού η αλληλεγγύη μεταξύ των μελών της «κοινότητος» που μοιράζονται τις ίδιες αξίες πολιτισμού είναι αυταπόδειχτη. Σε πλήρη αντίθεση, η αντίληψη του «έθνους» ως διαχειριζόμενης, και οικονομικής οντότητας, όπως πρεσβεύουν τα δύο κόμματα εξουσίας και αυτά της αριστεράς, εμπεριέχει στην εσωτερική της δομή την έννοια «της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο», αφού ο άνθρωπος δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία οικονομική μονάδα. Η πολιτική λοιπόν του μεσαίου χώρου, δεν πρεσβεύει τίποτα, δεν εμπεριέχει τίποτα, δεν εκπέμπει μήνυμα ουσίας, στάσης ζωής, αγώνα ανθρώπινης αξιοπρέπειας και συνείδησης προορισμού, αλλά αντιπροσωπεύει το μηδέν και συνεπώς το χάος και την άβυσσο στην πρακτική της πολιτικής. Έτσι η ΝΔ απορρίπτει τον ριζοσπαστικό εθνικισμό και τον προοδευτικό πατριωτισμό και υιοθετεί έναν απρόσωπο σοβιετικού τύπου διεθνισμό, ισοδύναμο με τον καπιταλισμό και τον παγκοσμοποιημένο φιλελευθερισμό που εκπροσωπεί χωρίς να κατανοεί. Δηλαδή όλα και τίποτα, μαζί και χώρια, μαύρο και άσπρο, πάνω και κάτω, ανατολή και δύση…Το ιδεολογικό χάος και η σύγχυση στην οποία βρίσκεται εδώ και 35 χρόνια η ΝΔ, αμέσως μετά την μεταπολίτευση, επέτρεψε στους ηττημένους της κομμουνιστικής ανταρσίας να επικρατήσουν ιδεολογικά και να επιβάλλουν τον εκδικητικό ρεμβασισμό τους στην ιδεολογική και πνευματική ζωή της χώρας καταδικάζοντας την έτσι στην χειρότερη υπανάπτυξη και τιμωρώντας την με το να είναι η τελευταία κομμουνιστική χώρα στην Ευρώπη. Η αναγωγή της Ελληνικότητας ως υψίστης πολιτικής αρχής, εκφραζόμενης ως ενεργή συνείδηση κοινής καταγωγής και πολιτισμού, απαξιώθηκε συστηματικά από την ΝΔ, την αφελή αριστερά και τους «πνευματικούς καθοδηγητές » των εμπόρων των Εθνών. Αυτές οι δυνάμεις του κακού και του μελλοντικού εφιάλτη που θα ζήσουμε, έχουν αναγάγει «την εξυπηρέτηση των ιδίων οικονομικών συμφερόντων » ως την σύγχρονη «μεγάλη ιδέα του Έθνους». Αυτές οι νεοφεουδαρχικές ομάδες, εξουσίας με πρωταγωνιστές το πολιτικό σύστημα, είναι οι εκπρόσωποι μίας ρηχής, επιφανειακής και μιμητικής αστικής τάξης νεόπλουτων που στερείται παράδοσης και παρελθόντος. Συνειδητά και μεθοδικά αποδομούν τα συνεκτικά στοιχεία του έθνους, επιδεινώνοντας έτσι την εξαθλίωση του στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης, αφού του στερούν συστηματικά τις θεμελιακές αξίες του Ελληνικού πολιτισμού που είναι η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ο ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΧΛΙΔΗΣ, και η ΓΝΩΣΗ.

Η ΝΔ ενεθάρρυνε την εκκόλαψη μίας παρακμιακής αστικής τάξης, που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα νεοεμφανιζόμενα κοινωνικά σχήματα των χωρών του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού, πιστεύοντας ότι εκπροσωπεί ορθώς τις αρχές του διεθνισμού εκφράζει την βαλκανική και επαρχιακή όψη της «Ρωμιοσύνης», στην πλέον ακραία μορφή της. Η καλλιέργεια της εθνικής αυτογνωσίας στην παιδεία, η σκληρή πατριωτική θέση στα εθνικά θέματα και η αντιμετώπιση της μεταναστευτικής καταιγίδας, χλευάζονται από τους κύκλους των έμμισθων και ανιστόρητων «διανοουμένων της», αφού «όλοι είμαστε παιδιά της γης χωρίς σύνορα, με κοινό παγκόσμιο πολιτισμό που οφείλουμε να αποβάλλουμε και να ξεχάσουμε την ιστορία μας, την κοινή μας καταγωγή και τον πολιτισμό μας».Η ΝΔ συνειδητά η ασυνείδητα επεδίωξε να μεταλλάξει την χώρα σε ένα άχρωμο και πολύ-πολιτισμικό κοινωνικό μόρφωμα οικονομικών μονάδων χωρίς συνείδηση πατρίδας, γλώσσας, θρησκείας και πολιτισμού. Είναι λοιπόν αμφίβολο εάν η ΝΔ μπορέσει να συγκροτήσει ένα εναλλακτικό πολιτικό λόγο μετά την εκλογή του νέου αρχηγού, αφού είναι σίγουρο ότι θα ακολουθήσει την ίδια πολιτική και ιδεολογική γραμμή με οποιονδήποτε αρχηγό. Η ΝΔ δεν έχει κατορθώσει να αντιληφθεί και συνεπώς να εκμεταλευθεί την αφύσικη κατάσταση της ύπαρξης ιδεολογικού κενού στα δεξιά του πολιτικού φάσματος. Έτσι λοιπόν εάν δεν διαλυθεί το πολιτικό αυτό μόρφωμα σύντομα, είναι καταδικασμένο οιονεί να ευρίσκεται στην αντιπολίτευση. Η κατάσταση αυτή μάλλον θα παγιωθεί αφού θα προστεθούν 300000 νέοι ψηφοφόροι στην εκλογική δύναμη του ΠΑΣΟΚ, προερχόμενοι από τις αθρόες ελληνοποιήσεις των μεταναστών. Δεν θα είναι λοιπόν υπερβολή να συμπεράνουμε ότι η ΝΔ ως ένας σύγχρονος Μόμιος μπορεί να αναφωνήσει «Graecia finis». Το δικαιούται.