ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ-ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΘΕΜΗ ΜΑΡΙΝΟΥ

Το Μεγάλο Σάββατο 18 Απριλίου 2009 δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Καθημερινή μία επιστολή του Θέμη Μαρίνου Μέλους της Συμμαχικής Στρατιωτικής Αποστολής στην Ελεύθερη Ελλάδα για τον Θανάση Κλάρα. Η επιστολή θεωρείται ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ λόγω της εξιστόρησης των γεγονότων από αυτούς που έγραψαν την ιστορία συμμετέχοντες στα γεγονότα. Γράφει ο Θέμης Μαρίνος:

« Αλγεινή εντύπωση και απορία μου προξένησε, όπως και σε χιλιάδες ελληνικές οικογένειες, η επιλογή του Θανάση Κλάρα (Άρη Βελουχιώτη), με βεβαρημένο ποινικό μητρώο, κατηγορηθέντος για εγκλήματα πολέμου, ως υποψηφίου Μεγάλου Έλληνα όλων των εποχών, στον σχετικό πανελλήνιο διαγωνισμό του ΣΚΑΙ. Ίσως να μην είναι γνωστό ότι στο τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου είχε προταθεί από τους συμμάχους ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΙΛΗΦΘΕΙ Ο ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΛΟΓΟ ΤΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΩΝ ΠΟΛΕΜΟΥ και ότι ο λόγος που δεν ήχθη σε δίκη ήταν η επέμβαση του Κρις Γουντχάουζ για να μην ηρωποιηθεί. Τότε είχε ζητηθεί από όλους εμάς της Συμμαχικής Στρατιωτικής Αποστολής στην Ελεύθερη Ορεινή Ελλάδα, που βρεθήκαμε κοντά στον Βελουχιώτη να υποβάλουμε στην προϊσταμένη μας αρχή έκθεση των εγκλημάτων του τα οποία ζήσαμε προσωπικά. Προσωπική μου εμπειρία αποτελεί και Η ΒΑΡΒΑΡΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ, στα Θεωδοριανά των Τζουμέρκων, τον Νοέμβριο του 1943.(βλ.Ο Εφιάλτης της Εθνικής Αντίστασης, Μέρος Β, σελ. 271-279, δεύτερη έκδοση, Θ. Μαρίνος, εκδόσεις εταιρείας μελέτης Ελληνικής ιστορίας, Αθήνα 2003), με σκοπό να ΥΠΟΓΡΑΨΩ ΨΕΥΔΗ ΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΑ ΖΕΡΒΑ. Το ότι υπάρχω ακόμα το οφείλω σε χωρικούς πατριώτες που με κίνδυνο της ζωής τους με βοήθησαν να διαφύγω την τελευταία στιγμή πριν με πάρει το απόσπασμα για εκτέλεση, επειδή δεν υπέγραφα την δήλωση. Απογοήτευση μου προξένησαν και μερικά αποσπάσματα από την αξιόλογη και μνημειώδη τηλεοπτική παρουσίαση του ΣΚΑΙ, με τίτλο «Εμείς οι Έλληνες», στην οποία είχα και εγώ ελάχιστη συμβολή, διότι σε μερικά σημεία ιδίως προς το τέλος, παρατήρησα χαλάρωση της αντικειμενικότητάς της, ιδιαίτερα σχετικά με τη γερμανική εισβολή στη χώρα μας, τον Απρίλιο του 1941, όταν ακούστηκε να λέγεται ότι τον Ελληνικό στόλο πήραν στην Μέση Ανατολή οι ναύτες (δηλαδή, όχι οι αξιωματικοί). Επίσης στο θέμα της Μάχης της Κρήτης του ιδίου προγράμματος, απορία δημιουργεί το γεγονός ότι δεν ακούσθηκαν μαρτυρίες από Κρητικούς που πήραν μέρος στην μάχη, η έστω από τα παιδιά τους, που κάτι θα είχαν να διηγηθούν. Εκτός από τον υπογράφοντα που κλήθηκε να πει λίγα λόγια και αυτά κομμένα, μόνο τρίτα πρόσωπα μίλησαν. Πώς δεν ρωτήθηκε π.χ. ο Μανώλης Μπαντουβάς χειρουργός στην Αθήνα, της φημισμένης οικογενείας οπλαρχηγών της εποχής εκείνης, τον οποίο είχα προτείνει; Αλλά και στο θέμα της κομμουνιστικής εξέγερσης στο Πολεμικό Ναυτικό μας, στην Μέση Ανατολή, τον Απρίλιο του 1944, απόρησα γιατί ανετέθη η παρουσίαση σου σε έναν εκ των στασιαστών, ο οποίος εμφάνισε αμέσως πλην σαφώς ότι το κίνημα ήταν Εθνικό, ενώ αντιθέτως χαρακτήρισε τον εγκλεισμό των στασιαστών στα σύρματα, μετά την αποτυχία του, αντεθνική πράξη. Το ότι λόγω εκείνου του κινήματος διακωμωδήθηκαν διεθνώς οι Ελληνικές ένοπλές δυνάμεις , διαρκούντος του πολέμου- (ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΕΝ ΚΑΙΡΩ ΠΟΛΕΜΟΥ!!!!!)-και παραλίγο να χάναμε τα Δωδεκάνησα που ζητούσαν οι Τούρκοι, εκβιάζοντας τους συμμάχους προκειμένου να προσχωρήσουν στο συμμαχικό στρατόπεδο, φαίνεται ότι για τον παρουσιαστή ναύτη δεν είχε ιδιαίτερη σημασία.

Αυτά και άλλα που έτυχαν της προσοχής μου, αισθάνθηκα την ανάγκη να σας γράψω, από αίσθημα ευθύνης και ηθικής υποχρέωσης, επειδή είμαι ένας από τους ελάχιστους επιζώντες της φοβερής εκείνης εποχής. Θέμης Μαρίνος. Μέλος της Συμμαχικής Στρατιωτικής αποστολής εν Ελλάδι (1943-1945).»