ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΕΝΕΚΟΣ-ΕΝΑΣ ΠΡΩΙΜΟΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ

«.. Το προσκύνημα στο Μοριά, το πιο επικίνδυνο πράγμα που χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν οι ηγέτες των Ελλήνων, άρχισε με τον οπλαρχηγό Δημήτρη Νενέκο, που παράσυρε πολύ γρήγορα στο προσκύνημα τις επαρχίες της Πάτρας, του Πύργου, της Βοστίτσας, της Γαστούνης και των Καλαβρύτων. Ο Νενέκος αυτός, καθώς μου είχαν πει πολλοί είχε δείξει θάρρος και καρτερία σε πολλές περιστάσεις, αλλά ο Μπραϊμης καθώς επέστρεφε από το Μεσολόγγι, είχε πιάσει αιχμαλώτους πολλούς συγγενείς του Νενέκου, κι ο οπλαρχηγός, φίλος παλιός του Τούρκου Τζαφέρ Φειντάν από το Λάλα, που βρισκόταν στο φρούριο της Πάτρας, ήρθε σε συνεννόηση μαζί του και ζήτησε από τον Μπραϊμη να ελευθερώσει την οικογένεια του. Ο Πονηρός Αράπης θέλησε να εκμεταλλευθεί την κατάσταση. Πήγε ο ίδιος στην Πάτρα και συναντήθηκε με τον Νενέκο. Θα τα έδωσε πολλές υποσχέσεις, γιατί ο Έλληνας οπλαρχηγός, τρεις μέρες αργότερα, βγήκε από το φρούριο της Πάτρας κι άρχισε να περιφέρεται στις επαρχίες, λέγοντας παντού ότι ο Μπραϊμης είναι μεγαλόκαρδος και θα άφηνε ελεύθερους όλους τους αιχμαλώτους-και τους άντρες ακόμα-που είχε πιάσει στις διάφορες επαρχίες, αν προσκυνούσε η καθεμία τους. Ο Νενέκος οργάνωσε καλά την δουλεία του. Ζήτησε από τον Μπραϊμης προσκυνοχάρτια και οι επαρχίες άρχισαν να προσκυνούν, ενώ ο Αιγύπτιος απελευθέρωνε , ταυτόχρονα, έως τρεις χιλιάδες Έλληνες αιχμαλώτους. Ο Νενέκος πήγε και εγκαταστάθηκε κοντά στον Αράπη, και έπαιρνε πλήθος τα προσκυνοχάρτια. Έστελνε τους ανθρώπους του σε όλες τις βόρειες επαρχίες του Μοριά και το «μόλυσμα», το είπαν οι Έλληνες, άρχισε να απλώνετε γρήγορα, επειδή ο Μπραϊμης συμπεριφερόταν με πονηριά και είχε δώσει στο στρατό του αυστηρές διαταγές να σταματήσουν να λεηλατούν και να σφάζουν. Κινήθηκε ο ίδιος προς τα Καλάβρυτα, τον συνόδευε κι ο Νενέκος, αλλά εκεί βρήκε αντίσταση. Η περιοχή είναι εξαιρετικά ορεινή και δύσκολη, και ο πασάς δεν μπόρεσε να προχωρήσει ως την Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου, καθώς λογάριαζε. Μερικοί συγγενείς του Νενέκου κάποιος Σαγιάς, ντροπιασμένος από την διαγωγή του οπλαρχηγού, του έστησε ενέδρα και τον σκότωσε…».

[1] Αγνώστου, Ένας Φιλλέλην για το 1821, Μετάφραση Άγγελου Βλάχου, Αθήναι, Βιβλιοπωλείον της Εστίας.