«Η Αριστερά νομίζει ότι έχει το αποκλειστικό προνόμιο να κρίνει, λες και είναι αλάνθαστη. Ε, λοιπόν, δεν έχει το μονοπώλιο της κοινωνικής ευαισθησίας. Κοινωνική ευαισθησία έχουμε κι εμείς. Από το 1981 παραιτηθήκαμε σταδιακά από τη μάχη των ιδεών. Το χώρο της Διανόησης τον μονοπωλούσε η Αριστερά και η Κεντροαριστερά.
»Σε μια χώρα που έβγαλε ένα Σεφέρη κι έναν Ελύτη, έναν Παναγιώτη Κανελλόπουλο κι έναν Τσάτσο, υπήρχε για χρόνια μόνο η Αριστερή διανόηση. Αυτή δημιουργούσε τα πρότυπα του "σωστού" και του "λάθους", του "προοδευτικού" και του "αντιδραστικού", της "αυθεντικής" ανάγνωσης της Ιστορίας… Εμείς ήμασταν απόντες.
»Μας υποχρέωναν να απολογούμαστε. Μας απαγόρευαν να είμαστε υπερήφανοι για την Ιστορία μας, για τις ιδέες μας, για τους ηγέτες μας, για την παράταξή μας. Αυτή η σιωπή μάς είχε περιχαρακώσει. Αυτή έδιωχνε τον κόσμο. Δεν μπορείς να κερδίζεις με τη Σιωπή σου. Μόνο με το Λόγο σου μπορείς να κερδίσεις. Αλλά και μέσα στο ίδιο μας το κόμμα, θα βάλουμε στο περιθώριο το φόβο των μηχανισμών. Θέλουμε ένα κόμμα ελευθέρων ανθρώπων. Όχι ένα κόμμα ανεξέλεγκτων μηχανισμών, εσωτερικών "κυκλωμάτων" και φοβισμένων στελεχών και μελών. Αυτά τελείωσαν!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΣΧΟΛΙΑ