13-17 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1944: Η ΝΕΚΡΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ (3)

Η ΜΑΧΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Ο ΕΛΑΣ επιμένει. Το μεσημέρι της δεύτερης μέρας ομάδα τριάντα ελαιτών επιτίθεται στον Αη-Λια. Πετάνε μεγάλες νάρκες τα λεγόμενα «τηγάνια» για να κόψουν τα συρματοπλέγματα… Στην επίθεση οι ταγματασφαλίτες απαντούν με καταιγιστικά πυρά. Σε λίγο τα πυρά των ανταρτών κοπιάζουν για να μην πληγούν ο Μπασακίδης με μερικούς αντάρτες που ΄χουν ανεβεί στον Άη-Λιά και χτυπούν τους αντιπάλους μέσα στα ταμπούρια τους με χειροβομβίδες και ριπές αυτομάτων. Η άμυνα των ταγματασφαλιτών φαίνεται ότι καταρρέει. Προσωρινά όμως, γιατί ο Μπένος που έχει ελαφρά τραυματισθεί και κουφαθεί από τις εκρήξεις αντεπιτίθεται με μία μικρή ομάδα και απωθεί τους ελασίτες του Μπασακίδη, εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι δεν μπορούν να έχουν κάλυψη. Έτσι αποτυγχάνει και η δεύτερη απόπειρα κατάληψης του κεντρικού οχυρού των ταγματασφαλιτών. Η άμυνα τους όμως έχει τρωθεί, ο Αη-Λιάς αποδεικνύεται ευάλωτος και οι ελασίτες ετοιμάζουν επίθεση στο ίδιο σημείο. Η σύσκεψη της ηγεσίας των ταγματασφαλιτών, που βρισκόταν σε εξέλιξη στο σπίτι του Γ. Θεοφιλοπούλου το πρωί της τρίτης μέρας της πολιορκίας του Μελιγαλά, εξέταζε τρόπους εξόδου από την μέγγενη των ελασιτών. Έπαιρναν μέρος οι ταγματάρχες Πεζικού Παπαδόπουλος και Π. Καζάκος, χωροφυλακής Φραγκιαδάκης, ο νομάρχης Περωτής, ο ιερέας Πούλος Ππαδόπουλος, και οι τοπάρχες Περικλής Μπούτος, Λυκούργος Λατζούνης και Αλκιβιάδης Παπαδόπουλος. Η εισήγηση ήταν μία και προερχόταν από τον Παπαδόπουλο: Αιφνιδιαστική έξοδος και πορεία προς τους Γαργαλιάνους. Την ώρα της σύσκεψης πέφτει ένα βλήμα πλησίον της οικίας. Επικρατεί σύγχυση και πανικός. Από τον κύκλο του Περωτή διεδόθησαν τα περί της εξόδου και οι οικογένειες των ταγματασφαλιτών καθώς και καμιά σαρανταριά τραυματίες της ίδιας παράταξης καταλαμβάνονται από απελπισία στο νοσοκομείο όπου νοσηλεύονται, πιστεύοντας ότι οι δικοί τους θα τους εγκαταλείψουν στην διάθεση των αντιπάλων. (Λίγες ώρες αργότερα θα σφαγούν από τους ελασίτες αμέσως μετά την πτώση του Μελιγαλά). Αντίστοιχα και στο Μπεζεστένι, όπου συγκατοικούν οι αμυνόμενοι ταγματασφαλίτες με τους κρατουμένους εαμίτες, επικρατεί φόβος μεταξύ των τελευταίων, ότι μπορεί να σκοτωθούν από φίλια πυρά.

Οι σκέψεις και οι συσκέψεις διακόπτονται από νέα επίθεση στον Αη-Λιά. Επιτίθενται οι ομάδες Μπασακίδη και Διακουμουγιανόπουλου. Ο τελευταίος θέλει να συναγωνιστεί στους ελιγμούς τον Μπασακίδη, μένει μια στιγμή αφύλακτος και σκοτώνεται. Ο Μπασακίδης και οι άλλοι αντάρτες καταφέρνουν και πάλι να ανεβούν στο οχυρό, ενώ τα τμήματα του Κανελλόπουλου επιτίθενται στην περιοχή του ναού των Ταξιαρχών. Από τις χειροβομβίδες και τα αυτόματα της ομάδας Μπασακίδη προκαλείται νέα υποχώρηση των αμυνομένων. Ο Μπένος σκοτώνεται, το ίδιο και ο ταγματάρχης Αντώνης Σμυρλής. Ο Θεοφάνους εξαφανίζεται. Στην κάτω Ρούγα οι αμυνόμενοι σηκώνουν λευκές σημαίες μπροστά στους ελασίτες του 1/8,τεσσερις ελασίτες του Μπασακίδη με ισάριθμα οπλοπολυβόλα χτυπούν το ύψωμα στον Άη-Λιά, το εσωτερικό της πόλης και μία ομάδα ταγματασφαλιτών υπό τον ταγματάρχη Καζάκο, αρκετές δεκάδες άτομα εξέρχεται στον κάμπο από τα νότια και επιχειρώντας να φτάσει προς το Δερβένι, υφίσταται απώλειες πρώτα από τους εφεδροελασίτες κατόπιν από τους μαυροσκούφηδες του Βελουχιώτη (άρα ο ¨Αρης Βελουχιώτης παρευρίσκετο στην μάχη και κατόπιν στην σφαγή!!), νότια του δρόμου Μελιγαλά Σκάλας και, τέλος από την διμοιρία του 11^ου Συντάγματος με επικεφαλής τον Περδίκα, στα υψώματα της Ανθούσας (Ζέζα) όπου εξοντώνονται περί τους 10-12 ταγματασφαλίτες.

Η μάχη έχει λήξει. Αυτό όμως που θα επακολουθήσει δεν μπορεί να το συλλάβει ο νους του πλέον ευφάνταστου συγγραφέα….