Η βίλα Παπαλεονάρδου στην συνοικία Κυπριάδου, ήταν η εδρα της ΟΠΛΑ στην Αθήνα.Ήδη από την επομένη της ήττας των Γερμανών στο Στάλινγκραντ, τον Φεβρουάριο του 1943, κατέστη πλέον σαφές ότι η μελλοντική συντριβή των δυνάμεων του Άξονα ήταν θέμα χρόνου. Έτσι λοιπόν για το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ (ΚΚΕ), η κατάληψη της εξουσίας ήταν η άμεση προτεραιότητα του μετά την αποχώρηση των Γερμανών, για την οποία όμως θα έπρεπε να προετοιμασθεί καταλλήλως. Για την εκπλήρωση αυτού του σκοπού έπρεπε να παραμεριστούν τα σημαντικότερα εμπόδια, που ήσαν οι ένοπλες δυνάμεις του υποτυπώδους τότε Ελληνικού κατοχικού κράτους, δηλαδή η χωροφυλακή, η αστυνομία και τα τάγματα ασφαλείας, καθώς και ένας μεγάλος αριθμός κρατικών υπαλλήλων. Τον ρόλο του παραμερισμού των εμποδίων τον ανέλαβαν οι εκτελεστές της «Οργάνωση Προστασίας Λαϊκής Άμυνας», της περιβόητης ΟΠΛΑ, που υπήρξε η εξέλιξη και η οργανωμένη μορφή των «μαχαιράδων» του ιδρυτού της Σπύρου Κωτσάκη (Νέστωρας).
Ο Σ. Κωτσάκης (Νέστωρας) υπήρξε ο ιδρυτής της ΟΠΛΑ.Στην φωτογραφία ευρίσκεται στα δεξιά του Άρη Βελουχιώτη. Αριστερά του Βελουχιώτη ευρίσκεται ο αρχηγός του ΕΛΑΣ Στέφανος Σαράφης.
Ο ρόλος της ΟΠΛΑ ήταν η άμεση εκτέλεση των πλέον δραστήριων μαχητών της «αντίδρασης». Για τον λόγω αυτό τα στελέχη της ήσαν νέοι ηλικίας 16-20 ετών, οι οποίοι εστρατολογούντο για τον ρόλο του εκτελεστού από τα μέλη της ΕΠΟΝ, επειδή όσο πιο νέοι ήσαν, τόσο λιγότερη επίγνωση είχαν του τι έπρατταν. Δρούσαν κάτω από απόλυτη μυστικότητα, χωρίς οργανωτική σχέση η εξάρτηση από τα τμήματα του ΕΛΑΣ. Επίσης τα μέλη της δεν άφησαν απομνημονεύματα, λόγω του είδους των πράξεων τους. Η δράση τους έγινε μερικώς γνωστή μέσω των δικών που ακολούθησαν μετά την απελευθέρωση. Ο συνολικός αριθμός των εκτελεστών της ΟΠΛΑ ποτέ δεν έγινε γνωστός, αφού ποτέ δεν τηρούσαν αρχεία, υπολογίζονται όμως σε 6-8 χιλιάδες εκτελεστές σε όλη την Ελλάδα [1]. Όταν την άνοιξη του 1944 η «Κυβέρνηση του Βουνού» απεφάσισε την συγκρότηση μονάδων πολιτοφυλακής με αστυνομικά καθήκοντα στις περιοχές της υπαίθρου και των πόλεων που ελέγχοντο από το ΕΑΜ, η ΟΠΛΑ ανέλαβε όλο το βάρος της «αστυνόμευσης» και μετονομάσθη σε «Εθνική Πολιτοφυλακή». Εκτός από την ύπαρξη της ΟΠΛΑ στον Πειραιά, Αθήνα και Θεσσαλονίκη, η δράση της τεκμηριώνεται και στην Πάτρα, Λαμία, Καλαμάτα, Γιανιτσά, Βόλο, κλπ. Ήσαν οπλισμένοι με πιστόλια τύπου Beretta, Colt και Walter, η με υποπολυβόλα Sten, Stayer και Beretta, και σπανιότερα με ΜΡ40, τα οποία έφεραν κάτω από τις μακριές καμπαρτίνες τους. Έργο της ΟΠΛΑ ήταν η εκτέλεση του αρχηγού των ΧΙΤΩΝ στο Παγκράτι Νίκου Παπαγεωργίου, η εκτέλεση του υπουργού εργασίας στην κυβέρνηση Ράλλη , Γιάννη Καλυβά έξω από το σπίτι του στο Κολωνάκι (27 Ιανουαρίου 1944), του βουλευτή του ΚΚΕ και μετέπειτα πληροφοριοδότη της Ασφάλειας Μανώλη Μανωλέα τον Φεβρουάριο του 1944 στις Τζιτζιφιές. Αν και μία πλήρης καταγραφή των εκτελεσθέντων από την ΟΠΛΑ είναι αδύνατη, υπάρχουν εκατοντάδες εκτελέσεις πολιτών, Χωροφυλάκων και ταγματασφαλιτών που έχουν αποδοθεί στην ΟΠΛΑ.
Οι εκτελετές της ΟΠΛΑ, Γιώργος Κολλημένος (αριστερά) και Αριστομένης Τσιφλάκος.Ο πρώτος εκτελέσθηκε το 1946, ο δεύτερος σκοτώθηκε αργότερα [1].
Ο Γιάννης Ιωαννίδης ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ έγγραψε στα απομνημονεύματα του [2]:
« Εμείς είχαμε επισημάνει μαζί με τον Στέργιο Αναστασιάδη, αρχηγό της ΟΠΛΑ, τα πρόσωπα εκείνα που με την πρώτη ρήξη έπρεπε να πιάσουμε και να εξουδετερώσουμε ώστε αυτοί οι Εγγλέζοι και οι άλλοι να μην έχουν άνθρωπο να τους εξηπηρετήσει. Αυτή η σκέψη μου ήταν σκέψη που την κάναμε με τον Γληνό.Ο Γλυνός είχε αυτή την σκέψη και μου έλεγε: Γιάννη θα πιάσουμε 5-6 χιλιάδες ανθρώπους στην Αθήνα και στον Πειραιά και με αντίστοιχη αναλογία στην Θεσσαλονίκη και σε μερικές άλλες μεγάλες πόλεις. Θα τους πιάσουμε ξαφνικά, με μία μόνο έφοδο, εφόσον θα ξέρουμε που κάθεται ο καθένας από αυτούς. Θα τους πιάσουμε και θα τους εξουδετερώσουμε και έπειτα αυτοί θα μείνουν ξεκρέμαστο γιατί δεν θα έχουν με ποιους να τους αντικαταστήσουν». Το σχέδιο Ιωαννίδη- Γλυνού εφαρμόσθηκε τελικά. Συνεχίζει ο Ιωαννίδης στα απομνημονεύματα του: «Ο Φάνης Μπαρτζώτας, είχε πιάσει πολλούς, κάμποσους, επιστρέφοντας από την συνεδρίαση του ΚΚΕ τον Αύγουστο του 1944. Από μέσα δόθηκε αυτή η εντολή στον Μπαρτζώτα. Αυτό δεν το ήξεραν όλα τα μέλη του πολιτικού γραφείου. Το πιάσιμο χωρίς να κόβεις κεφάλια είχε αρχίσει από νωρίς. όταν πήγα εγώ στην Αθήνα η υπόθεση είχε προωθηθεί στο ελάχιστο και έβαλα εγώ ένα ζήτημα: ΒΑΡΑΤΕ (δηλαδή εκτελέστε)».
Ο Αρχιφύλαξ Τ.54 Ιωάννης Λαμπρόπουλος. Υπήρξε το πρώτο θύμα των Δεκεμβριανών. Διαμελίσθηκε από χειροβομβίδα εκτελεστού της ΟΠΛΑ.
Η σύζυγος του πολιτικού στελέχους του ΕΑΜ Γιάννη Ζεύγου, Καίτη, είχε σαστίσει με τις εκτελέσεις της ΟΠΛΑ. Γράφει η Καίτη Ζεύγου στα απομνημονεύματα της: « Η πλειοψηφία, και επομένως η απόφαση ήταν υπέρ της ομηρίας. Και εκτός του ότι η απόφαση αυτή ήταν λαθεμένη, έγιναν και εξτρεμισμοί..» Η Ζεύγου περιγράφει μία σκηνή , καθώς επέστρεφε από την Χασιά μαζί με την Χρύσα Χατζηβασιλείου μέσα σε ένα αυτοκίνητο. Αντίκρισαν μία πορεία ομήρων της ΟΠΛΑ που τους πήγαιναν για εκτέλεση:
« …Κείνη την ώρα αγναντέψαμε από μακριά κάτι να κινιέται αργά-αργά σαν να σέρνονταν φίδι. Λίγες στιγμές έφτασαν για να καταλάβουμε πως επρόκειτο για μία φάλαγγα από ομήρους, που ανά δύο στην γραμμή κατευθύνοντο προς τα εκεί από όπου εμείς γυρνούσαμε. Και η Χρύσα και εγώ πάθαμε σοκ. Γυρίσαμε από την άλλη μεριά το κεφάλι μας και σωπάσαμε. Το θέαμα ήταν συγκλονιστικό. Μία φάλαγγα από ανθρώπους ξεθεωμένους από την κούραση, με καταφανή τα ίχνη της ταλαιπωρίας και της απόγνωσης στο πρόσωπο τους, με ένοπλους φρουρούς και από τις δύο μεριές. Θυμάμαι ακόμα τον επικεφαλής της φάλαγγας. Ήταν ένα γεροντάκι που μόλις έσερνε τα πόδια του..».
Ένοπλοι του ΕΛΑΣ φωτογραφίζονται στην Αθήνα λίγο πριν τα Δεκεμβριανά ενδεδυμένοι με Γερμανικές στολές.
Ο Κώστας Καραγιώργης (Γυφτοδήμος) διευθυντής της εφημερίδας «Ριζοσπάστης», έγραφε αργότερα μεταξύ άλλων:
« Δεν μπαίνω στον Δεκέμβρη. Είναι σήμερα γνωστά όλα γύρω από αυτόν και μέσα σ’ αυτόν, δηλαδή τα σοβαρότερα λάθη τακτικής. Στο λάθος της συλλήψεως ομήρων είμαι και εγώ συνυπεύθυνος, γιατί συμφώνησα…»
Ο Νίκος Ζαχαριάδης την 12η ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ τον Ιούνιο του 1945 προέβη στην εξής δήλωση:
Ο Κίτσος Μαλτέζος- Μακρυγιάννης, ηγέτης αντιστασιακής οργάνωσης. Δολοφονήθηκε τον Φεβρουάριο του 1944 στο Ζάππειο από την ΟΠΛΑ.
« Αγριότητες έγιναν κατά τον Δεκέμβρη και τέτοιες έκαναν και τα μέλη του Κόμματος που ήταν είτε προβοκάτορες, είτε ανάξιοι να είναι μέλη του. Φυσικά, οι πράξεις τους δημιούργησαν ευθύνες για το κόμμα….Το Κόμμα μας έχει το θάρρος να διακηρύξει ότι περιπτώσεις όπως του Κορώνη η της ηθοποιού Παπαδάκη δεν μπορούν να βρουν δικαίωση και πρέπει να καταδικασθούν ανοικτά. Μένει το ζήτημα της ομηρίας. Το λάθος δεν είναι ότι διετάχθηκε η ομηρία από τα επάνω. Το λάθος είναι ότι διατάχθηκε η ομηρία χωρίς πειθαρχία και σχέδιο και εκφυλίσθηκε σε εξωπολιτική πράξη».
Ο Μιλτιάδης Πορφυρογένης, από τα ηγετικά τελέχη του ΚΚΕ, παραδέχθηκε σε άαρθρο του τότε: « Είναι αλήθεια πως μέσα στον Δεκέμβρη έγιναν υπερβασίες».
Τον Απρίλιο του 1945, στην 11η ολομέλεια του ΚΚΕ, ο Γ. Σιάντος παραδέχτηκε:
«..Η ομηρία είναι λάθος αριστερό. Κάναμε λάθος να μην αφήσουμε τους ομήρους..»
Τον Αύγουστο του 1945, η 6η συνδιάσκεψη της Κομμουνιστικής Οργάνωσης της Αθήνας, έκρινε ότι οι εκτελέσεις των αθώων πολιτών έβλαψε ανεπανόρθωτα το κόμμα.
