ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΧΟΙΔΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΩΣ ΣΕ ΑΠΟΘΗΚΗ ΤΡΙΤΙΚΟΣΜΙΚΩΝ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Στην Γερμανία βρίσκεται ο υπουργός προστασίας του πολίτη (λαθρομετανάστη), όπου υπέγραψε σύμβαση «αμοιβαίας καταννόησης» με την Γερμανία σε θέματα λαθρομετανάστευσης. Ο κ. υπουργός και ο Γερμανός ομολογός του, αφού εξέφρασαν την ευχή να περιορισθεί η λαθρομετανάστευση στην Ευρώπη και να αναλάβει η Τουρκία τις ευθύνες της, εδήλωσαν ότι η Ελλάδα ανέλαβε τις διεθνείς υποχρεώσεις της με την χορήγηση ασύλου σε όσους το δυνατόν μεγαλύτερο αριθμό τριτοκοσμικών που αφικνούνται στο εδαφός της και το ζητούν, δηλαδή σε όλους. Η συνθήκη του Δουβλίνου απαγορεύει την μετακίνηση των λαθρομεταναστών εκτός των συνόρων της πρώτης χώρας αφίξεως τους. Δηλαδή ο κ.υπουργός για μιά ακόμη φορά και επισήμως, συνέχισε την πολιτική του Γιωργάκη που όταν ήταν υπουργός εξωτερικών υπέγραψε την σύμβαση του Δουβλίνου που επιβάλει την χορήγηση πολιτικού ασύλου σε τριτοκοσμικούς λαθρομετανάστες στην πρώτη χώρα αφιξης τους και συνεπώς την νομοτελιακή μετατροπή της πατρίδος μας σε αποθήκη τριτικοσμικών λαθρομεταναστών, αφού οι λαθρομετανάστες δεν φτάνουν πρώτα στην Σουηδία αλλά στην Ελλάδα.

ΣΤΟ ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΜΑ Η ΛΑΙΚΗ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΕΝΤΖΟΓΛΟΥ

Στο αποκορύφωμα η λαϊκή αγανάκτηση για τον Κοεντζόγλου μετά την απότάξη του αξιωματικού πατριώτη των ΟΥΚ που εξέφρασε την λαϊκή αντίσταση εναντίον της μαφιόζικης πράσινης συμμορίας. Είναι πλέον φανερό ότι ο «κύριος» αυτός εκτός των ιδεοληψιών του, κατέχεται και από άκρατο ανθελληνικό μένος που σε συνάφεια με τον υπουργικό του θώκο, τον κάνει άκρως επικίνδυνο για την ασφάλεια της χώρας. Όπως επίσης είναι πλέον φανερό ότι ο ανελλήνιστος, στο περιβάλλον του οποίου ανήκει ο Κοεντζόγλου, αργά, σταθερά και μεθοδικά επιδιώκει την καταστροφή της χώρας. Πως άλλωστε μπορεί να ερμηνευθεί το γεγονός ότι το πλέον επίλεκτο στρατιωτικό σώμα που διαθέτει η χώρα μας, υπήχθη στην αρμοδιότητα του Κοεντζόγλου, ο οποίος νομοτελειακά θα το διαλύσει. Είναι πλέον αναγκαίος ο ξεσηκωμός του λαού για την έξωση από την εξουσία μέσω δυναμικής λαϊκής επανάστασης της ομάδας των ανθελλήνων που υπέκλεψαν με δόλο την ψήφο του. Τα ΟΥΚ αποτελούν την αιχμή του δόρατος στην μάχη εναντίον της λαθρομετανάστευσης και αυτό δεν το θέλει ο Κοεντζόγλου και η παρέα του. Η αντίδραση των ΟΥΚ στην παρέλαση της 25 ης Μαρτίου στην Αθήνα ήταν το μνημόσυνο στην μνήμη του 23 χρόνου συναδέλφου τους Μαρίνου Ζαμπάτη που δολοφονήθηκε την Μεγάλη Παρασκευή του 1996 από μαφιόζους Αλβανούς λαθρέμπορους προστατευόμενους του Κοεντζόγλου. Τα σχόλια στα πατριωτικά ιστολόγια, την μοναδική ελεύθερη φωνή, είναι εκατοντάδες, όπως αυτό που δημοσιεύθηκε στο ιστολόγιο http://gianniotis.blogspot.com/2010/03/blog-post_5520.html» και εκφράζουν την λαϊκή αγανάκτηση για την κατοχή της πατρίδας μας από τους εκπροσώπους της νέας τάξης.

«Με αφορμή την διαθεσιμότητα του ΠΑΤΡΙΩΤΗ Λιμενικού, που του επέβαλλε αυτός ο ....... ο υπουργίσκος θέλω να εκτονώσω ότι χειρότερο έχω.

Γιατί τόση βιασύνη ρε σκατόψυχε να τον τιμωρήσεις ;
Αυτά λέει η Δημοκρατία μας;
Δεν υπάρχουν Δημοκρατικές διαδικασίες τιμωρίας του αν και εφόσον αποδειχθεί η όποια ευθύνη του ; Τι είπε ρε μισάνθρωπε ;; Είπε αυτά που τον έβαλες να λέει στην εκπαίδευση, αυτά για τα οποία ζει και αναπνέει. Όταν φωνάζει χρόνια τώρα, ότι θα κάνει παρέλαση μπροστά στην Αγία Σοφιά στον Πόλη, μοναχός του τα σκέφτηκε ; Και τότε δεν ενοχλεί τους Τούρκους ; Ποιος του ΄δωσε την άδεια να τα λέει ; Αυτός φταίει ;
Εσύ ρε μισάνθρωπε το πρώτο πράγμα που έκανες όταν μπήκες στην Κυβέρνηση ήταν να ελευθερώσεις 2.500-3.000 εγκληματίες από τον Κορυδαλλό επειδή δεν χώραγαν, και αντί να τους πετάξεις στη θάλασσα ή εν τέλει να τους στείλεις από κει που ήρθαν, τους άφησες να κυκλοφορούν ανάμεσά μας και να σκορπούν τον θάνατο στους Έλληνες. Τι άλλα συμβόλαια με την Μαφία έχεις υπογράψει ;; Με πόσο αίμα θα πληρώσουμε την εξαγορά σου μισάνθρωπε ;; Γιατί μισάνθρωπος είσαι. Μόνο κάποιος που μισεί τους ανθρώπους θα φερόταν έτσι. Τι θα έκανες αν σου σκότωναν την μάνα και τον πατέρα ; Γι αυτό πέρασαν ρε κτήνος τα γερόντια μας από Κατοχή, εμφύλιο, πείνα, φτώχια, ξενιτιά, Χούντα ; Γι΄ αυτό έχτισαν με στερήσεις την Ελλάδα;; Για να ΄ρθουν τα υποκείμενα που προστατεύεις να τους βιάζουν και να τους σκοτώνουν ;;
Κι αν βίαζαν την κόρη σου ή τον γιο σου τι θα τους έλεγες μετά ;; Κάντε υπομονή παιδιά μου, θα τους συνηθίσετε κι αυτούς και τις μυρωδιές τους, έχουν βιασθεί κι άλλα παιδιά, κάποια στιγμή θα το ξεπεράσετε ;;;
Κοιμάσαι ήσυχος τα βράδια ; Εμείς όχι, ούτε αυτό δεν έχουμε πια. Εκεί κατάντησες εσύ και η Πράσινη Συμμορία σου τον Περήφανο Ελληνικό Λαό. Περήφανος όχι από ρατσιστική διάθεση αλλά για το ότι κατάφερε να στήσει ένα Κράτος, να βάλει ένα κεραμίδι Δημοκρατίας πάνω από το κεφάλι του για να έχει προοπτική, να μεγαλώσει Οικογένειες. Φαντάζει πολυτέλεια το να κοιμόμαστε ήσυχοι, να περπατάμε ήσυχοι στους δρόμους, να ζούμε ήσυχοι στην χώρα μας.
Στην Γιορτή του Έθνους στο Σύνταγμα κατέβασες τα ΜΑΤ και κράτησες αποστάσεις ασφαλείας από τον Λαό. Επειδή ήξερες για την Οργή του, επειδή κατάλαβες ότι δεν θα χαριζόταν σε εσένα και τη Συμμορία σου. Όμως σε λίγο καιρό θα ΄ρθετε από μόνοι σας κοντά στον Λαό, θα ΄ρθετε να ζητήσετε την ψήφο του. Δεν μπορείτε να κάνετε αλλιώς. Θα ΄ρθετε ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ και τότε θα πρέπει κι εσείς να συνηθίσετε τις ΜΥΡΩΔΙΕΣ μας.
Όλοι εσείς οι 160 που ψηφίσατε το λαθρονομοσχέδιο υποταγμένοι στο Κόμμα και όχι στην ΠΑΤΡΙΔΑ, όπως αυτός ο Λιμενικός, που τον μάθατε να αναπνέει με την Γαλανόλευκη, αυτός που βιάστηκες να τον τιμωρήσεις.
Ξεφτιλίσατε το ΠΑΣΟΚ, τους αγώνες των ανθρώπων που οραματίστηκαν μια κοινωνία Δικαίου, που οραματίστηκαν Λαϊκή Κυριαρχία και Εθνική Ανεξαρτησία. Φτύνετε στους τάφους των Ηρώων που έδωσαν το αίμα τους για την Δημοκρατία και την Ελευθερία.
Έχετε πιάσει πάτο όλοι σας και δεν είναι άξιον απορίας αυτό. Εκεί είναι η φυσική σας θέση μισάνθρωπα κτήνη».

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΙΟΘΕΤΗΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΝΤΙΣΥΣΤΗΜΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗ

Αναρτήθηκε από http://www.ediktyo.gr/
Ο Έλληνας, τα τελευταία 30 χρόνια έχει υποστεί μια τρομακτική μετάλλαξη. Έχει χάσει την δυνατότητα ανεξάρτητης σκέψης. Οτιδήποτε μπορεί να σκέπτεται ή να λέει, πρέπει να έχει την σφραγίδα έγκρισης του συστημικού μοντέλου εξουσίας. Για να κάνει το οτιδήποτε πρέπει να έχει την σιγουριά ότι είναι αποδεκτό από ένα τουλάχιστον κομμάτι του πληθυσμού. Πώς μπορούμε να το πολεμήσουμε αυτό, ειδικά όταν μια μεγάλη πλειοψηφία του υποκειμένου μας, απαξιωτικά αντιμετωπίζει τις “μάζες”, με βάση μια φεουδαρχική λογική; Δεν μπορούμε. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να δημιουργήσουμε έναν εναλλακτικό τρόπο κοινωνικού γίγνεσθαι, έτσι ώστε αυτοί που διστάζουν να συμπεριφερθούν ελεύθερα λόγω της κοινωνικής απομόνωσης, να έχουν αυτή την εναλλακτική. Πρέπει να μεταμορφωθούμε στους “κλέφτες” του νέου αιώνα. Φυσικά δεν μπορούμε να πάρουμε τα βουνά. Μπορούμε όμως να αρνηθούμε να είμαστε αντικείμενα του συστημικού τρόπου σκέψης και συμπεριφοράς. Σημασία έχει ότι αρκεί ένας, για να απελευθερώσει, έστω και για λίγο τον πραγματικό εαυτό πρώτα τον δικό του, και έπειτα των διπλανών του. Εμείς είναι μετά που πρέπει να φροντίσουμε, αντί να υπάρχει “ένας” να υπάρχει μια εναλλακτική κοινωνική ομάδα, που θα μπορεί ο καθένας να πλησιάσει, ώστε να νιώσει ελεύθερος έστω και για λίγο. Και η Ελευθερία, είναι εθιστική. Εθιστική έτσι ώστε, αυτός που θα την γευτεί μία φορά, δύο φορές, να θέλει να την ξαναζήσει...

Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ «ΑΡΙΣΤΕΡΗ» ΤΥΡΡΑΝΙΑ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ

του ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

Εκατόν ογδόντα εννιά χρόνια, από εκείνη την Άνοιξη, του 1821, στέκομαι απέναντί σας, με γνώμονα τα λόγια του εθνικού μας ποιητή: «Το έθνος, πρέπει να μάθει, να θεωρεί εθνικό, ό,τι είναι αληθινό»!
Κι έχουμε υποχρέωση, αφού η κατεστημένη Πολιτεία, αφού η πνευματική μας ηγεσία, κρατούν αποστάσεις απ΄ την αλήθεια, που ελευθερώνει, να την ψηλαφίσουμε μόνοι μας!

Για να μας χρησιμεύσει, ως οδηγός, ως άσβεστος φάρος, στην τρικυμία που ζούμε. Ως φάρμακο, για να αντιμετωπίσουμε την εθνική κατάθλιψη, που μας κατέλαβε, όλους τους Έλληνες!

Έλληνες του Ασπρόπυργου, Πήρα την απόφαση, να σταθώ -σήμερα- μπροστά σας, όχι για να επαναλάβω, κάποια γνωστά λόγια, για το θαύμα του 1821!

Αλλά, για να σας προτρέψω, με απαρχή, τούτες τις κρίσιμες ώρες, που διέρχεται η Πατρίδα μας, να ξεκινήσουμε μια σταυροφορία, να προετοιμάσουμε, να εργαστούμε για την Έγερση, που έχει ανάγκη η Ελλάδα!

Γιατί είναι η ώρα, ο Τόπος μας, να εξορίσει διαπαντός, από τη συλλογική μας μνήμη, απ΄ τη δημόσια ζωή, τις μισές αλήθειες, που είναι χειρότερες, και από τα μεγαλύτερα ψεύδη! Πρωτίστως, έχουμε υποχρέωση, να απαιτήσουμε και να επιβάλλουμε, τον πλήρη, τον απόλυτο σεβασμό, σε όλους εκείνους, τους αληθινούς ήρωες, που έταξαν την ψυχή τους, στα ιδανικά της Πατρίδας και της Λευτεριάς, για να μην ζούμε -σήμερα- εμείς, υπόδουλοι στους Τούρκους!

Ας αναλογιστούμε, λοιπόν: Πώς έφτασαν, οι πρόγονοί μας, στον ξεσηκωμό του 1821; Ποιές ήταν οι αφετηρίες τους; Για ποιά πράγματα αγωνίστηκαν; και τί κέρδισαν; Ποιοί υπονόμευσαν, και πώς, όσα κατέκτησαν με αίμα και θυσίες; Είχαν, εθνική συνείδηση; Ή μήπως την απέκτησαν εκ των υστέρων, κατασκευασμένη σε «εργαστήρια Ιστορίας», όπως προπαγανδίζουν κάποιοι, που πληρώνονται από τον ιδρώτα, από το αίμα του ελληνικού Λαού;

Απαντά, στα ερωτήματα αυτά, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, από το Ιάσιο, στις 24 Φεβρουαρίου του 1821, με τούτα τα λόγια:

«…Ας καλέσουμε, ανδρείοι και μεγαλόψυχοι Έλληνες, την ελευθερία, στη γη της Ελλάδος! Ας πολεμήσουμε, στους τάφους των πατέρων μας, οι οποίοι, για να μας αφήσουν ελευθέρους, πολέμησαν και πέθαναν εκεί. …Το αίμα των τυράννων, δεν είναι δεκτό, στη σκιά του Θηβαίου Επαμεινώνδα, του Αθηναίου Θρασύβουλου… Στα όπλα, λοιπόν, η Πατρίδα, μας προσκαλεί!»

Ας αναρωτηθούμε, λοιπόν, πού βρίσκουν το θράσος, όλοι αυτοί που αγωνίζονται να μας πείσουν, πως γίναμε εκ των υστέρων Έλληνες; Κι αφού υπηρετούν αλλότριους στόχους, εμείς, γιατί τους ανεχόμαστε; Γιατί τους επιτρέπουμε, να προσπαθούν, να διδάξουν στα παιδιά μας «ανάπηρη ιστορία»;

Γιατί αφήνουμε αναπάντητες, τις προκλήσεις κάποιων, που επιχειρούν να καπηλευτούν ήρωες του 1821; Να τους παρουσιάζουν, ως μη Έλληνες, ως πολέμαρχους άλλων Εθνών;

Στις 28 Ιουνίου, του 1821, ο Μάρκος Μπότσαρης κι ο Κίτσος Τζαβέλας, σε προκήρυξη τους, προς τους κατοίκους της Πάργας, διακηρύσσουν:
«Είμεθα Έλληνες, πιστοί στον όρκο μας, σταθεροί στην απόφαση μας, και με το Σταυρό μπροστά, και τα όπλα στα χέρια, προτιμάμε να κατεβούμε στους τάφους, χριστιανοί και ελεύθεροι, παρά να ζήσουμε σκλάβοι, χωρίς θρησκεία, χωρίς πατρίδα, χωρίς τιμή»!
Πώς τολμούν, λοιπόν, όχι μόνο ξένοι προπαγανδιστές, αλλά και κάποιοι ελληνόφωνοι, δήθεν επιστήμονες, να αμφισβητούν την ελληνικότητα, των συγκεκριμένων, και άλλων πολλών καπεταναίων, που ήταν Αρβανίτες, σαν κι εμάς, τους ιδρυτές αυτής της Πόλης;
Πώς τολμά, το Στέϊτ Ντιπάρτμεντ, να συνεχίζει το ίδιο, μονότονο, προκλητικό τροπάριο, περί Εθνικής Μειονότητας Αρβανιτών στην Ελλάδα; Πού βασίζεται ο διαρκής πόλεμος, σε βάρος της χώρας μας;
Συμπατριώτισσες και Συμπατριώτες, περιμένουμε χρόνια, από τους ταγούς μας, πολιτικούς και πνευματικούς, κοντά δύο αιώνες, να μιλήσουν τη γλώσσα της αλήθειας, να δώσουν, σ’ αυτό το Λαό, τη δυνατότητα να αντιληφθεί, σε τί οφείλονται τα δεινά κι οι εθνικές καταστροφές, που βιώνει αυτός ο Τόπος.

Για να σηκωθούμε, επιτέλους! Να δικαιώσουμε, τους πόθους και τα οράματά μας!

Άκρα του Τάφου σιωπή!

Ε, λοιπόν, 189 χρόνια μετά, την ώρα που κορυφώνεται η αγωνία μας, για το μέλλον της Ελλάδας, υπερχρεωμένης και περίγελο όλης της οικουμένης, ας γίνουμε εμείς οι σταυροφόροι της αλήθειας!

Ας πούμε, ας αντιληφθούμε επιτέλους, ότι όσα διέσωσαν οι προγονοί μας, επί τέσσερις αιώνες, όσα θυσίασαν, οι Έλληνες Επαναστάτες, με απαρχή την άνοιξη του 1821, υποθηκεύτηκαν στο βωμό των δανειστών μας! Δύο δάνεια, του 1824 και του 1825, ύψους δύο εκατομμυρίων, οκτακοσίων χιλιάδων λιρών, ήταν αυτά που υποκίνησαν την εμφύλια διαμάχη, αυτή, που έθεσε σε κίνδυνο, την έκβαση της Επανάστασης του 1821.

«Όταν μιλάει ο χρυσός, τα πάντα είναι άχρηστα», έλεγε ο Γκούρας, που από θαρραλέος καπετάνιος, έγινε συνώνυμος της ψυχικής φθοράς που προκλήθηκε, με τα αργύρια των δανείων.
«Νόμος και ισχύς οι λίρες των δανείων»! Μ΄ αυτές εξαγοράζονταν οι πάντες! Μ΄ αυτές, οι δανειστές μας, διέφθειραν διαχρονικά, τον κοινοβουλευτισμό και τη διοίκηση! Και το 1825, κηρύχτηκε η πρώτη πτώχευση!

Όταν ανέλαβε η Κυβέρνηση Ζαΐμη, στο ταμείο του αγώνα, βρήκε μόνο 16 γρόσια, δηλαδή, ούτε μια ακέραια λίρα! Χρωστούσαμε ήδη, 2,8 εκατομμύρια λίρες, από τις οποίες, «στο χέρι», οι Επαναστάτες είχαν πάρει μόνο τις 800 χιλιάδες!

Τα άλλα ήταν «έξοδα», «κρατήσεις», για το «κοινωνικό έργο» των Τραπεζιτών, αδελφών Ρικάρντο, από την Αγγλία, και Ρότσιλντ, από τη Γαλλία. Κι έκτοτε, η Ελλάδα πορεύεται, με εκείνη τη θηλιά στο λαιμό του έθνους!

Κρίμα στις θυσίες, των ανώνυμων και επώνυμων αγωνιστών, των άγνωστων ηρώων και των γνωστών καπεταναίων! Η λευτεριά μας, κατάντησε κλοτσοσκούφι των δανειστών μας! Τα οράματά μας, παιχνίδι στα χέρια των διεθνών τοκογλύφων!

Δεύτερη χρεωκοπία, το 1843. Τρίτη χρεωκοπία , το 1893. Το 1898, η Ελλάδα, υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο.

Από το 1824, ως σήμερα, πορευτήκαμε, με πάνω από 100, εξωτερικά δάνεια κάθε μορφής. Με ληστρική φορολογία στα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα! Έρμαιο των δανειστών μας, που έγιναν οι κρυφοί, και καμιά φορά, οι φανεροί εξουσιαστές, αυτού του Τόπου, την ώρα που όλοι εμείς παριστάναμε, πως διαφεντεύουμε την Πατρίδα μας!

Σε ποια βαθμίδα της Εκπαίδευσης, τα διδάσκονται αυτά οι νέοι μας; Σε ποια συζήτηση, στα Μέσα Ενημέρωσης ή στο Ναό της Δημοκρατίας μας, αναλύθηκε ποτέ, αυτή, η γάγγραινα του έθνους μας;

Σε ποια επέτειο, οι ταγοί μας, μας μίλησαν ξεκάθαρα, για τους λόγους που διαιωνίζουν την ξενοδουλεία και την εξάρτηση; Πότε ξεκίνησε, μια σοβαρή προσπάθεια, να βγούμε από το βούρκο;
Αν δεν βάλουμε τέλος, στο φαύλο κύκλο, των θυσιών χωρίς ελπίδα, δε δικαιούμαστε να παριστάνουμε, πως τιμούμε την εξέγερση του 1821. Αυτή, θα παραμείνει αιώνιο σύμβολο, το οποίο θα διδάσκει, στους λαούς όλου του κόσμου, τη δύναμη που κρύβει μέσα του ο Έλληνας, αλλά και την εγκληματική μαεστρία, με την οποία, το διεθνές τραπεζικό κεφάλαιο, μας κρατά, φόρου και αίματος υποτελείς, για 189 Χρόνια!
Αν θέλουμε, λοιπόν, να λέμε, πως τιμούμε τους ήρωες, που δεν προσκύνησαν τον Τούρκο κατακτητή, για πάνω από τέσσερις αιώνες, έχουμε υποχρέωση να αντιληφθούμε, στις πραγματικές τους διαστάσεις, και το 1821, αλλά και όσα ακολούθησαν!
Σήμερα, που πολλαπλασιάζονται οι φόβοι μας για το μέλλον, επιβάλλεται να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους! Να προχωρήσουμε ενωμένοι, με σχέδιο και όραμα!

Τιμή στο 1821, σημαίνει πρώτα από όλα, απόφαση να εγερθούμε! Να αποθέσουμε, στο κατώφλι των δύσκολων χρόνων, που έρχονται, όλα τα ελαττώματα, που μας βοήθησαν να αποκτήσουμε!

Να εγερθούμε, όποιο κι αν είναι το κόστος! Να αντιμετωπίσουμε την οικονομική τρομοκρατία, που χτυπά την Ελλάδα και τους Έλληνες, που είναι χειρότερη κι από τη δεσποτεία του Σουλτάνου!

Η τιμή στου Ήρωες του 1821, επιβάλλει να πούμε «ΟΧΙ»! στην πτώχευση του Λαού μας! «Όχι»! στην εξαθλίωση, των πολλών νεόπτωχων, και στην προκλητική καλοπέραση των νεόπλουτων!

Τιμή στους Ήρωες, της εξέγερσης του ΄21, σημαίνει επιτέλους, να διαφεντέψουμε τον Τόπο μας! Αλλά, για να εγερθούμε, θα πρέπει πρώτα, να απαιτήσουμε, να γίνουν ευρύτατα γνωστά, συνείδηση όλων, όσα μας κρατούν στο χείλος του γκρεμού! Για να μας παραδειγματίσουν όλους, και κυρίως , τα παιδιά μας!
Για να συμβεί όμως κάτι τέτοιο, θα πρέπει να εξοστρακίσουμε τους τοποτηρητές, τους εγγυητές των συμφερόντων, αυτών που ρουφούν, κάθε ικμάδα της Ελλάδας, και το αίμα του Ελληνικού Λαού! Αυτούς, που καλλιεργούν την πνευματική σύγχυση, που μας αποκόπτουν μεθοδικά από τις ρίζες μας, τους εθνομηδενιστές, τους υπαλλήλους της «νέας τάξης»!

Αδέλφια Ασπροπυργιώτες,

Έλληνες και Ελληνίδες,

Τούτη, τη μέρα της εθνεγερσίας, ας είναι η απαρχή, για να πάψουμε να αναλωνόμαστε, σε ζήτω και γεια μας! Αν τιμούμε, αυτούς που προετοίμασαν τον Εθνικό ξεσηκωμό, έχουμε υποχρέωση, να απαιτήσουμε μιαν άλλη Παιδεία! Να χτίσουμε μιαν άλλη Πολιτεία! Με θεμέλιο την αλήθεια, την ιστορική και πολιτιστική μας κληρονομιά! Να προασπισθούμε τις λαϊκές κατακτήσεις! Να υποχρεώσουμε, σε αναλογική συμμετοχή στις θυσίες, όλους αυτούς που θησαύρισαν, σε βάρος του απλού, του εργαζόμενου Έλληνα, ξεπουλώντας την ψυχή τους στο διάβολο, κι υπονομεύοντας την υπόσταση της Χώρας μας !

Τιμή στο ορόσημο 1821, σημαίνει επίσης: Να αποδοκιμάσουμε, κάθε σχέδιο εξόντωσης του κοινοτισμού μας, κάθε προσπάθεια υπονόμευσης της τοπικής Δημοκρατίας, κάθε προσπάθεια μετατροπής της, σε κακέκτυπο του σκληρού, του απάνθρωπου και απόμακρου κράτους μας! Να πολεμήσουμε, κάθε ψεύτικο άλλοθι, που επιχειρεί να δικαιολογήσει, να ρίξει αλλού τις ευθύνες, για το θάνατο της διοικητικής λειτουργίας της χώρας!

Να σταθούμε, μαχητικά, με αποφασιστικότητα και ορμή, απέναντι στους αποδομητές της Δημοκρατίας και της Κοινωνίας μας! Στους «πλασιέ της υποτέλειας»! Τους διαμορφωτές της παρακμής αυτού του τόπου, τους βιαστές της ψυχής του Λαού μας!

Χρόνια μας ποτίζουν δηλητήριο! Χρόνια εργάζονται, από το χώρο της Παιδείας, για να μην υπάρξει περίπτωση έγερσης, δικής μας ή των παιδιών μας! 189 χρόνια, ας αναλογιστούμε πού μας κατάντησαν, αυτοί που μας οδηγούν, κι εμείς που τους χειροκροτούμε: Οι κόποι κι οι θυσίες του Λαού μας, όχι μόνο δεν πιάνουν τόπο, αλλά κάθε μέρα που περνά, οι οφειλές της Πατρίδας μας, γιγαντώνονται!

Αν πράγματι, λοιπόν, τα ινδάλματα μας είναι, ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, ο Ανδρούτσος, ο Τζαβέλας, ο δικός μας, ο Καπεταν-Μελέτης Βασιλείου, ο Μακρυγιάννης, ο Μπότσαρης, ας κάνουμε πράξη τις επιταγές τους! Ας διδαχτούμε, και από τα κατορθώματά τους, αλλά και από τα λάθη τους!

Την ώρα που οι δανειστές μας, μαζί με κάποιους ελληνώνυμους συνεργάτες τους, οραματίζονται την αναβίωση της οθωμανικής αυτοκρατορίας, με την Ελλάδα, φόρου υποτελή και επαρχία της, την ώρα που ουδείς ταράζεται, ούτε στη θέα των τουρκικών πολεμικών πλοίων, που εδώ και πολλούς μήνες, έφτασαν να «κόβουν βόλτες» έξω από το Σούνιο, εμείς, έχουμε υποχρέωση, να θυμηθούμε το «Γέρο του Μωριά», και να βροντοφωνάξουμε, να κάνουμε πράξη, το: «φωτιά και τσεκούρι, στους προσκυνημένους»!

Μακάρι, αδέλφια Συμπατριώτες, να βρούμε τη δύναμη, μέσα από το διάλογο με τους Ήρωές μας, κι από σήμερα, να επαναλαμβάνουμε διαρκώς, να κάνουμε πράξη τους στίχους του μεγάλου μας ποιητή, του Γιάννη Ρίτσου, δείχνοντας το στήθος μας: «Σε τούτα εδώ, τα μάρμαρα, κακιά σκουριά δεν πιάνει! Μηδέ αλυσίδα στου Ρωμιού και στ΄ αγεριού το πόδι»!

Το χρωστάμε στο γένος μας, στους αγωνιστές της Τουρκοκρατίας, στους Λευτερωτές μας, του ΄21, σε όλους όσους έπεσαν μαχόμενοι, στους αγώνες της Πατρίδας, και κυρίως, το χρωστάμε στα παιδιά μας!

Εμπρός, λοιπόν, Συμπατριώτες, ασυμβίβαστα, συνειδητά, με πάθος, εμπρός, για της γενιάς μας το ΄21!»

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΡΑΞΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ

Στην παρέλαση για την 25η Μαρτίου οι Βατραχάνθρωποι του Λιμενικού φώναξαν τα παρακάτω συνθήματα:

"Έλληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι ποτέ, το αίμα σου θα χύσουμε, γουρούνι Αλβανέ"

"Θα γίνει μακελειό, μετά θα εκδικηθώ, όταν θα προσκυνήσετε σημαία και σταυρό"

"Τους λένε "Σκοπιανούς", τους λένε Αλβανούς, τα ρούχα μου θα ράψω με δέρματ' απ' αυτούς"

"Προδότη Χρυσοχοΐδη", η "Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες"…

ΕΛΛΗΝΑΣ ΓΕΝΝΙΕΣΑΙ PASOKOS SIRIZITIS ΚΑΙ ΡΟΥΦΙΑΝΟΣ ΓΙΝΕΣΑΙ

«Ελεύθερος Κόσμος»

Το ζήτημα της καταργήσεως των παρελάσεων ήταν εδώ και χρόνια στην νεοταξική ατζέντα που υιοθετούν το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ και σύσσωμη η αριστερά με ελάχιστες εξαιρέσεις. Ο θεσμός διεμβολίστηκε προ δεκαετίας περίπου, με τα γεγονότα της Νέας Μηχανιώνας, όταν οι καθηγητές του τοπικού λυκείου, παραβαίνοντας τον σχετικό κανονισμό, τοποθέτησαν έναν Αλβανό μαθητή σημαιοφόρο του αγήματος του σχολείου, που θα συμμετείχε στην παρέλαση. Αυτό επιβραβεύθηκε με το άθλιο υπουργικό διάταγμα του τότε ΥΠΕΠΘ, Πέτρου Ευθυμίου.
Έκτοτε, η παρουσία αλλοδαπών ενθαρρύνθηκε αδιαμαρτύρητα με την αμέριστη συνδρομή του αριστερού καθηγητικού κατεστημένου και ο θεσμός σε σχολικό επίπεδο άρχισε να απαξιώνεται, με τους Έλληνες μαθητές να αρνούνται συχνά να συμμετάσχουν σε αγήματα που περιελάμβαναν αλλοδαπούς. Έπειτα, άρχισαν ο ΣΥΡΙΖΑ και από κοντά το ΠΑΣΟΚ να ζητούν την κατάργηση του θεσμού, μιλώντας για μιλιταρισμό. Χιλιάδες κείμενα γράφτηκαν για την σημασία του θεσμού των μαθητικών και στρατιωτικών παρελάσεων, ενώ και η κοινωνία - λίγο αργά βέβαια - άρχισε να ξυπνά. Πρόσφατα δε, άρχισε να επιζητά τον πατριωτισμό στην παιδεία και έπαψε να «καλοβλέπει» τόσο την παρουσία των μεταναστών όσο και την εθνόφοβη προπαγάνδα. Κακά τα ψέμματα, ο πατριωτισμός των Ελλήνων εν έτει 2010 διεγείρεται, ξυπνά από την λήθη και αναζητά την εκτόνωσή του.
Σ' αυτή την κρίσιμη στιγμή, το καθεστώς του ΠΑΣΟΚ επέλεξε να καταφέρει ένα ακόμη γερό πλήγμα, υποβαθμίζοντας και ευτελίζοντας εν τέλει τον θεσμό των στρατιωτικών παρελάσεων. Με το εύκολο πρόσχημα της οικονομίας, αυτοί που τσέπωσαν χιλιάδες προϋπολογισμούς παρελάσεων με τις μίζες και τις απάτες τους, αποφάσισαν να καταργήσουν την παρουσία μηχανοκίνητων τμημάτων των Ενόπλων Δυνάμεων στις στρατιωτικές παρελάσεις.
Βιώσαμε λοιπόν, προχθές, μία απερίγραπτη κατάσταση, που δεν μπορεί παρά να ανοίγει τον δρόμο προς την ολοκληρωτική κατάργηση του θεσμού. Ο κόσμος που πήγε να καμαρώσει τα στρατευμένα νιάτα και τους φύλακες του έθνους ήταν λιγότερος από ποτέ. Ένα απέραντο πέπλο κατάθλιψης είχε απλωθεί στα πεζοδρόμια της Πανεπιστημίου και οι σημαίες χάνονταν μεταξύ άπνοιας, κούρασης και απελπισίας, με το γαλανόλευκο να φαντάζει μόνο στα μπουλούκια των Πακιστανών που είχαν ξαμοληθεί για να πουλήσουν σημαιάκια για ένα ευρώ.
Το κλίμα εθνικής μαστούρας ήρθαν να ανατρέψουν οι βροντερές φωνές των στρατιωτών των Ειδικών Δυνάμεων, που ξύπνησαν τον κόσμο από την ραστώνη του κάνοντάς τον να ξεσπάσει σε χειροκροτήματα, θυμίζοντας το γιατί πρέπει να γίνονται οι παρελάσεις.
Κάποιοι βέβαια ενοχλήθηκαν. Ενοχλήθηκαν πάρα πολύ. Βρίσκονταν άλλωστε εκεί με την ελπίδα και μόνο να ενοχληθούν και να μπορέσουν την επομένη να χύσουν τους τόνους του ρουφιάνικου δηλητήριου που κρύβουν μέσα τους στις φυλλάδες και στα ιστολόγιά τους.
Οι παρελάσεις όμως δεν γίνονται γι' αυτούς ούτε για τους μετανάστες. Γίνονται από Έλληνες για Έλληνες και αυτοί περισσότερο απ' οποιονδήποτε άλλον έχουν και με τον νόμο το δικαίωμα να κλείσουν δυο φορές το χρόνο τα κέντρα των ελληνικών πόλεων και να βροντοφωνάξουν. Να βροντοφωνάξουν αυτό που το ίδιο το δίκαιο των Ελλήνων μέχρι προχθές έλεγε: «Έλληνας γεννιέσαι δεν γίνεσαι». Να βροντοφωνάξουν ότι οι 300 του Λεωνίδα υπάρχουν ακόμη ανάμεσά μας και ότι αυτοί που έφτασαν να πετούν ανενόχλητοι μέχρι το Σούνιο, αυτοί που θέλουν πίσω την «Τσαμουριά» κι εκείνη που αποκαλούν την Φλώρινα «Λερίν», έχουν ακόμη κάτι πολύ σοβαρό να φοβούνται: την ελληνική ψυχή!
Και φυσικά, επειδή αυτή η ψυχή είναι που πρέπει να εξοντωθεί, ο υπουργός ΠΡΟ.ΠΟ., υπακούοντας στα προστάγματα της Νέας Τάξεως διά των φερεφώνων της, έσπευσε και με συνοπτικές διαδικασίες έθεσε σε διαθεσιμότητα τον διοικητή της διμοιρίας που φώναζε τα συνθήματα που ξεσήκωσαν τον κόσμο. Άξιος ο μισθός του κυρίου Μικέ!
«Κύριοι και κυρίες» της «Ελευθεροτυπίας», πήγατε στην παρέλαση μόνο για να ρουφιανέψετε. Η μόνη άλλωστε παρέλαση που σας αρέσει γίνεται καλοκαιράκι, για να μπορούν οι γλουτοί να γυαλίζουν ακάλυπτοι μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη. Πετύχατε τον σκοπό σας, μπράβο. Τους κάψατε τους ΟΥΚάδες. Αν επρόκειτο βέβαια για τίποτε χασισοπότες φαντάρους, τίποτε λιποτάκτες ή Ιεχωβάδες ή «αντιρρησίες» θα ζητούσατε να παρασημοφορηθούν ή στην καλύτερη των περιπτώσεων θα το κάνατε γαργάρα. Τις γαργάρες άλλωστε η νέα σας διεύθυνση τις ξέρει καλά...

ΕΝΑ ΑΝΩΝΥΜΟ ΣΧΟΛΙΟ

Όταν οι ομιλίες για το 1821 προκαλούν ευμενή σχόλια,
που τα προκαλεί η Αγανάκτηση,
τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά.
Όταν το Αυτονόητο, ο Εορτασμός της 25ης Μαρτίου
προκαλεί συναισθήματα Έγερσις,
τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά..
Όταν το 4% επιβάλλει την άποψή του, στο 80%,
τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά.
Όταν η Κυβέρνηση χάνει την επαφή της με τον Λαό,
τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά.
Η Αλήθεια είναι ότι το Ποτάμι ολοένα και φουσκώνει
Η Αλήθεια είναι ότι ολοένα και περισσότερες Πατριωτικές φωνές
εγείρονται
Η Αλήθεια είναι ότι οι Εθνομηδενιστές, κάνουν πια παρέα με τον Πανικό
Η Αλήθεια είναι ότι τα μέτρα Καταστολής που επιλέγουν, φέρνουν το αντίθετο αποτέλεσμα.
Δεν τους φοβηθήκαμε όταν ήμασταν 50
Δεν τους φοβηθήκαμε όταν ήμασταν 300
Δεν τους φοβηθήκαμε όταν ήμασταν 5000

Κοιτάξτε γύρω σας και καταμετρήστε τις Φωνές
Πόσες είναι ;;

Δημοσιογράφοι, Εργάτες, Νεολαία, Υπάλληλοι, Νομικοί, Παπάδες, Μοναχοί, Δάσκαλοι, Άνθρωποι από διάφορες θρησκείες ή δόγματα Πίστης, Νομαρχιακές Επιτροπές, Ψηφοφόροι από όλες τις Πολιτικές Δυνάμεις, Πανεπιστημιακοί, Καλλιτέχνες, Πολιτικοί, Αξιωματικοί, Λιμενικοί, Σύλλογοι, Δημοτικοί Άρχοντες, Ιστορικοί, οι Έλληνες της Διασποράς, …

ΠΟΣΕΣ ΕΙΝΑΙ !

Συγκρατήστε τα ονόματά τους, γιατί αυτοί είναι τα Αδέλφια σας
Συγκρατήστε τα ονόματά τους, γιατί αυτοί σας Αγαπούν
Συγκρατήστε τα ονόματά τους, γιατί δεν αγωνίζονται για την Ιδεολογία τους
Συγκρατήστε τα ονόματά τους, γιατί αγωνίζονται για το ΔΙΚΙΟ !

Ο «ΦΙΛΟΟΘΩΜΑΝΙΣΜΟΣ»: ΤΟ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΓΝΩΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΑΡΧΟΥΣΑΣ ΤΑΞΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Η προσπάθεια ωραιοποιήσεις του «οθωμανισμού» και η έξαρση του ανθελληνισμού δεν είναι ένα νέο φαινόμενο που εκδηλώθηκε στις μέρες μας, με κύριο εκφραστή την αριστερά και τον Siriza, αλλά μάλλον αποτελεί διαχρονικό φαινόμενο του Ελληνισμού στην ιστορική του πορεία. Ερμηνεύεται μάλλον με όρους ψυχολογικούς, όπου τα θύμα σχεδόν πάντα δικαιολογεί την πράξη κακοποίησής του και ταυτίζεται με την ψυχολογία του θύτη, (φαινόμενο της Στοκχόλμης). Το φαινόμενο της λατρείας του οθωμανισμού παρουσιάσθηκε και αναλύθηκε στην «Ελληνική Νομαρχία» [1], ένα Ελληνοκεντρικό βιβλίο που εκδόθηκε το 1806 από κάποιο ανώνυμο Έλληνα γεμάτο μνήμες από την αρχαιότητα και από την τυραννισμένη ζωή των Ελλήνων στα χρόνια της δουλείας. Ο συγγραφέας αναφέρεται στους αντίστοιχους Pasokous kai Sirizites της εποχής της οθωμανικής δουλείας αναλύοντας τον φιλοτουρκισμό τους. Είναι οι κατά παράδοση οι πλούσιοι «άρχοντες», το κατεστημένο της εποχής που επιδιώκει να διαιωνίσει την δουλεία για προσωπικό όφελος.Γράφει ο ανώνυμος Έλληνας:

«…Άλλο δεν μου μένει τώρα παρά να αποδείξω την ευκολία της απελευθέρωσης της πατρίδας…Πριν όμως εκθέσω τα μέσα και τους τρόπους με τους οποίους θα ελευθερωθώμεν από τους τυράννους, θα ήθελα να «εκβάλω τα αγκάθια από τα ρόδα». Εννοώ εκείνους οι οποίοι για κακή τύχη του γένους μας γεννήθηκαν Έλληνες, όχι για άλλο σκοπό, αλλά για να διαιωνίζουν την δουλεία της πατρίδος μας.

Αυτοί είναι όλοι εκείνοι, που κατά ευτυχή συγκυρία εκληρονόμησαν αρκετά χρήματα ώστε να ζουν πολυτελώς, χωρίς ποτέ να νοιάζονται για τους άλλους. Είναι αυτοί οι πρόστυχοι φιλάργυροι και αμαθείς αρχιεπίσκοποι. Εκείνοι οι αυθάδεις και βάρβαροι προεστοί. Εκείνοι οι αμαθείς που θέλουν να εκφέρουν γνώμη για κάθε πρόβλημα. Εκείνοι που χωρίς να τους το ζητούν δίνουν συμβουλές πάντοτε και σε όλα. Εκείνοι τέλος πάντων, όπου με πλήρη μικροπρέπεια, αφού παραχωρήσαν στον τύραννο την ζωή τους, το βιός τους και την ψυχή τους, καυχώνται ότι διαφέρουν από τους άλλους στο ότι δέχονται εκουσίως την σκλαβιά…Τα προσωπικά τους συμφέροντα τους συνδέουν με την τυραννία, την οποία όχι μόνο καν δεν αισθάνονται και καθόλου δεν τους δυσαρεστεί αλλά και από πάνω την αγαπούν. Αυτοί ζουν ασύδοτοι σε κοινά συμφέροντα με τους τυράννους, χωρίς να νοιάζονται για κανέναν. Τι λέγουν λοιπόν αυτοί οι χυδαίοι και βρωμεροί άνθρωποι;

- Πως είναι δυνατόν να νικηθεί ένα τόσο μεγάλο βασίλειο. Εμείς δεν μπορούμε να υπάρξουμε ανεξάρτητοι. Που να εύρωμεν έναν άλλον βασιλέα τόσο φιλεύσπλαχνο και τόσο καλόν; Τι είναι αυτή η ελευθερία; Η ελευθερία ποτέ δεν υπήρξε και ούτε θα υπάρξει ποτέ.

Αυτοί, με την μαύρη τους καρδιά, παρασύρουν και τους πολλούς τους αδαείς και τους ευκολόπιστους. Το να ομιλεί κανείς με αυτούς είναι σαν να ακροάζεται τους βρωμοάρχοντες (φαναριώτες), της Κωνσταντινούπολης, οι οποίοι κρύβουν τόση βρώμα και αλαζονεία επάνω τους, όση αμάθεια και ισχυρογνωμοσύνη…Τι θα μπορούσα να τους πω για να τους πείσω για το τι είναι η δικαιοσύνη; Να τους πω πόσο ανάξιοι είναι να ωφελήσουν την πατρίδα και πόσο άξιοι είναι να την ζημιώσουν. Αλλά δεν θα ωφελούσε αφού αυτοί μάλλον καυχώνται για αυτό. Αυτοί αγαπητοί μου υπάρχουν επειδή υπάρχουν φιλοπάτριδες και συνεπώς θα πρέπει να υπάρχει και το αντίθετο τους που είναι οι εραστές της τυραννίας (ανθέλληνες)…».

[1] Ανωνύμου Έλληνος, «Ελληνική Νομαρχία», 1806

25 Η ΜΑΡΤΙΟΥ 2010

Εγώ δεν θα σου πω την λέξη «κουράγιο» που θα άκουσες πολλές φορές μέχρι σήμερα. Και ακόμη δεν θα σου πω ότι θα βγεις από την Φυλακή ως ΗΡΩΑΣ… Ούτε ότι γράφεις ιστορία. Πέρασα το «Κανάλι» της Φυλακής ΔΥΟ φορές στη ζωή μου. Την μία για 30 ημέρες και την άλλη για 3 χρόνια. Γνωρίζω τι ακριβώς σημαίνουν τα σκουριασμένα κάγκελα. Όπως καλά έχω μέσα μου τις νύχτες, με Μεγάλες Νύχτες της Εσωτερικής Μοναξιάς…
Βρίσκεσαι ΕΚΕΙ όχι γιατί το θέλησαν οι άλλοι, αλλά γιατί το θέλησες ΕΣΥ ο ΙΔΙΟΣ! Και στο λέω αυτό, μικρέ μου φίλε, ότι ΕΣΥ το θέλησες, γιατί απέρριψες το «καλός και συνετός». Θέλησες να περάσεις, να φύγεις, μακριά από την Αυλόπορτα των Φρονίμων. Θέλησες να διαφέρεις. Και το έκανες χωρίς να υπολογίζεις το ΑΥΡΙΟ που μπορεί να σε θέλει ΗΡΩΑ ή να σε κάνει και κάτι παραπάνω.
Εσύ Δημήτρη θέλησες να ΕΙΣΑΙ ο Δημήτρης. Ο Εαυτός σου. Χωρίς υπολογισμούς.

Χωρίς να σε συγκινούν τα λόγια των Αλλων. Χωρίς να λογαριάζεις την κατάληξη αυτής της Ιστορίας. Ξεκίνησες από χρόνια με τον Εαυτό σου, με τον Δημήτρη και για τον Δημήτρη! Τον Δημήτρη μέτρησες. Και τον Δημήτρη υπολόγιζες και υπολογίζεις. Και όταν πήρες τον πυρωμένο δρόμο για τα κάγκελα Εσύ, Μόνο Εσύ, στάθηκες απέναντι στον Δημήτρη για να υφάνεις την ΣΥΝΕΧΕΙΑ όχι με την υπομονή αλλά με την ΑΝΔΡΕΙΑ και την Λεβεντιά.
Και είμαι βέβαιος ότι επιστρέφοντας στο κελί, μετά από κάθε επισκεπτήριο, δίνεις πρες κόνφερανς με τον Δημήτρη. Μιλάς με τον Δημήτρη και το Όραμά του. Μιλάς με το μεγάλο Παιδί της Λεβεντιάς που κρύβεις μέσα σου.. Με τον Δημήτρη, τον Δημήτρη σου, υφαίνεις το όνειρο που σε ανταμώνει με ανοικτά τα μάτια!
Και τότε…
Τότε παίρνεις την πένα και ξεσπάς όχι γιατί σου είναι βαριά η Φυλακή αλλά γιατί ζητάς την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της Ψυχής, όπως την προσδιόρισαν οι Ιδέες σου από τα παιδικά σου χρόνια!
Δυστυχώς δεν σε γνώρισα πολύ… Κάπου μερικά λεπτά στα γραφεία της «Ε.Ωρας». Αλλά μέσα σε αυτό τον λίγο χρόνο, όσο κρατάει μια αστραπή, σε μέτρησα, σε ζύγιασα…
«Γράφει καλά», μου είπαν.
Δεν τους απάντησα!
Είδα αμέσως ότι ΔΕΝ γράφεις αλλά κεντάς με τον πόνο για τούτη την πατρίδα, την χωρίς σύνορα, την απροστάτευτη, την χωρίς Ελπίδα για ΑΥΡΙΟ, αν δεν προλάβουμε!
Γνωρίζω ότι ΔΕΝ ζεις για την Αποφυλάκιση, για να περάσεις την πόρτα της Φυλακής προς τα έξω! Αλλά για την Ελευθερία που έχουμε χάσει, εδώ και κάμποσα χρόνια στην Ελλάδα. Αυτό συλλογάσαι. Και τα λόγια του Ρήγα είναι εκείνα που σου ταιριάζουν: «Οποιος λεύτερα συλλογάται, συλλογάται καλά». Και Εσύ συλλογάσαι καλά!
Τα λόγια αυτά είναι από καρδιάς. Δεν πονάω γιατί είσαι στα κάγκελα. Πονάω για όλους Εκείνους που κατάφεραν να βασανίζουν την λέξη της Πραγματικής Ανδρείας και Λεβεντιάς.
ΑΥΡΙΟ, Μεθαύριο, θα βγεις από εκεί. Ενώ Αυτοί, ΟΛΟΙ τους, θα μείνουν στην Φυλακή που έφτιαξαν από μόνοι τους για τον Εαυτό τους!
Ανέβα μόνος σου αυτή την ομορφιά της εσωτερικής Νίκης. Είναι δική σου. Δεν προσπαθώ να φιλολογήσω. Γνωρίζω τα ανθρώπινα της φυλακής. Γνωρίζω τον αξόδευτο χρόνο. Αλλά Εσύ έχεις ένα μεγάλο Οπλο στο χέρι σου: Την Πένα. Είναι ο κόσμος σου. Η ομορφιά σου. Η καταιγίδα που κρύβεις μέσα σου.
Και από την άλλη, ΟΛΟΥΣ Εμάς που σε αγαπάμε. ΟΧΙ γιατί έχουμε έναν ΗΡΩΑ Συντάκτη στην Φυλακή, αλλά γιατί είσαι ο Δημήτρης.
Εμείς τον Δημήτρη γνωρίσαμε, τον Δημήτρη αγαπήσαμε και αγαπάμε. Και αυτόν τον Δημήτρη περιμένουμε!
Κάθε Ανάσταση.

Και μη ξεχνάς: Η Άνοιξη έρχεται – γράφει ο Ρίλκε – αρκείς να ξέρεις να την περιμένεις.
Γρηγόρης Μιχαλόπουλος

| Πέμπτη, 25 Μαρτίου 2010

ΟΤΑΝ ΟΙ ΠΑΠΟΥΔΕΣ ΤΩΝ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ «ΣΥΝΩΣΤΙΖΟΝΤΑΝ» ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ

ΤΟΥ ΚΙΑΜΗΛ ΜΠΕΗ

Πήραν τα κάστρα πήραν τα, πήραν και τα ντερβένια, πήραν και την Τριπολιτσιά , την ξακουσμένη χώρα. Κλαίνε στους δρόμους Τουρκισες, κλαίνε εμιροπούλες, κλαίει και μια χανούμισα τον δόλιο τον Κιαμήλη:

-Αχ που σαι και δεν φαίνεσαι, καμαρωμένε αφέντη;

Ήσουν κολόνα στον Μοριά και φλάμπουρο στο Κόρθο, ήσουν και στην Τριπολιτσά θεμελιωμένος πύργος.

Στην Κόρθο πιά δεν φαίνεσαι, ουδε μες στα σεράγια. Ένας παπάς σου τά ’καψε τα έρμα τα παλάτια. Κλαίνε τα’ άχούρια γι΄ άλογα τα τζαμιά για αγάδες, κλαίει και η Κιαμήλαινα τον δόλιο της τον άνδρα. Σκλάβος ραγιάδων έπεσε και ζει ραγιάς ραγιάδων.

Μοριάς (1822)

Τ’ ΑΝΑΠΛΙ

-Ανάπλι τι δεν χαίρεσαι και δεν βαρείς παιχνίδια;

-Σαν πως που λες να χαίρομαι και να βαρώ παιχνίδια,

οπ’ είμ’ Ανάπλι ξκουστό κι’ Ανάπλι παινεμένο,

πόχω τα τόπια για χαρά, τουφέκια για παιχνίδι,

και συ με θέλεις για ραγιά με θες χαρατσωμένο;

-Ανάπλι δώστα τα κλειδιά, Ανάπλι παραδώσου,

γιατί όσο αίμα κι αν χυθεί θαν το’ χεις στο λαιμό σου.

-Δεν παραδίδω γώ κλειδιά, και δεν έχω χαμπέρι.

Στο Παλαμίδι κρέμονται, και σύρε να τα πάρεις.

Μοριάς (1822)

ΑΡΑΠΙΑ

Ο κούκος φέτο δε λαλεί, μήτε και θα λαλήσει

Παρά η τρυγόνα, η χλιβερή το λέει το μοιρολόγι.

Φέτο μας ήρθε η Αραπιά και κόβει και σκλαβώνει.

Εσκλάβωσε μικρά παιδιά, γυναίκες με τους άνδρες,

και εσκότωσε λεβεντουριά και καπεταναραίους.

Μοριάς (1827)

ΤΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑ

Λάμπουν τα χιόνια στα βουνά κι ο ήλιος στα λαγκάδια

Έτσι λαάπει κι ο Ζαχαριάς μες στ’ αλλα παλληκάρια.

Τα Τσακωνίτικα βουνά πολ’ είναι βουρκωμένα,

Κάνε βοριάς τα φύσησε, κάνε βοριάς χειμώνας.

Κανείς και δεν τα πάτησε απ’ τους παλιούς τους κλέφτες,

Ο Ζαχαριάς τα πάτησε και τα τσαλαπατάει,

Ο Ζαχαριάς τα χαίρεται με τον Καλουμερτζίνιο.

Μοριάς (1759)

ΤΟΥ ΜΑΝΤΑ

-Εσείς βουνά του Λιονταριού, δέντρα τ’Ανεμοδούρι,

να μην επέρασε ο Μαντάς, ο φοβερός ο κλέφτης;

-Εχτές προχτές επέρασε με τρία παλληκάρια.

Πήγε στη Βλαχοκερασιά, στου Μπούμπουκα το σπίτι.

Κουμπάρες τον εκαρτερούν με τα παιδιά στα χέρια:

«Καλώς τον τον κουμπάρο μας, καλώς τον τον νοννούλη!»

Φλουριά τους δίνει στα παιδιά και γρόσια στις κουμπάρες

Και στις κουμπαροπούλες του άσπρα και κακογρόσια.

Μ’αυτές τον εκεράσανε κρασί φαρμακωμένο.

«Κουμπάρα τι έχει το κρασί και είναι θολωμένο;»

«Νοννούλη μου μας σώθηκε από τα κατακάθια!».

Ψιλή φωνίτσα ΄βγαλε όση κι’αν εδυνάστη:

«Κουμπάρα μ’ εφαρμάκωσες και πάω φαρμακωμένος!».

Μοριάς (1670)

ΤΟΥ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΥ

Τ’Ανδρούτσου η μάνα θλίβεται, του Καλιακούδα κλαίει,

Του Καραχάλιου η αδελφή του σέρνει μοιρολόγι:

-Να χαμηλώναν τα βουνά να ψήλωναν οι κάμποι,

να βλεπα την Τριπολιτσιά και της Μηλιάς τον Κάμπο,

να ιδώ τον αδελφούλη μου τον δόλιο Καραχάλιο,

πόσοι Τούρκοι τον πάν μπρόστά κι πόσοι από πίσω!

Χίλιοι τον πάν την μια μεριά και χίλιοι από την άλλη.

Στην μέση πάει ο δούλης μου ο δόλιος Καραχάλιος,

Με δυό κουλούρες στο λαιμό με σίδερα στα πόδια.

Έχουν και τα χερούλια του με δυό λινιές δεμένα.

«Τραγούδα Καραχάλιο μου και σύ Γραμματικέ μου,

για ν’ άκουστή στη Ρούμελη ν’ άρθουν να σε γλυτώσουν».

«Παιδια, σας πέφτω ένα ριτσά, σας πέφτω ένα μινάτι,

για ντώστε τα χερούλια μου, μούδιασαν του καημένου,

για λύστε και τα πόδια μου, κοπήκαν του καημένου,

και καβαλλάτε τ’ατια σας και τα λαγωνικά σας,

και βγάλτε και απολάτε με μες στης Μιλιάς τον Κάμπο, κι όπου με

φτάσετε κόφτε με».

Μοριάς (1792).

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΕΝΕΚΟΣ-ΕΝΑΣ ΠΡΩΙΜΟΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ

«.. Το προσκύνημα στο Μοριά, το πιο επικίνδυνο πράγμα που χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν οι ηγέτες των Ελλήνων, άρχισε με τον οπλαρχηγό Δημήτρη Νενέκο, που παράσυρε πολύ γρήγορα στο προσκύνημα τις επαρχίες της Πάτρας, του Πύργου, της Βοστίτσας, της Γαστούνης και των Καλαβρύτων. Ο Νενέκος αυτός, καθώς μου είχαν πει πολλοί είχε δείξει θάρρος και καρτερία σε πολλές περιστάσεις, αλλά ο Μπραϊμης καθώς επέστρεφε από το Μεσολόγγι, είχε πιάσει αιχμαλώτους πολλούς συγγενείς του Νενέκου, κι ο οπλαρχηγός, φίλος παλιός του Τούρκου Τζαφέρ Φειντάν από το Λάλα, που βρισκόταν στο φρούριο της Πάτρας, ήρθε σε συνεννόηση μαζί του και ζήτησε από τον Μπραϊμη να ελευθερώσει την οικογένεια του. Ο Πονηρός Αράπης θέλησε να εκμεταλλευθεί την κατάσταση. Πήγε ο ίδιος στην Πάτρα και συναντήθηκε με τον Νενέκο. Θα τα έδωσε πολλές υποσχέσεις, γιατί ο Έλληνας οπλαρχηγός, τρεις μέρες αργότερα, βγήκε από το φρούριο της Πάτρας κι άρχισε να περιφέρεται στις επαρχίες, λέγοντας παντού ότι ο Μπραϊμης είναι μεγαλόκαρδος και θα άφηνε ελεύθερους όλους τους αιχμαλώτους-και τους άντρες ακόμα-που είχε πιάσει στις διάφορες επαρχίες, αν προσκυνούσε η καθεμία τους. Ο Νενέκος οργάνωσε καλά την δουλεία του. Ζήτησε από τον Μπραϊμης προσκυνοχάρτια και οι επαρχίες άρχισαν να προσκυνούν, ενώ ο Αιγύπτιος απελευθέρωνε , ταυτόχρονα, έως τρεις χιλιάδες Έλληνες αιχμαλώτους. Ο Νενέκος πήγε και εγκαταστάθηκε κοντά στον Αράπη, και έπαιρνε πλήθος τα προσκυνοχάρτια. Έστελνε τους ανθρώπους του σε όλες τις βόρειες επαρχίες του Μοριά και το «μόλυσμα», το είπαν οι Έλληνες, άρχισε να απλώνετε γρήγορα, επειδή ο Μπραϊμης συμπεριφερόταν με πονηριά και είχε δώσει στο στρατό του αυστηρές διαταγές να σταματήσουν να λεηλατούν και να σφάζουν. Κινήθηκε ο ίδιος προς τα Καλάβρυτα, τον συνόδευε κι ο Νενέκος, αλλά εκεί βρήκε αντίσταση. Η περιοχή είναι εξαιρετικά ορεινή και δύσκολη, και ο πασάς δεν μπόρεσε να προχωρήσει ως την Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου, καθώς λογάριαζε. Μερικοί συγγενείς του Νενέκου κάποιος Σαγιάς, ντροπιασμένος από την διαγωγή του οπλαρχηγού, του έστησε ενέδρα και τον σκότωσε…».

[1] Αγνώστου, Ένας Φιλλέλην για το 1821, Μετάφραση Άγγελου Βλάχου, Αθήναι, Βιβλιοπωλείον της Εστίας.

ΔΟΥΛΕΥΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΚΟΡΟΙΔΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΕΣΑΣ ΣΑΣ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΤΟ PASOK ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ «ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΕΣ»

Αναρτήθηκε από:

http://ellinikoforum.blogspot.com/2010/03/blog-post_7938.html

Ακόμη και με έναν χρόνο ασφάλισης κάποιοι αλλοδαποί κατοχυρώνουν δικαίωμα σύνταξης και ΕΚΑΣ!!

Με βάση τις καταγγελίες πανελλαδικά της εύνοιας αυτής έχουν τύχει περίπου 10.000 μετανάστες που κοστίζουν στο Ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα περί τα 30 με 40 εκατ. ευρώ !!!!
Αναγκαία προϋπόθεση για την καταβολή της σύνταξης είναι οι μετανάστες να δηλώνουν μόνιμο τόπο κατοικίας στην Ελλάδα, καθώς αν επιστρέψουν στη χώρα τους θα πάρουν από το ΙΚΑ μόλις 20 ευρώ (ποσό που αντιστοιχεί στις εισφορές τους)…

Για τον σκοπό αυτό σημαντικός αριθμός αλλοδαπών δηλώνει ότι διαμένει μόνιμα στην Ελλάδα και παίρνει το σύνολο της σύνταξης, ενώ στην ουσία περνάει το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα στη χώρα του.

Μάλιστα οι αλλοδαποί που παίρνουν σύνταξη, μπορούν στη συνέχεια να υποβάλουν τα χαρτιά τους και για το Επίδομα Κοινωνικής Αλληλεγγύης.

Το επίδομα -για όσους πληρούν τα εισοδηματικά κριτήρια- μπορεί να φτάσει μέχρι τα 230 ευρώ τον μήνα.

Έτσι έχοντας καταβάλλει ελάχιστες εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία της Ελλάδας, η κύρια σύνταξη μαζί με το ΕΚΑΣ μπορούν να φτάσουν μέχρι 720 ευρώ!

Το ΙΚΑ με αφορμή αντιδράσεις και ενστάσεις που εγείρουν τα συνδικαλιστικά όργανα κατά καιρούς επικαλείται ότι προχωρά σε διασταυρώσεις στοιχείων μέσα από το ολοκληρωμένο πληροφορικό του σύστημα, ωστόσο σε ολόκληρη την Ελλάδα είναι πολλοί αυτοί που ευνοούνται τελικά από το όλο σύστημα όπως λειτουργεί.

Το φαινόμενο τείνει να εξελιχθεί σε μάστιγα !

Τα ταμεία είναι μείον, αλλά οι οικονομικοί μετανάστες που έχουν έρθει στη χώρα, μόνο μερικά χρόνια, βγάζουν σύνταξη ίση με τον βασικό μισθό την ώρα που... στη χώρα τους θα έπαιρναν μόλις 100 ευρώ», τονίζουν συνδικαλιστές, που ωστόσο εμφανίζονται επιφυλακτικοί να σηκώσουν περισσότερο τους τόνους προς το παρόν, φοβούμενοι να μη χαρακτηριστούν «ρατσιστές».

Η πραγματικότητα όμως είναι αυτή, και είναι σκληρή και άδικη για τους Ελληνες ασφαλισμένους.

Με βάση τη νομοθεσία και με έναν μόλις χρόνο δουλειάς, όταν πρόκειται για μετανάστες, μπορούν να πάρουν σύνταξη από το ΙΚΑ σε ηλικία 60 ετών οι γυναίκες και στα 65 οι άντρες.

Πώς λειτουργεί το «σύστημα»

Στη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, την Αλβανία και τη Γεωργία ο μέσος όρος σύνταξης δεν ξεπερνά τα 100 ευρώ. Με ένσημα ενός, μέχρι και τριών χρόνων στην Ελλάδα, λαμβάνουν σύνταξη μέχρι και 600 ευρώ.

Μάλιστα οι περισσότεροι δεν διαμένουν πλέον εδώ, αφού έχουν επιστρέψει στη χώρα τους και λαμβάνουν τραπεζικώς τη σύνταξη.

Επιλέγουν βέβαια την Ελλάδα που ισχύει το καθεστώς της κατώτατης σύνταξης, δηλαδή περίπου 400 ευρώ, και έτσι μπορεί ένας μετανάστης συγκεντρώνοντας ένσημα 2 και 3 χρόνια να καταθέσει χαρτιά και να συνταξιοδοτηθεί.

Υπάρχουν περιπτώσεις μεταναστών με 1.000 ένσημα στην Ελλάδα που λαμβάνουν σύνταξη γήρατος μέχρι και 600 ευρώ, αφού αντί για αναλογικό τμήμα της σύνταξης, με βάση τα χρόνια ασφάλισης στη χώρα μας, λαμβάνουν την πλήρη προνοιακή σύνταξη και αυτό δημιουργεί επιπρόσθετα προβλήματα στα οικονομικά των ταμείων.

Σε όλες τις χώρες της Ε.Ε οι μετανάστες δικαιούνται για κάθε χρόνο παραμονής και ασφάλισης το 1/44 της κατώτατης εθνικής σύνταξης. Στην Ελλάδα όμως σύμφωνα με το ισχύον σύστημα και για ένα μόνο χρόνο ασφάλισης δικαιούνται όλη την προνοιακή σύνταξη των 486 ευρώ και αυτό είναι σοβαρό πρόβλημα για το ΙΚΑ.

Είναι μία ακόμη περίπτωση "αφαίμαξης" των οικονομικών των ασφαλιστικών Ταμείων υπογραμμίζουν οι συνδικαλιστές, αφού ουσιαστικά όσοι ευνοούνται εκμεταλλεύονται κενά της ασφαλιστικής νομοθεσίας.

Με βάση τις καταγγελίες πανελλαδικά της εύνοιας αυτής έχουν τύχει περίπου 10.000 μετανάστες που κοστίζουν στο Ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα περί τα 30 με 40 εκατ. ευρώ !!!

ΣΠΥΡΟΣ

ΚΑΛΑΜΑΤΑ. ΚΑΤΟΧΗ - ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ. 1941-1944

Το 2007 ολοκληρώθηκε και δόθηκε στην κυκλοφορία ολοκληρωμένο από τον Νίκο Ζέρβη ένα σημαντικό έργο σε έξη τόμους, που αναφέρεται στην περίοδο της Κατοχής στην Καλαμάτα και στην Μεσσηνία γενικότερα, (Νίκου Ζέρβη, «ΚΑΛΑΜΑΤΑ, κατοχή Αντίσταση Απελευθέρωση, Καλαμάτα 2007»).

. Μέσα από τις εφημερίδες του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ (ΚΚΕ) που εκδίδοντο στην Μεσσηνία την περίοδο της κατοχής, τα αρχεία του Γερμανικού Στρατού Κατοχής στην Μεσσηνία, και τα αρχεία του Foreign Office για την περιοχή, ο Νίκος Ζέρβης παρουσιάζει την αντίσταση και το δράμα του Μεσσηνιακού λαού, καθώς και την εθνοκτόνο δράση του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ (ΚΚΕ) για την κατάκτηση της εξουσίας. Η σημασία της Καλαμάτας και της Μεσσηνίας ήταν καθοριστική για το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ (ΚΚΕ), αφού αυτή θα ήταν η πρώτη Ελληνική πόλη από την οποία θα αποσύροντο τα στρατεύματα κατοχής. Η παρουσία του Άρη Βελουχιώτη στην Μεσσηνία από τον Μάϊο του 1944 και τα αιματηρά γεγονότα που ακολούθησαν και συνδέονται με το όνομα του, θα πρέπει να ερμηνευθούν με βάσει τον καθορισμό που θα είχε ο έλεγχος της Καλαμάτας από το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ (ΚΚΕ) για την μελλοντική κατάληψη της εξουσίας από το ΚΚΕ.

Είναι καιρός να σταματήσει η παραποίηση της ιστορικής αλήθειας και η παραχάραξη της ιστορίας. Η Εθνική Αντίσταση ανήκει στον Ελληνικό Λαό, δηλαδή στον Έλληνα πολίτη, που την έγγραψε με το αίμα του και σε κανέναν άλλον. Καμία οργάνωση δεν έχει το δικαίωμα να την μονοπωλεί, να την οικειοποιείται και να την εκμεταλλεύεται. Όλες οι οργανώσεις Αντίστασης έπραξαν το καθήκον τους προς την σκλαβωμένη πατρίδα, ανάλογα με τις δυνάμεις τους και τα μέσα που διέθεταν. Ό Ελληνικός λαός στην συντριπτική του πλειοψηφία- θα μπορούσα να πω στο σύνολο του-ουδέποτε συμβιβάσθηκε με τους κατακτητές, αλλά, αντιθέτως, τους πολέμησε όσο του ήταν δυνατόν και έπραξε το καθήκον του στο ακέραιο. Η μεγάλη τιμή ανήκει στον Έλληνα Πολίτη. Η τραγωδία των ημερών εκείνων είναι αδύνατον να περιγραφεί πλήρως με λόγια. Την αισθάνονται μόνον όσοι την έζησαν ως γεγονός και την βίωσαν ως πράξη και τρόπο ζωής, ώστε να μπορούν σήμερα να αποδέχονται την «..ων τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν..». Ανεπανάληπτες οι στιγμές τότε, όπου «τάσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά». Στιγμές εθνικής εξάρσεως, αλλά και στιγμές καταισχύνης που οδήγησαν τελικώς, το έθνος στην διχόνοια. Οι σελίδες που ακολουθούν είναι γραμμένες χωρίς οργή και προκατάληψη, επειδή νομίζω ότι είναι καιρός να ιδούμε τα γεγονότα της κατοχής, της Αντίστασης και της Απελευθέρωσης, έπειτα από μισόν και πλέον αιώνα, με ψυχραιμία και νηφαλιότητα. Όχι μόνον προς φρονηματισμό μας, αλλά και για το suum quique tribuere..

Ο πρώτος τόμος καλύπτει την περίοδο του 1941 που σηματοδοτείται από την κατάληψη της Καλαμάτας από τον Γερμανικό στρατό στις 28 Απριλίου 1941 και τον τερματισμό της (πρώτη Γερμανική κατοχή) την 18 ην Ιουνίου του 1941. Έτσι αρχίζει η Ιταλική κατοχή που θα διαρκέσει μέχρι την συνθηκολόγηση της Ιταλίας την 8^ην Σεπτεμβρίου του 1943. Είναι η περίοδος που ο λαός της Καλαμάτας εξοικειώνεται με την απαγόρευση της κυκλοφορίας, την ακρόαση ξένων ραδιοφωνικών σταθμών, την λογοκρισία στις εφημερίδες, τις κατασχέσεις τροφίμων και άλλων ειδών πρώτης ανάγκης, ελλείψεις ειδών διατροφής και φαρμάκων, στερήσεις σε όλους τους τομείς. Είναι η περίοδος που η πείνα γίνεται απειλή για την ζωή κι αρχίζουν οι πρώτες συλλήψεις και εκτελέσεις. Μπροστά σε αυτή την αφόρητη κατάσταση αρχίζουν να δημιουργούνται οι πρώτες αντιστασιακές οργανώσεις εθνικής αντίστασης. Είναι η περίοδος που οι κατακτητές αρχίζουν να δείχνουν τα πραγματικά τους αισθήματα στον Ελληνικό λαό και η νεολαία να δείχνει το ελεύθερο φρόνημα της και την αγάπη για την πατρίδα.

Ο δεύτερος τόμος καλύπτει την περίοδο του 1942 και τις πρώτες αυθόρμητες εξεγέρσεις εναντίον του Ιταλικού Στρατού Κατοχής. Σύγκρουση στην Σαιδόνα (Μάνη), διαδήλωση στην Χρυσοκελλαριά, επεισόδιο στην Καλλιρρόη και την δράση ενός Κύπριου Στρατιώτη, γνωστού ως «Μαύρος». Το 1942 ιδρύεται ο Σύνδεσμος Φοιτητών και Σπουδαστών Μεσσηνίας και εκδηλώνονται οι πρώτες πατριωτικές εκδηλώσεις (23 Νοεμβρίου 1942).

Ο τρίτος τόμος καλύπτει τα γεγονότα του 1943. Η ενέδρα εναντίον τριών Ιταλών στρατιωτών στην Οιχαλία, η Διαδήλωση της Πολιτικής Επιστράτευσης, το βίαιο άνοιγμα των αποθηκών του ΑΣΟ και της ΚΕΠΕΣ, το συλλαλητήριο κατά της καθόδου των Βουλγάρων και η επίθεση του ΕΛΑΣ κατά των Ιταλών στην Αρτεμισία. Παράλληλα θέτονται τα ψήγματα του εμφυλίου, με την στάση του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ (ΚΚΕ) εναντίον των άλλων εθνικών οργανώσεων «Ελληνικός Στρατός, ΕΣ», ΕΔΕΜ, «Εθνική Φάλαγγα» και «Μεγάλη Ελλάς», επιθέσεις και δολοφονίες της ΟΠΛΑ εναντίον αξιωματικών του ΕΣ. Το ανωτέρω χρονικό διάστημα σφραγίζεται με την συνθηκολόγηση της Ιταλίας, η οποία έγινε επισήμως γνωστή στην Ελλάδα στις 8 Σεπτεμβρίου του 1943. Ο Ιταλικός Στρατός Κατοχής Μεσσηνίας απεφάσισε να παραδοθεί αμαχητί στον Γερμανικό Στρατό.

Ο τέταρτος τόμος καλύπτει την δεύτερη Γερμανική Κατοχή από την 9^ην Σεπτεμβρίου 1943 μέχρι το τέλος του Έτους. Η περίοδος αυτή έλαβε ασύλληπτα τραγικές διαστάσεις και την ανάληψη σκληρών μέτρων από τους κατακτητές. Στο διάστημα αυτό οι αντάρτες έστησαν ενέδρες στα Γερμανικά στρατεύματα, στον Αετό Τριφυλίας, στα Χριστοφιλέικα, στον Μελιγαλά, και στην Καλαμάτα. Ο Γερμανικός στρατός αντέδρασε με ομαδικές εκτελέσεις πατριωτών, πυρπολήσεις χωριών και Μοναστηριών. Παράλληλα έλαβαν χώρα και τα γεγονότα που αμαύρωσαν την ηρωική προσπάθεια των ανταρτών του ΕΛΑΣ, όπως η αδελφοκτόνος μάχη της Παλιοχώρας Αβίας και η δολοφονία των τριών Αξιωματικών της Χωροφυλακής στην Καλαμάτα.

Ο Πέμπτος Τόμος καλύπτει τα γεγονότα του τελευταίου χρόνου της κατοχής, την περίοδο από την αρχή του 1944 μέχρι την 5^ην Σεπτεμβρίου 1944. Τον χρόνο αυτό ο αγώνας εναντίον του κατακτητού γίνεται ανελέητος, ο οποίος αντιδρά με ομαδικές συλλήψεις, εκτελέσεις, καταναγκαστική εργασία, πυρπολήσεις χωριών. Τους πρώτους μήνες του 1944 δημιουργούνται στην Καλαμάτα τα Τάγματα Ασφαλείας. Πρόκειται για γεγονός που υπήρξε αμφιλεγόμενο. Ωστόσο η δημιουργία τους οφείλεται εν πολλοίς στην αγριότητες και την τρομοκρατία που εξαπέλυσε ο ΕΑΜ/ΕΛΑΣ(ΚΚΕ) εναντίον του ντόπιου πληθυσμού με την καθοδήγηση του Άρη Βελουχιώτη. Προηγουμένως είχε προηγηθεί η διάλυση των εθνικών αντιστασιακών ομάδων του ΕΣ, που τις έβλεπε σαν εμπόδια στα μελλοντικά του σχέδια, δηλαδή ην κατάληψη της εξουσίας.

Ο έκτος τόμος καλύπτει τα γεγονότα αμέσως μετά την απελευθέρωση, όπως καταγράφηκαν από τις εφημερίδες του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ(ΚΚΕ), αφού η έκδοση άλλων εντύπων είχε αναγκαστικά απαγορευθεί από το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ (ΚΚΕ). Μέσα από τα κομματικά έγγραφα και τα δημοσιεύματα των εφημερίδων ο Νίκος Ζέρβης τεκμηριώνει τις συστηματικές σφαγές που ο Άρης Βελουχιώτης ξεκίνησε στην Μεσσηνία εναντίον όχι μόνο των Ταγμάτων Ασφαλείας, αλλά και αθώων και αμέτοχων πολιτών. Καλαμάτα, Μελιγαλάς, Μεσσήνη, Γαργαλιάνοι, Πύλος είναι οι τόποι του μαρτυρίου επτά χιλιάδων Ελληνων. Οι Έλληνες είχαν εμπλακεί σε έναν φαύλο κύκλο αίματος από τον οποίον άργησαν να εξέλθουν. Ο φόρος του αίματος ήταν πολύ βαρύς στην Μεσσηνία και δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυρισθούμε ότι ο μετέπειτα αιματηρός εμφύλιος είχε τα αίτια του στις σφαγές της Μεσσηνίας που διέπραξε το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ (ΚΚΕ) με την καθοδήγηση του Άρη Βελουχιώτη.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ: ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΗΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΩΣΤΕ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΑΔΡΑΝΕΙΣ

Την ίδια στιγμή που τα τριτικοσμικά σκουπίδια, ληστεύουν, βιάζουν, κακοποιούν και σκοτώνουν τους Ελληνες με τις ευλογίες του υπουργού Προστασίας του Λαθρομετανάστη, του SIRIZA και του PASOK, ο Δημήτρης Παπαγεωργίου εξακολουθεί να παραμένει στην φυλακή. «Ο σκοπός της προφυλάκισης μου είναι η τρομοκράτηση του Ελληνικού λαού», δήλωσε σε συνέντευξη ο Δημήτρης Παπαγεωργίου μέσα από την φυλακή:

Δημήτρη, ο κόσμος διαβάζει μέσα απ’ το μπλογκ σου, το «Χωρίς κορδόνια», αλλά και τον «Ελεύθερο Κόσμο», τα κείμενα που γράφεις μέσα απ’ την φυλακή. Αυτό που εντυπώνεται σε όλους είναι ότι διατηρείς την ψυχραιμία σου και το χιούμορ σου.
Στην ζωή για δύο πράγματα δεν πρέπει να στεναχωριέσαι: «Για εκείνα που επανορθώνονται και για εκείνα που δεν επανορθώνονται». Δεν είναι δικό μου. Το διάβασα σε ένα από τα βιβλία που είχα την ευκαιρία να ξεκοκαλίσω κλεισμένος εδώ μέσα. Για μένα το γράψιμο δεν ήταν ποτέ βιοποριστικό εργαλείο. Είναι ανάγκη. Και δεν βρίσκω λόγο ν’ αλλάξει αυτό μόνο και μόνο επειδή κάποιοι πιστεύουν ότι μπορούν να μας λυγίσουν με σικέ προφυλακίσεις.
Το «Χωρίς Κορδόνια», ο «Ελεύθερος Κόσμος» και η «Ελεύθερη Ώρα» (αλλά και τα πολλά μπλογκς που απ’ ό,τι μαθαίνω αναδημοσιεύουν τα κείμενά μου) είναι για μένα η σημαντικότερη επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Την ψυχραιμία μου να την χάσω για ποιο λόγο; Πληρώνω ένα τίμημα, επειδή επέλεξα την ελευθερία έναντι του κομφορμισμού. Και η επιλογή ήταν συνειδητή.

Γράφτηκε από τα έντυπα με τα οποία συνεργάζεσαι, αλλά ειπώθηκε και από τον πρόεδρο και τους βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ., ότι η προφυλάκισή σου έχει πολιτικά κίνητρα. Ποια πιστεύεις ότι είναι αυτά;
Προσωπικά, πιστεύω ότι πρόκειται περί παραδειγματισμού. Η εξουσία, θέλησε να καταστήσει σαφές ότι θα «πατάξει» όσους φέρνουν αντίρρηση στα σχέδιά της. Η πολιτική βούληση της κυβέρνησης ήταν σαφής από καιρό. Από όταν ο κ. Χρυσοχοΐδης μιλούσε για ακροδεξιά τρομοκρατία που έρχεται.
Σκοπός της προφυλάκισής μου είναι η τρομοκράτηση των Ελλήνων, ώστε να μείνουν αδρανείς και η κυβέρνηση να εκπληρώσει τα σχέδιά της. Μην ξεχνάμε ότι της προφυλάκισής μου προηγήθηκε η στοχοποίηση από το γνωστό Indymedia. Η υπόδειξή μου, δηλαδή, από έναν συγκεκριμένο πολιτικό χώρο.

Συμβαίνει κάτι περίεργο. Η προφυλάκισή σου μοιάζει – τουλάχιστον χρονικά - να αποτελεί την αφετηρία μίας άνευ προηγουμένου συσπειρώσεως του πατριωτικού χώρου. Στο συλλαλητήριο που έγινε το περασμένο Σάββατο κατά του νομοσχεδίου για την ιθαγένεια βρέθηκαν μαζί όλες – μα όλες – οι δυνάμεις του πατριωτικού χώρου. Χωρίς καπελώματα και με μόνο σύμβολο την ελληνική σημαία. Πιστεύεις ότι έπαιξε κάποιο ρόλο η προφυλάκισή σου ή είναι σύμπτωση;
Πραγματικά, δεν γνωρίζω. Εύχομαι η δική μου περιπέτεια να αποτέλεσε κατά κάποιον τρόπο «καμπανάκι κινδύνου». Αν πραγματικά συμβαίνει κάτι τέτοιο, θα πω ότι άξιζε τον κόπο. Αυτά τα πράγματα, όμως, χρειάζονται και βάθος χρόνου. Δυστυχώς, όμως, με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο προ των πυλών δεν υπάρχει χρόνος για ζυμώσεις. Χρειάζεται αντίσταση σε κάθε επίπεδο. Αν όμως ισχύει κάτι τέτοιο, όπως προείπα, θα είμαι πραγματικά χαρούμενος.


Οι φωνές που στάθηκαν δημοσίως στο πλευρό σου αυτές τις εβδομάδες που είσαι στον Κορυδαλλό προέρχονται από όλο το πολιτικό φάσμα αλλά και από την Εκκλησία και τον δημοσιογραφικό κόσμο. Ακόμη και συντάκτης των «Νέων» έκανε δημόσια δήλωση κατά της κρατήσεώς σου. Αποτελεί για σένα αυτό μία δικαίωση;
Κοιτάξτε, ενσυνείδητοι και τίμιοι άνθρωποι υπάρχουν παντού. Όχι όμως, δεν τα εκλαμβάνω ως προσωπική δικαίωση, αλλά ως μία ειλικρινή διάγνωση της ζοφερής πραγματικότητας. Βεβαίως, είναι τιμητικό να μιλούν για μένα προσωπικότητες τέτοιου επιπέδου και τους ευχαριστώ πραγματικά. Όπως ευχαριστώ και τους πολλούς φίλους, γνωστούς ή αγνώστους, που επικοινωνούν με συγγενικά και φιλικά μου πρόσωπα για να εκφράσουν την στήριξή τους. Όπως κι αυτούς που κάνουν το ίδιο μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή συμμετέχουν στις διάφορες ομάδες στο διαδίκτυο. Για μένα είναι εξίσου σημαντικό.

Παρά τις μεμονωμένες δηλώσεις γνωστών δημοσιογράφων υπέρ σου, η ΕΣΗΕΑ δεν σε στήριξε, ενώ είσαι μέλος της. Ενώ ο πρόεδρός της, ο κ. Σόμπολος είχε από την πρώτη στιγμή γνώση απίστευτων καταστάσεων που δημιουργήθηκαν στην ΓΑΔΑ με τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να υποδεικνύουν εσένα και άλλους από τους κρατουμένους, δεν τόλμησε να κάνει ούτε μία ουδέτερη τοποθέτηση. Εσύ, ως μέλος αυτού του σωματείου, τι έχεις να πεις;
Κατ’ αρχήν να διευκρινίσω ότι δεν είμαι ακόμη μέλος της ΕΣΗΕΑ. Ακόμη μαζεύω τα ένσημα που χρειάζονται για να καταθέσω την αίτηση μέλους. Το αν τελικά θα το κάνω, είναι κάτι που ακόμη αναρωτιέμαι, βλέποντας το τι συμβαίνει σήμερα. Για τον κ. Σόμπολο δεν θέλω να πω τίποτε το κακό.
Όταν, όπως μου μεταφέρθηκε, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ κάνουν ό,τι θέλουν μέσα στην ΓΑΔΑ, διατάσσοντας ανώτερους και ανώτατους αξιωματικούς της ΕΛ.ΑΣ., θεωρώ ότι στην ΕΣΗΕΑ τα πράγματα είναι ακόμη δυσκολότερα. Κάποια στιγμή όμως, θα πρέπει η ΕΣΗΕΑ να επιλέξει αν εκπροσωπεί τους δημοσιογράφους γενικά ή μόνον τους «Ιούς».

Σύντομα θα είσαι πάλι ελεύθερος. Έχει αλλάξει κάτι στον τρόπο που βλέπεις και θέλεις να δεις τα πράγματα;
Ελεύθερος είμαι και τώρα. Όταν με το καλό βγω απ’ την φυλακή εννοείς. Τις αλλαγές – αν υπάρχουν - σίγουρα δεν μπορώ να τις αντιληφθώ αυτή την στιγμή. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μετά τις «διακοπές» που αναγκαστικά κάνω τώρα θα έχω όρεξη για πάρα πολλά πράγματα. Και σίγουρα θα ήθελα να δω και άλλους ανθρώπους με αντίστοιχη όρεξη.

Ένα μήνυμα προς τους αναγνώστες της «Απόδρασης»; Να αποδράσουν όσο πιο γρήγορα γίνεται από τα δεσμά της εικονικής πραγματικότητας και να μετατρέψουν τις ιδέες τους σε βιώματα.

ΟΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΤΟΥΑΛΕΤΕΣ

Εκατοντάδες μουσουλμάνοι φοιτητές διαδήλωσαν μαχητικά στο Λονδίνο, απαιτώντας να χρησιμοποιούν αποκλειστικά διαφορετικές τουαλέτες από τους χριστιανούς, την δική τους αίθουσα προσευχής, τα δικά τους φοιτητικά διαμερίσματα και τους δικούς τους νόμους.
Οι μουσουλμάνοι φοιτητές διαμαρτηρήθηκαν για τις περσινές συγκρούσεις μεταξύ των μελών της «Ένωσης νέων Μουσουλμάνων» και Εθνικιστών φοιτητών έξω από την αίθουσα προσευχής του πανεπιστημίου. Από την διαδήλωσε δεν έλειψαν και οι Βρετανοί «Sirizites», που διαδήλωσαν μαζί με τους Μουσουλμάνους υποστηρίζοντας το αιτημά τους στην διαφορετικότητα.... «Το επόμενο βήμα θα είναι να ζητήσουν το δικό τους κράτος», δήλωσε Βρετανός αξιωματούχος. Οι σχέσεις μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων είναι τεταμένες, όταν μεταξύ άλλων γεγονότων, οι τελευταίοι, προσκάλεσαν στο πανεπιστήμιο τον ιμάμη Usamah, ο οποίος αποτελεί πρόκληση για τους εθνικιστές. Ο ιμάμης εδηλώσε ότι οι ομοφυλόφιλοι πρέπει να καούν στην κόλαση και ότι οι γυναίκες είναι πνευματικά κατώτερες από τους άνδρες .

Με την προσδοκία των μελλοντικών παθών των «συντρόφισσών» του Sirizα από τους μουσουλμάνους στην χώρα μας, όλο και πιό συχνά μπαίνω στον πειρασμό να συνοδοιπορήσω με τους «προοδευτικούς», για την ταχεία μουσουλμανοποίηση της Ελλάδος.

Muslims have to have their own prayer rooms, own toilets, their own laws ~ looks like the building of a state within a state ~ next they will think it reasonable to ask for control of the entire country.

Alternative shared accommodation offered but rejected as ‘unacceptable’. Melanie Newman reports

Hundreds of Muslim students have been holding prayers outside City University London for a month in protest at the closure of a prayer room used exclusively by them.

The students declare that “multi-faith” alternatives are unacceptable because “a vast number of Muslim scholars throughout history believe it is impermissible for Muslims to offer prayers in a place where [a god] other than our Lord, Allah, is worshipped”.

In an open letter, the protesters also point out that the multi-faith room can accommodate only 40 people, which is too small for the number of Muslims who need to pray at least three times per day.

All-male groups have been praying on the pavement outside City since 15 February, with more than 200 reportedly turning up for Friday prayers in Northampton Square.

The protest follows a fight between members of the City Islamic Society and a gang of youths last November outside the Gloucester building in Whiskin Street which previously housed the Muslim prayer room.

Police described the attack, in which two students were stabbed, as racially aggravated. Earlier the same week, students reported being pelted with stones as they left the room.

As a result of the incidents, the university closed the room and set up temporary multi-faith facilities in a different building. The students want the previous room reopened.

“We would like to think that there is an amicable rapport between all faiths and societies at the university,” the letter says. “But, if circumstances arise – which they inevitably will – that each society has to restrict its time in the multi-faith rooms to accommodate other societies to the detriment of their beliefs and practices, naturally, there will be a breakdown of good relations.”

A university spokeswoman said the new room had been set up in consultation with Muslim scholars and was “in line with what many other higher education institutes are providing”.

“Practice in other universities shows that many Muslims pray where others have been – City has already seen its new space used by some of its Muslim students,” she said. City’s great hall was available for Friday prayers, she added.

Fran Singh, editor of The Inquirer, City’s student newspaper, said most students – Muslim and non-Muslim – backed the protests. “I think the stance the university has taken is partly in response to complaints that they have let the Islamic Society have their own way for too long for fear of being branded as discriminatory,” she said. “They are trying to take a tough line but are somewhat missing the point.”

Relations between the City University Islamic Society members and other student groups have been strained since last year, when the society invited cleric Abu Usamah to a fundraising event.

The preacher featured in a Channel 4 documentary, Undercover Mosque, in 2007, in which he said homosexuals should be “thrown off a mountain” and labelled women intellectually deficient.

The Inquirer ran an article and editorial criticising the society for inviting Mr Usamah.

In its response, also published by the paper, the society warns The Inquirer and City staff to “submit to Allah” or face “severe and painful punishment” in the “next life”.

A second response, from anonymous Muslim students at City, points out that “male chauvinists are everywhere” and asks non-Muslims to “take a critical look at the myriad media reports of angry Muslims shouting ‘death to the infidels’. There are approximately 1.6 billion Muslims in the world, and if Islam advocated violence and sexism, the whole world would be up in flames by now,” they write.

City’s Gay, Lesbian, Bisexual and Transgender Society also demanded an apology from Julius Weinberg, acting vice-chancellor, for allowing Mr Usamah on to campus.

Professor Weinberg said he had since reviewed the way the university vets its speakers. He said: “It is not appropriate for the university to hold speaker meetings where there is segregation by gender, as this is not consistent with the university values statement.”

http://islamizationwatch.blogspot.com

ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΔΕΝ ΚΕΛΑΗΔΟΥΝ ΕΔΩ

Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο

Φίοντορ Ντοστογιέφσκι

Συμβολή για την έξοδο από την (ψυχολογική) κρίση που περνάμε αποτελεί ένα χρονογράφημα του διακεκριμένου βραζιλιάνου στοχαστή Ρομπέρτο Ντρουμμόντ, που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Φύλλο του Σάο Πάολο» στις 17 Αυγούστου του 1983.

***

«Λοιπόν, όπου κι αν πάω, εδώ κι εκεί, με ρωτάνε που πήγαν τα πουλιά, το κολμπρί, η σαμπιά, ο φλώρος, ο κορυδαλλός, τα καναρίνια με τα κεφάλια τους το χρώμα της αυγής, κι ακόμα-ακόμα, που πήγαν και οι γυναίκες-πουλιά που γέμιζαν τις σελίδες των χρονικογράφων σε άλλους καιρούς.

Αχ, τι συνέβη λοιπόν με το τραγούδι του κορυδαλλού;

Και τι συνέβη με το κόκκινο άλογο στο δρόμο Ρίο-Πετρόπολις;

Και με την ερωμένη, μείγμα μπαλαρίνας και μούσας, τι έγινε και μ`αυτήν;

Θα μπορούσα να απαντήσω:

– Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο τα κατάπιε…

Ή:

– Ο πληθωρισμός τα κατασπάραξε…

Αλλά δεν θέλω να κατηγορηθώ για κακή διάθεση – ιδίως γιατί είμαι ευαίσθητος σε αυτήν την κατηγορία που μου προσάπτουν:

– Εσείς, οι σημερινοί χρονικογράφοι, χάσατε το λυρισμό σας, ανταλλάσετε τον κορυδαλλό με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο…

Νοιώθοντας έτσι, σκέφτηκα ν`αποκτήσω ένα καναρίνι με κεφάλι ρόδινο όπως η αυγή. Αγόρασα ένα, πληρώνοντας μια περιουσία, και το κρέμασα στο παράθυρό μου που βλέπει στο δρόμο. Αλλά αμέσως άρχισαν οι ταλαιπωρίες μου, γιατί, και ενώ αυτό δεν είχε αρχίσει ακόμη καλά-καλά να κελαηδάει, μια διαδήλωση οικολόγων, μεταξύ των οποίων αναγνώρισα και την εντεκάχρονη κόρη μου, σταμάτησε κάτω από το παράθυρό μου, κραυγάζοντας «λευτεριά στα πουλιά». Προσπάθησα να τους εξηγήσω πως είμαι ένας χρονικογράφος και χρειαζόμουνα εκείνο το πουλάκι, για ν`ανοίξει τα φτερά του και το τραγούδι του πάνω από αυτά που γράφω. Όμως, εκεί κάτω οι κραυγές συντονίστηκαν εν χορώ: «Άστο, άστο, άστο!». Κι εγώ άνοιξα την πόρτα του κλουβιού και το καναρίνι μου με το κεφάλι χρώματος του διαβατηρίου του Μαγιακόφσκι πέταξε πάνω από τις επευφημίες και τις ζητωκραυγές.

Σκέφτηκα πως δεν έπρεπε να τα βάλλω κάτω. Και την ίδια μέρα της άτυχης περιπέτειάς μου με τους οικολόγους, αναζήτησα τον ιδιοκτήτη ενός μπαρ ο οποίος είχε μια σαμπιά που το τραγούδι της συναγωνιζότανε με τους Τζάγκερ. Τσίκο, Σιμόνε, Καετάνο, Μίλτον, Γκονζαγκίνια, Γκαλ, και Ρομπέρτο Κάρλος, στις γειτονιές.

– Τραγουδάει η σαμπιά; - τον ρώτησα.

– Δεν έμαθες τι συνέβη με την φτωχούλα – μου είπε, πολύ συγκινημένος, ο τέως ιδιοκτήτης της.

– Εκείνα τα άκαρδα αλητόπαιδα την έκαναν σουβλάκι την καημενούλα…

Μπροστά σ`όλα αυτά, σκέφτηκα πως καλύτερα θα ήτανε να προσπαθούσα να εντοπίσω καμιά γυναίκα-πουλάκι. Ρώτησα στις γωνιές, στα μπαρ, στις πλατείες, στις μπουάτ, και μου`πανε πως στο Μπέλο Οριζόντε υπήρχε μια κοπέλα με κοκκινωπά μαλλιά, μάτια χρώματος «μη με λησμόνει» και περπατησιά μπαλαρίνας, και που, μ`ένα απλό χαμόγελο, θα ξαναζωντάνευε την φιέστα στη Βραζιλία.

– Όταν αυτή χαμογελάει – μου εξηγούσανε – εσύ ξεχνάς τον πληθωρισμό, το κόστος της ζωής, ξεχνάς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο κι όλα, κι η Βραζιλία μεταμορφώνεται σε όμορφη χώρα….

Καλά λοιπόν, για να σας πω τα καλά νέα, έπιασα μια στρατηγική γωνιά για να την περιμένω. Και να την που εμφανίζεται η κοπέλα-πουλί, όμορφη, ξανθιά, αρωματισμένη, και μόλις που χαμογέλασε, η Βραζιλία ξέφυγε απ`το χείλος της αβύσσου. Ήδη με το δεύτερο χαμόγελό της, όλα πήρανε πάνω τους πρόσκαιρη αύρα.

Ο Δρ. Ντελφίμ (στμ: βραζιλιάνος οικονομολόγος και αμφιλεγόμενος Υπουργός Οικονομικών της Βραζιλίας την περίοδο 1967-1974) απέκτησε έναν πρόσκαιρο αέρα.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έγινε παροδικό και παροδικά γίνανε ο πληθωρισμός, η απελπισία, η αβεβαιότητα, ο φόβος, το εξωτερικό δημόσιο χρέος κ.τ.λ.

Αχ, κι η Βραζιλία έγινε πάλι δυνατότητα.

Έτσι λοιπόν, σκέφτηκα πως σ`εκείνη την κοπέλα από την Μίνας Ζεράϊς, την μινέϊρα, βρίσκονταν η ελπίδα της Βραζιλίας. Και έκρινα πως ήταν καλή ιδέα να στείλω αυτό το δώρο στον δρώντα πρόεδρο της Δημοκρατίας Αουρελιάνο Τσάβες, για να επιλύσει τις αγωνίες της Πατρίδας: Εξοχότατε! Δημιουργείστε επειγόντως ένα εθνικό δίκτυο τηλεόρασης και βάλτε να χαμογελάσει, για τους Βραζιλιάνους από το Οϊαπόκε έως το Τσουί (στμ: από το ακρότατο σημείο του Βορρά έως το ακρότατο σημείο του Νότου) μια κοπέλα μινέϊρα, με κοκκινωπά μαλλιά και μάτια χρώματος «μη με λησμόνει», όπως στα χρονογραφήματα του παλιού καιρού, γιατί μόλις χαμογελάσει, η Βραζιλία θ`αρχίσει να χορεύει και να τραγουδάει, και θα δημιουργήσει σε όλους μας την αίσθηση ότι είμαστε αθεράπευτα και απόλυτα ευτυχισμένοι, όπως ονειρεύονταν οι χρονικογράφοι που ήταν αδέλφια των σαμπιάς, των κολιμπρίς και των καναρινιών.

Χρίστος Γούδης