Καθημερινή της Κυριακής, 28 Νοεμβρίου 1999
Ο Αλέξανδρος Ρόσιος ταξίαρχος του ΔΣΕ και επικεφαλής του στρατηγείου των Χασίων, με το ψευδώνυμο Υψηλάντης, ο οποίος χτύπησε το Λιτόχωρο το 1947 και κατά πολλούς «εγκαινίασε» επισήμως την ένοπλή αντιπαράθεση, λέει ότι ο Ζαχαριάδης ήταν εντελώς «άπειρος, άσχετος»από στρατιωτική τακτική και στρατηγική.
Η συνέντευξη στην καθημερινή είχε ως εξής:
-Υπήρξατε υψηλόβαθμο στέλεχος του ΔΣ, πως θα χαρακτηρίζατε σήμερα τόσα χρόνια μετά, την επιλογή του Ζαχαριάδη για ένοπλο αγώνα;
«Ήταν μία άθλια τακτική. Με τον τρόπο που ενήργησε η ηγεσίατου ΚΚΕ, το τέλος της υπόθεσης ήταν προκαθορισμένο. Ούτε στις εκλογές του συμμετείχε, ούτε τον κόσμο της αριστεράς προστάτεψε, κάνοντας μια δυναμική κίνηση ώστε να αναγκαστεί η δεξιά να δεχθεί την ομαλή πορεία προς την δημοκρατία».
-Ποιες ήταν οι συνέπειες αυτής της τακτικής;
«Διώχθηκαν οι αριστεροί και οι δημοκρατικοί πολίτες, φυλακίσθηκαν εξορίστηκαν. Λες και το έκανε σκόπιμα ο Ζαχαριάδης. Η Δεξιά μάντρωσε τους αγρότες από τα χωριά στις πόλεις, είχε τον χρόνο να ξεκαθαρίσει τον στρατό από αριστερά και προοδευτικά στοιχεία. Είχε τον χρόνο να οργανώσει έναν αξιόμαχο στρατό. Και ενώ γίνονταν αυτά ο Ζαχαριάδης έριχνε το σύνθημα μέσα από την 2η ολομέλεια«όλοι στ΄ άρματα όλοι για την νίκη». Τέτοιες ανοησίες δηλαδή».
-Όλη αυτή η κατάσταση είχε επιπτώσεις στην επάνδρωση του ΔΣΕ;
« Βεβαίως, υπήρχε τεράστιο πρόβλημα εφεδρειών και ο Ζαχαριάδης προσπάθησε να το λύσει με αρπαγές παιδιών, ακόμα και γυναικών. Τους έσερνε με το ζόρι στα βουνά για να πολεμήσουν, ενώ νωρίτερα υπήρχαν έτοιμοι μαχητές, οι οποίοι κατέληξαν στις εξορίες. Ήταν αδαής και εντελώς άπειρος σε τέτοια πράγματι ο Ζαχαριάδης».
-Ωστόσο όπλα και πολεμοφόδια είχατε, αν όχι πάρα πολλά τουλάχιστον δεν σας έλειπαν.
« Βοήθεια σε πολεμικό υλικό έρχονταν, πολεμιστές για να τα χρησιμοποιήσουν δεν βρίσκαμε. Κυρίως ήταν ελαφρύς οπλισμός για ορεινές περιοχές, αλλά και να μας έστελναν βαριά πυροβόλα και όπλα ποιος θα τα χρησιμοποιούσε; Ο Ζαχαριάδης ήταν άσχετος από στρατιωτική τακτική. Για παράδειγμα αναφέρω ότι έστελνε να βομβαρδίσουν την Θεσσαλονίκη με ελαφρά πυροβόλα. Το αποτέλεσμα ήταν ένα καλό μηδενικό. Έριξαν μεριές οβίδες ο αντάρτες, μετά αναγκάστηκαν να φύγουν και άφησαν εκεί τα πυροβόλα. Ήταν δυνατόν να καταλάβει την Θεσσαλονίκη με τρια-τεσσερα πυροβόλα; Αυτά ήταν αστεία πράγματα».