«Η απαγωγή των ομήρων ήταν λάθος σαν απόφαση γιατί αποφασίσθηκε σε ακατάλληλη στιγμή, στις 24 Δεκεμβρίου. Και ο τρόπος που εκτελέσθηκε ήταν λανθασμένος».
Η αριστερά παραδέχθηκε ότι σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση του υπουργείου δικαιοσύνης, είχαν εξετασθεί έως τον Απρίλιο του 1945 5000 πτώματα από τα Δεκεμβριανά, από τα οποία 1700 σκοτώθηκαν στην μάχη και 1800 εκτελέσθηκαν από την ΟΠΛΑ.
Ο γνωστός δημοσιογράφος Γιώργος Καράγιωργας έγραψε [3]:
«Τα περισσότερα εγκλήματα του «Μεγάλου Δεκέμβρη» τα διέπραξαν οι άνδρες της ΟΠΛΑ. Χίλιοι ήταν οι εκτελεστές της ΟΠΛΑ στην Αθήνα. Από αυτούς μόνο 150 συνελήφθησαν η εκτελέσθηκαν. Οι άλλοι παραμένουν άγνωστοι και ανώνυμοι. Χάθηκαν μέσα στην ασημαντότητα τους και στα ψευδώνυμα τους, άγνωστοι ακόμα και στους αρχηγούς τους. Διέφυγαν την σύλληψη και την τιμωρία. Τα θύματα τους υπολογίζονται σε 18000-20000 χιλιάδες. Ανεξέλεγκτοι, ημιπαράφρονες, κοινοί κακοποιοί, παιδαρέλια και κάθε λογής κατακάθια οπλίστηκαν με ένα πιστόλι και με την εντολή. Να τρομοκρατήσουν με τον θάνατο τους αστούς. Και τους τρομοκράτησαν. Σε ποταμούς αίματος έπνιξαν κάθε λογική πατριωτική φωνή. Έπνιξαν όμως και το ίδιο τους το κόμμα….Διπλά ένοχοι πρέπει να θεωρηθούν οι αρχηγοί τους».
Με τον νόμο του 1982 για τη εθνική αντίσταση, η ΟΠΛΑ δεν αναγνωρίσθηκε σαν αντιστασιακή οργάνωση, καταδικαζόμενοι για πάντα στην συνείδηση του Ελληνικού λαού, ως η μεγαλύτερη εγκληματική οργάνωση που έδρασε ποτέ στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
[1] Κ. Καρίμπας, «Το Ελληνικό Αντάρτικο Πόλεων, Οι Μαχητές της Ελευθερίας, 1941-1944», Οι Μονογραφίες του Περιοδικού Στρατιωτική Ιστορία, Εκδόσεις Περισκόπιο, Αθήναι 2008.
[2] Ιάκωβος Χονδροματίδης, «Η Δεκεμβριανή τραγωδία μέσα από μαρτυρίεςτης εποχήε», Στρατωτική Ιστορία, Η Μάχη των Αθηνών 1944, Ο Ματωμένος Δεκέμβριος, Εκδόσεις περισκόπιο.
[3] Γιώργος Καράγιωργας, «Η ΟΠΛΑ χωρίς θρύλο», Εκδόσεις Δωδώνη, Αθήναι.
[4] ’Αγης Στίνας, «ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΟΠΛΑ» εκδ. Διεθνής Βιβλιοθήκη Αθήναι 1984.
[5] ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ 1944: ΤΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, εκδ. Ιδεοτυπία.
[6] Τάσου κ. Κοντογιαννίδη, Ήρωες και προδότες στην Κτοχική Ελλάδα, εκδ. Πελασγός.
[7] Ευλογίου Κουρίλα «Δεκεμβριανή τραγωδία των ομήρων»., εκδ. Ελεύθερη Σκέψις.
[8] Περιοδικό «ΤΟΤΕ», τ. 6 Δεκέμβριος 2004, τ.27 Σεπτ.2006, εκδ. ΜΕΤΡΟΝ.
[9] Περιοδικό «ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ», τ.39 Εκδ. ΜΕΤΡΟΝ.
.JPEG)
.JPEG)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΣΧΟΛΙΑ