Είναι αναμφισβήτητο γεγονός πια, ότι σε όλο το δυτικό κόσμο η μεγάλη μάζα των διανοουμένων είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό εξαρτημένη από το κεφάλαιο ή από την εξουσία. Οι μηχανισμοί είναι γνωστότατο. Η εύνοια, η συμμετοχή σε " ερευνητικά προγράμματα " που συνδέονται με την παραγωγή, η παροχή υπηρεσιών με την τυπική ιδιότητα του συμβούλου, του τεχνοκράτη, του εμπειρογνώμονα ή ακόμα και του «γκουρού», κατέστησαν την διανόηση «επάγγελμα»...».

Κ
. Τσουκαλάς

« It is now an undeniable fact that throughout the western world the intellectuals are strongly dependent on the capital and the «power». The mechanisms are well known. These are the favouritism, the participation in «research projects» associated with the production, the status of consultant, the technocrat, the expert, or even the «gurus».All these have made the intellectuals a professional cast of people in the service of political, economical and social elites.

C. Tsoukalas

11 ΜΑΡΤΙΟΥ 2010

Τι περιμένουνουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.
Γιατί μέσα στην σύγκλητο μια τέτοια απραξία;
Τι καθοντ’ οι συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα!

Τι νόμους πια θα κάμουν οι συγκλητικοί;
Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν!

Παρασκευή 14 Αυγούστου 2009

ΔΙΕΤΑΞΕ Ο ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ ΤΙΣ ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ ΣΤΟ ΜΕΛΙΓΑΛΑ;



Η αριστερή ιστοριογραφία τα τελευταία 35 προσπάθησε απεγνωσμένα να αποσιωπήσει την παρουσία του Άρη Βελουχιώτη στον Μελιγαλά την κρίσιμη ημερομηνία από τις 15-19 Σεπτεμβρίου 1944, όπου μετά την μάχη μεταξύ των δυνάμεων του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ(ΚΚΕ) και των Ταγμάτων Ασφαλείας πραγματοποιήθηκε η ομαδική εκτέλεση των αιχμαλώτων ταγματασφαλιτών και των οικογενειών τους από τα αποσπάσματα της ΟΠΛΑ του 8ου και 9ου Συντάγματος του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ (ΚΚΕ). Πέρα από τις μαρτυρίες των πρωταγωνιστών, στις 16 Σεπτεμβρίου του 1944 η Εφημερίδα του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ (ΚΚΕ) «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑ», αριθμός φύλλου 10 έγγραφε για την μάχη του Μελιγαλά [1]:

«Ο Μελιγαλάς είναι τώρα στα χέρια μας. Το φρούριο που οχύρωσαν Γερμανοί και προδότες και το νομίζανε για απόρθητο, δεν μπόρεσε ούτε και αυτό να αντέξει στην ακατάβλητη ορμή, την αποφασιστικότητα την τόλμη και την αυτοθυσία των ανταρτών μας. Και τούτη την φορά δείχθηκε σ’ όλον τον κόσμο πως ο ΕΛΑΣ μας ήταν, είναι και θα μείνει ανίκητος και πως η λέξη τούτη δεν είναι κούφιος λόγος μα πράξη σπαρταριστή και ολοζώντανη.

Το κεφαλοχώρι της Οιχαλίας που είχανε δηλητηριάσει και παρασύρει με την προπαγάνδα τους τα χτήνη του ντόπιου φασισμού, οι Περωτίδες και οι Χριστόφιλοι, καθώς και όλη η γύρω περιοχή πού στέναζε και υπέφερε κάτω από την ταγματασφαλήτικη τυραννία, τώρα πια λευτερώθηκε. Και τους δίνεται έτσι η ευκαιρία μαζί με το ξεφάντωμα της λευτεριάς να ιδούνε να εκτιμήσουν και να γνωρίσουν από κοντά τους ήρωες λευτερωτές του τα θρυλικά ανταρτόπουλα του ΕΛΑΣ. Να τα ιδούν και να εκτιμήσουν αν είχαν κάποια σχέση με την αλήθεια οι ισχυρισμοί του Χριστόφιλου του Μπένου του Στούπα και του Μπερσή και όλων των άλλων προδοτοφασιστών που τους εξαπατούσαν με τον πιο ξετσίπωτο τρόπο, παρασταίνονες τους ήρωες μαχητές μας σαν κοινούς εγκληματίες……Ο διοικητής του 9ου Συντάγματος κλάπας, με τον υπολοχαγό Μπασακίδη και λίγους άνδρες ο καθένας, κάνουν εξόρμηση για το οχυρό και εξουδετερώνουν τις εχθρικές δυνάμεις. Οι δυό τους είναι οι ήρωες της ημέρας. Ο καπετάνιος του 8ου Κανελλόπουλος με τρία τραύματα συνέχισε τη μάχη στην πρώτη γραμμή….Τον ίδιο ηρωισμό επέδειξε και ο Διοικητής του 8ου Συντάγματος σ. Σωτήρης Ρουμπέας….Την επιχείρηση διεύθυνε η Ταξιαρχία. Ο επιτελάρχης της Ταξιαρχίας Σταύρος Νικολόπουλος, η στρατιωτική αυτή φυσιογνωμία με την ψυχραιμία που τον διακρίνει, ο δοξασμένος μας Ωρίων και ο αφανής ήρωας και δημιουργός στην Πελοπόννησο σ. Γιάννης Μπράβος, η Ακρίτας, όλοι τους άγρυπνοι απ΄την αρχή της μάχης μέχρι το τέλος στάθηκαν οι φωτεινοί καθοδηγητές στην επιχείρηση για το Μελιγαλά. Εξααιρετικές υπηρεσίες πρόσφερε και ο σ. Αργύρης Καραγιαννάκος που είχε οργανώσει πλήρες τηλεγραφικό δίκτυο…

ΣΤΟ ΜΕΛΙΓΑΛΑ ΕΦΘΑΣΑΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΜΑΧΗ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ 11OY ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ Ο ΘΡΥΛΙΚΟΣ ΑΡΗΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΠΠΕΙΣ ΤΟΥ».

2) Ο καπετάνιος του ΕΛΑΣ Γιάννης Καραμούζης στο βιβλίο του «Πατριώτες και προδότες στον Μοριά» Τρίπολις, Απρίλιος 1950 σελ73 και 76 γράφει:

«Στις 17 Σεπτεμβρίου 1944, το απόγευμα φθάνει στην Καλαμάτα, έπειτα από παραμονή τριών ημερών στο Μελιγαλά, ο Άρης Βελουχιώτης».

3) Στην εφημερίδα Λαική Νίκη, 18 Σεπτεμβρίου 1944 αναφέρεται:

«Από χτες το απόγευμα (17. 9. 1944) η Καλαμάτα φιλοξενεί εκπρόσωπο του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ στην Πελοπόννησο συναγωνιστή Άρη Βελουχιώτη και τους γενναίους ιππείς του».

4) Η άφιξη του Άρη στην Καλαμάτα από το απόγευμα της 17 ης Σεπτ.1944, τεκμηριώνεται από ένα σήμα στις 18.9. 1944 του Λοχαγού Donald Gibson της Βρετανικής Στρατιωτικής αποστολής προς την Force 133 που είχε σταλεί από την Καλαμάτα:« Ο Άρης όστις διοικεί νυν την 3ην μεραρχία του ΕΛΑΣ ΑΦΙΧΘΕΙ ΕΚ ΜΕΛΙΓΑΛΑ ΤΗΝ 17ΗΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟΥ ΤΟΥ ΚΑΙ 1000 ΑΝΤΑΡΤΕΣ».

5) Ο Κωνσταντίνος Γεωργίου Καλογερόπουλος (πρώτος εξάδελφος της Μαρίας Καλλογεροπούλου -Μαρία Κάλλας) ήταν λοχαγός του Πυροβολικού γεννηθείς εις το Νεωχώριον Μεσσηνίας απέχον 2 περίπου χιλιόμετρα από τον Μελιγαλά. Πολέμησε στην Αλβανία και το 1943 προσχώρησε στον ΕΛΑΣ. Έλαβε μέρος στην μάχη του Μελιγαλά από τις 13-15 Σεπτεμβρίου 1944.

Το 1991 δημοσίευσε 4 επιστολές στην εφημερίδα ΕΣΤΙΑ (16-19 Δεκεμβρίου 1991) αναφορικά με την δράση του Βελουχιώτη στην Μεσσηνία.

Στο πρώτο μέρος του άρθρου γράφονται τα εξής:

«..Ολίγον μετά την αναγνώρισιν υπό της Σοβιετικής Ενώσεως ότι η ηγεσία του 1939 διέταξε την σφαγήν των ανευρεθέντων εις το δάσος Κατύν 17000 περίπου Πολωνών αξιωματικών, το δημοτικόν συμβούλιον Λαμίας έστησε τον Ανδριάνδα του Θανάση Κλάρα ο οποίος ως διοικητής της ΙΙΙ Μεραρχίας του ΕΛΑΣ υπήρξε ο υπεύθυνος του φόνου των 890 περίπου Ελλήνων της «πηγάδας» του Μελιγαλά…»

Από αυτές και άλλες πηγές προκύπτει ότι ο Βελουχιώτης τις κρίσιμες ημερομηνίες μεταξύ 15-17 Σεπτεμβρίου 1944 που έγινε η μάχη και η εκτέλεση των Ταγματασφαλιτών και των οικογενειών τους, ήταν στον Μελιγαλά ως πρωταγωνιστής των γεγονότων

[1] Νίκος Ζέρβης, «Καλαμάτα, Κατοχή-Αντίσταση-Απελευθέρωση», Τόμος ΣΤ, Καλαμάτα 2005.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΣΧΟΛΙΑ